Bruguièra ven del latin brucaria, del gallés tardiu *brūcāria, ancianament *wroicāriā, « camp de brugas ». Lo nom de la planta èra en gallés *uroicā, passat en *brūca en gallés tardiu d'epòca galloromana, segon Delamarre (en realitat, res empacha pas que bruca siá l'adaptacion del gallés *uroicā en latin, sense que lo gallés el-meteis l'aja conegut e Pierre-Yves Lambert explica que lo tractament wr- > br- se faguèt probablament en romanic). Dauzat confond los resultats de bruca (brucus, segon el) e de brucaria, pr'amor de la semantica francesa (en francés, l'eretièr de brucaria a pres lo sens de bruga) [5],[6],[7]. Mès cossí explicar Dorçan (o Dorsan) ?
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, La Bruguièra èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de l'archidiocèsi de Tolosa, de la senescauciá de Tolosa. Èra del canton d'Autariba tanlèu 1790. Oficialament, venguèt Labruyère-Dorsa per decret del 22 de junh 1921. Lo vocable de la glèisa, annèxa d'Autariba, èra Sent Sarnin [8].
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
