کنیه‌اش ابوالحسن، لقبش امینُ الدوله و نامش هبةالله بود، نسبش به طول کامل «هبةالله بن أبی‌العلاء صاعد بن ابراهیم بن تلمیذ» نوشته شد. «ابن تلمیذ» نسبی است به پدربزرگ مادری‌اش. امین‌الدوله در ۱۰۷۴م/ ۴۶۶ق در بغداد زاده شد. هنگامی که دانش‌های اولیه را آموخت، به پزشکی روی آورد؛ رشته‌ای که در آن سرآمد شد. سپس امیران در ایران او را برای درمان فراخواندند. او سپس در زادگاه خویش بغداد به ریاست بیمارستان عضدی منصوب شد. سپس، ریاست کل پزشکی بغداد به او داده شد و او مسئول آزمون‌گیری پزشکی‌آموختگان گشت.
درگذشت امین‌الدوله در ۲۸ ربیع‌الاول۵۶۰ق/ ۱۱ آوریل۱۱۶۵م در بغداد روی داد.
آثار
امین‌الدوله در پزشکی آثاری نگاشت. دوستدار موسیقی بود و به زبان‌های فارسی، یونانی، سریانی تسلط داشت. بر زبان‌شناسی عربی نیز دانا بود و به ادبیات و شعر عربی نیز پرداخت. شعرهایش بیشتر کوتاه و علمی است.
↑حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۳. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۹۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اكتبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |access-date=،|سال= را بررسی کنید (کمک)
.jpg)
