Marc Rosset

Marc Rosset
ilustracja
Państwo

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1970
Genewa

Wzrost

201 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

15

Najwyżej w rankingu

9 (11 września 1995)

Australian Open

QF (1999)

Roland Garros

SF (1996)

Wimbledon

4R (2000)

US Open

4R (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

8 (2 listopada 1992)

Australian Open

2R (1991, 1992, 1994)

Roland Garros

W (1992)

Wimbledon

3R (1993, 2001)

US Open

2R (1990, 1992, 1993, 2000)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra pojedyncza)

Marc Rosset (ur. 7 listopada 1970 w Genewie) – szwajcarski tenisista, zwycięzca French Open 1992 w grze podwójnej, złoty medalista olimpijski w singlu w Barcelonie (1992), reprezentant w Pucharze Davisa.

W 1998 roku głośno było o szczęściu Rosseta, który w ostatniej chwili zmienił rezerwację lotniczą po porażce w US Open – samolot, którym pierwotnie Szwajcar miał lecieć, spadł do Atlantyku[1].

Kariera tenisowa

Rosset jest zawodnikiem wysokim (201 cm) i swoją grę opierał przede wszystkim na silnym serwisie i forhendzie. Jest graczem praworęcznym. Na korcie zachowywał się często impulsywnie, czego wyrazem był incydent w trakcie meczu w Pucharze Hopmana, gdy poirytowany nieudanym zagraniem uderzył pięścią w otaczającą kort reklamę i złamał rękę.

Zaliczał się do światowej czołówki juniorów, kończąc sezon 1988 jako nr 4. rankingu.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–2005.

Pierwsze zwycięstwo turniejowe z cyklu ATP World Tour wywalczył w 1989 roku w Genewie, pokonując w finale Guillermo Péreza Roldána. Rok później wygrał turniej w Lyonie, a w 1991 odniósł pierwsze zwycięstwo deblowe, ponownie w Genewie, gdzie partnerował mu Sergi Bruguera.

Sezon 1992 okazał się dla Rosseta przełomowy i zapewnił mu miejsce w szerokiej czołówce światowej. W parze z Jakobem Hlaskiem wygrał turniej ATP Masters Series w Rzymie, a następnie wielkoszlemowy French Open (w finale z parą Andriej OlchowskiDavid Adams), a także poprowadził drużynę narodową do finału w Pucharze Davisa. W finale rozgrywek pucharowych Szwajcarzy nie sprostali Stanom Zjednoczonym, mimo zwycięstwa Rosseta nad ówczesnym liderem rankingu Jimem Courierem. Latem Rosset odniósł zwycięstwo na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W drodze po złoto olimpijskie Szwajcar pokonał kilku zawodników ścisłej czołówki światowej – Wayne’a Ferreirę, Jima Couriera, Emilio Sáncheza i Gorana Ivaniševicia, a w finale Jordi'ego Arrese po pięciosetowym pojedynku.

Łącznie Rosset odniósł 15 zwycięstw turniejowych w grze pojedynczej i 8 w grze podwójnej. Był ponadto w 8 singlowych i 3 deblowych finałach. Zarówno w singlu, jak i w deblu awansował do czołowej dziesiątki rankingu światowego – w grze pojedynczej klasyfikowany był na pozycji nr 9. (11 września 1995), w grze podwójnej na pozycji nr 8. (2 listopada 1992).

Od 1990 roku był regularnym reprezentantem w Pucharze Davisa, od 1991 regularnie w najwyższej grupie rozgrywkowej (grupie światowej). Po raz ostatni grał w zespole narodowym w 2003 roku. Poza Pucharem Davisa i igrzyskami olimpijskimi reprezentował Szwajcarię w Drużynowym Pucharze Świata (w 1996 roku był w zwycięskiej ekipie) oraz Pucharze Hopmana.

