طغرایی بیشتر به‌خاطر قصیدهٔ معروفش، لامیّة العجم، که در ۱۱۱۱–۱۱۱۲ میلادی در بغداد سروده، مشهور است.
کتاب‌ها
کتاب‌های مختلفی در باب کیمیا به او منسوب است: کتاب الجوهر النّظیر فی صِناعة الإکسیر، جامع الاسرار و تراکیب الانوار، مفاتیح الرحمة و مصابیح الحکمة، حقایق الإستشهاد (فی الکیمیا) و غیره. وی عقاید تردیدآمیز ابن‌سینا را دربارهٔ کیمیا مورد مناقشه و طعن قرار داده‌است.
قتل
طغرایی در یک نزاع که دارای پیشینهٔ سعایت از وی توسط سیاستمدار سنی دربار سلجوقیان، کمال‌الملک علی سمیرمی بود، به قتل رسید. با توجه به مذهب شیعی طغرایی[۳] و برخی تنش‌های مذهبی آن عصر، علاوه بر اختلاف نظرهای سیاسی، جهات مذهبی نیز در قتل وی بی‌تأثیر نبوده است. سال کشته شدن وی را از ۵۱۳ تا ۵۱۶ گفته اند.[۴]
.jpg)
