Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 45 komendy odcinka Jastrzębie Zdrój jako 208 strażnica WOP (Godów)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
Od 15 marca 1954 w Wojskach Ochrony Pogranicza wprowadzono nową numerację strażnic[d], a strażnica WOP Godów I kategorii otrzymała nr 216 w skali kraju[4].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica specjalna Godów była 6 w 4 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza[5].
31 grudnia 1959 była jako 20 strażnica WOP III kategorii Godów. W 1961 włączona została w skład 43 batalionu WOP Racibórz[e]. 1 stycznia 1964 była jako 21 strażnica WOP lądowa III kategorii Godów i była w strukturach 42 batalionu WOP w Cieszynie.
W kwietniu 1976, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia[6], strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab 4 Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach.
13 grudnia 1981 po wprowadzeniu stanu wojennego na terytorium kraju, dowódca GB WOP wewnętrznym rozkazem w miejscu stacjonowania poszczególnych batalionów, utworzył tzw. „wysunięte stanowiska dowodzenia” (zalążek przyszłych batalionów granicznych), którym podporządkował strażnice znajdujące się na odcinkach dawnych batalionów granicznych. Brygada wykonywała zadania ochrony granicy i bezpieczeństwa państwa wynikające z dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[7].
Od 1989 stopniowo, po odejściu żołnierzy służby zasadniczej do rezerwy, strażnicę lądową rozwiniętą przekształcano w strażnicę lądową kadrową (na czas „P” kadrowa) i funkcjonowała do 15 maja 1991. Żołnierze służby zasadniczej WOP z ostatnich poborów nadal pełnili służbę w strażnicy już po utworzeniu Straży Granicznej, równolegle z przyjętymi do służby kandydackiej funkcjonariuszami SG, zaś strażnica jako kadrowa zaczęła funkcjonować już w strukturach SG.
Straż Graniczna:
15 maja 1991 po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, 16 maja 1991 strażnica w Godowie przejęta została przez Śląski Oddział Straży Granicznej w Raciborzu (ŚlOSG)[f][9] i przyjęła nazwę Strażnica Straży Granicznej w Godowie.
1 stycznia 1964 na ochranianym odcinku przez strażnicę funkcjonowały przejścia graniczne małego ruchu granicznego (mrg) w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:
Do 12 grudnia 1989 rozwinięta strażnica lądowa WOP Godów I kategorii, ochraniała odcinek granicy państwowej:
Włącznie znak graniczny nr III/354, wyłącznie znak gran. nr 369/11.
13 grudnia 1989, odcinek strażnicy został wydłużony po przejęciu części odcinka granicy państwowej po rozformowanej strażnicy WOP Skrbeńsko, tj. od znaku gran. nr III/354, włącznie do znaku gran. nr III/348.
Od 13 grudnia 1989 do 31 grudnia 1989, rozwinięta strażnica lądowa WOP Godów I kategorii, a od 1 stycznia 1990 do 15 maja 1991 kadrowa Strażnica WOP Godów, ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 11343 m z czego 10000 m odcinek granicy rzeką Olzą:
Włącznie znak gran. nr III/348, wyłącznie znak gran. nr 369/11.
W okresie zimowym pas śnieżny sprawdzany był minimum: na głównym kierunku dwukrotnie, na pozostałym raz w ciągu doby.
Współdziałała w zabezpieczeniu granicy państwowej z:
W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.
Straż Graniczna:
W okresie 16 maja 1991–październik 1999, Strażnica SG w Godowie ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 11343 m z czego 10000 m odcinek granicy rzeką Olzą.
Włącznie znak gran. nr I/148, wyłącznie znak gran. nr 169/11.
Październik 1999, odcinek strażnicy został wydłużony po przejęciu części odcinka granicy państwowej po zlikwidowanej strażnicy SG w Gorzycach, tj. od znaku gran. nr 169/11, włącznie do znaku gran. nr II/1b.
W okresie październik 1999–15 sierpnia 2005, Strażnica SG w Godowie ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 17343 m z czego 15100 m odcinek granicy rzeką Olzą i około 1900 m granicy lądowej:
Włącznie znak gran. nr I/148, wyłącznie znak gran. nr II/1b .
Komendant strażnicy współdziałał w zabezpieczeniu granicy państwowej z placówkami po stronie czeskiej cizinecké policie RCPP.
Wydarzenia
1947 – na całym odcinku strażnicy wprowadzono zapory w miejscach dogodnych do przekroczenia granicy[12].
1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[13]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[14].
13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[15].
Straż Graniczna:
1993 – strażnica otrzymała na wyposażenie samochód osobowo-terenowy Land Rover Defender I 110 w zamian za UAZ 469 i motocykle Honda xl 125s w zamian za WSK 125.
Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN1231-904X.
SławomirS.ŻurawlowSławomirS., Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.