W latach 1999–2001 Rosset był członkiem rady zawodników Związku Tenisistów Zawodowych (ATP). Pełnił funkcję kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa, zrezygnował w lipcu 2005 roku po porażce w 1 rundzie kolejnej edycji rozgrywek.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (15–8)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 17 września 1989 Genewa Ceglana Argentyna Guillermo Pérez Roldán 6:4, 7:5
Finalista 1. 6 maja 1990 Madryt Ceglana Ekwador Andrés Gómez 3:6, 6:7
Finalista 2. 27 maja 1990 Bolonia Ceglana Australia Richard Fromberg 6:4, 4:6, 6:7
Zwycięzca 2. 21 października 1990 Lyon Dywanowa (hala) Szwecja Mats Wilander 6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 3 sierpnia 1992 Barcelona Ceglana Hiszpania Jordi Arrese 7:6, 6:4, 3:6, 4:6, 8:6
Zwycięzca 4. 15 listopada 1992 Moskwa Dywanowa (hala) Niemcy Carl-Uwe Steeb 6:2, 6:2
Zwycięzca 5. 7 lutego 1993 Marsylia Dywanowa (hala) Holandia Jan Siemerink 6:2, 7:6(1)
Zwycięzca 6. 29 sierpnia 1993 Long Island Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 6:4, 3:6, 6:1
Zwycięzca 7. 14 listopada 1993 Moskwa Dywanowa (hala) Niemcy Patrik Kühnen 6:4, 6:3
Zwycięzca 8. 6 lutego 1994 Marsylia Dywanowa (hala) Francja Arnaud Boetsch 7:6(6), 7:6(4)
Finalista 3. 21 sierpnia 1994 New Haven Twarda Niemcy Boris Becker 3:6, 5:7
Zwycięzca 9. 23 października 1994 Lyon Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Courier 6:4, 7:6(2)
Finalista 4. 6 listopada 1994 Paryż Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 3:6, 3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca 10. 23 kwietnia 1995 Nicea Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:4, 6:0
Zwycięzca 11. 25 czerwca 1995 Halle Trawiasta Niemcy Michael Stich 3:6, 7:6(11), 7:6(8)
Finalista 5. 3 marca 1996 Mediolan Dywanowa (hala) Chorwacja Goran Ivanišević 3:6, 6:7(3)
Zwycięzca 12. 23 lutego 1997 Antwerpia Twarda Wielka Brytania Tim Henman 6:2, 7:5, 6:4
Finalista 6. 14 września 1997 Taszkent Twarda Wielka Brytania Tim Henman 6:7(2), 4:6
Finalista 7. 15 lutego 1998 Petersburg Dywanowa (hala) Holandia Richard Krajicek 4:6, 6:7(5)
Finalista 8. 22 lutego 1998 Antwerpia Twarda Wielka Brytania Greg Rusedski 6:7(3), 6:3, 1:6, 4:6
Zwycięzca 13. 14 lutego 1999 Petersburg Dywanowa (hala) Niemcy David Prinosil 6:3, 6:4
Zwycięzca 14. 13 lutego 2000 Marsylia Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer 2:6, 6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 15. 27 lutego 2000 Londyn Twarda (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:4, 6:4

Gra podwójna (8–3)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 15 września 1991 Genewa Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera Szwecja Per Henricsson
Szwecja Ola Jonsson
3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 2. 5 stycznia 1992 Adelaide Twarda Chorwacja Goran Ivanišević Australia Mark Kratzmann
Australia Jason Stoltenberg
7:6, 7:6
Zwycięzca 3. 17 maja 1992 Rzym Ceglana Szwajcaria Jakob Hlasek Południowa Afryka Wayne Ferreira
Australia Mark Kratzmann
6:4, 3:6, 6:1
Zwycięzca 4. 8 czerwca 1992 French Open, Paryż Ceglana Szwajcaria Jakob Hlasek Południowa Afryka David Adams
Rosja Andriej Olchowski
7:6, 6:7, 7:5
Finalista 1. 19 lipca 1992 Stuttgart Ceglana Hiszpania Javier Sánchez Stany Zjednoczone Glenn Layendecker
Południowa Afryka Byron Talbot
6:4, 3:6, 4:6
Zwycięzca 5. 25 października 1992 Lyon Dywanowa (hala) Szwajcaria Jakob Hlasek Wielka Brytania Neil Broad
Południowa Afryka Stefan Kruger
6:1, 6:3
Zwycięzca 6. 11 lipca 1993 Gstaad Ceglana Francja Cédric Pioline Holandia Hendrik Jan Davids
Południowa Afryka Piet Norval
6:3, 3:6, 7:6
Finalista 2. 16 lipca 1995 Gstaad Ceglana Francja Arnaud Boetsch Argentyna Luis Lobo
Hiszpania Javier Sánchez
7:6, 6:7, 6:7
Zwycięzca 7. 11 lipca 1997 Bazylea Dywanowa (hala) Wielka Brytania Tim Henman Niemcy Karsten Braasch
Stany Zjednoczone Jim Grabb
7:6, 6:7, 7:6
Zwycięzca 8. 19 września 1999 Taszkent Twarda Uzbekistan Oleg Ogorodov Stany Zjednoczone Mark Keil
Szwajcaria Lorenzo Manta
7:6(4), 7:6(1)
Finalista 3. 11 lipca 2004 Gstaad Ceglana Szwajcaria Stan Wawrinka Indie Leander Paes
Czechy David Rikl
4:6, 2:6

Przypisy

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!