Ναυμαχία του Καφηρέα

Ναυμαχία του Καφηρέα
Αγώνας Ανεξαρτησίας της Ελλάδας
Χρονολογία	4 Ιουνίου [Π.Η. 23 Μαΐου] 1825
Τόπος	Καφηρέας, Εύβοια
Έκβαση	Νίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανοί
Ηγετικά πρόσωπα
Γεώργιος Σαχτούρης Νικόλαος Αποστόλης Γεώργιος Ανδρούτσος Χοσρέφ Πασά
Δυνάμεις
35 πλοία και 3 πυρπολικά 50 πλοία τουλάχιστον και 40 φορτηγά
Απώλειες
3 νεκροί και 4 τραυματίες Υλικές: 3 πυρπολικά 1100 νεκροί τουλάχιστον Υλικές: 1 φρεγάτα, 2 κορβέττες κ.ά., αιχμαλωτίστηκαν 5 πλοία και περίπου 30 φορτηγά

Η Ναυμαχία του Καφηρέα ή Ναυμαχία του Κάβο Ντόρο (ακρωτήριο της Εύβοιας) έγινε στις 4 Ιουνίου [Π.Η. 23 Μαΐου] 1825, μέσα στο πλαίσιο του Αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Ιστορία

Την 21η Μαΐου 1825 ο τουρκικός στόλος υπό του Χοσρέφ Πασά εντοπίστηκε ανοιχτά της Ύδρας από την πρώτη ελληνική μοίρα που ήταν κάτω από τις εντολές του Ανδρέα Μιαούλη. Έσπευσε να τον συναντήσει και η δεύτερη ελληνική μοίρα υπό των Γεωργίου Σαχτούρη, Νικόλαο Αποστόλη και Γεωργίου Ανδρούτσου. Η συνάντηση έγινε την 23η Μαΐου έξω από το ερημονήσι Γερακούλι, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Εύβοιας, Άνδρου, Κέας και Αττικής, όπου δόθηκε σκληρή μάχη στο στενό μεταξύ της Άνδρου και του ακρωτηρίου του Καφηρέα (Κάβο Ντόρο). Την εκλογή του θαλάσσιου αυτού χώρου για ναυμαχία υπέδειξαν στον αντιναύαρχο Γεώργιο Σαχτούρη οι Σπετσιώτες εξάδελφοι Ιωάννης και Αναγνώστης Κυριακός. Τριανταπέντε ελληνικά πλοία με τρία πυρπολικά αντιμετώπισαν πάνω από πενήντα τουρκικά, που συνόδευαν σαράντα φορτηγά, τα περισσότερα με ξένες σημαίες.^[1]

Κατά την έκθεση του Γεωργίου Σαχτούρη, ο οποίος επέβαινε του πλοίου «Αθηνά»,^[2] η ναυμαχία άρχισε στις 9 το πρωί και κράτησε μέχρι τις 6 το απόγευμα. Κατά τις 3 μετά το μεσημέρι οι Έλληνες διέσπασαν την τουρκική παράταξη και αμέσως, σαν από σύνθημα, δύο πυρπολικά διοικούμενα από τον Υδραίο Γιάννη Ματρόζο και τον Σπετσιώτη Λάζαρο Μουσούν, όρμησαν εναντίον της τουρκικής δικρότου φρεγάτας 66 κανονιών «Χαζινέ-Γκεμισίν» ,^[2] η οποία μετέφερε το ταμείο του στόλου. Οι Έλληνες ναυτικοί ανατίναξαν την φρεγάτα, ενώ από την αριστερή πλευρά της ελληνικής παρατάξεως, το πυρπολικό του Υδραίου Μανόλη Μπούτη τίναξε μια κορβέττα 36 κανονιών. Μαζί με τη φρεγάτα χάθηκαν 800 άνδρες, μεταξύ των οποίων 150 του μηχανικού, καθώς και πάμπολλα πολεμοφόδια προοριζόμενα για το κάστρο της Πάτρας και το Μεσολόγγι, και μαζί με την κορβέττα άλλοι 300, από τους οποίους πολλοί ήταν Κοζάκοι, Αυστριακοί και Αρμένιοι. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 3 νεκροί και 4 τραυματίες.^[1]

Είκοσι τουρκικά βρίκια και γολέττες κατέφυγαν στον κόλπο της Ερέτριας, και μια κορβέττα καταδιωκόμενη από 7 ελληνικά πλοία ρίχθηκε και πυρπολήθηκε από τους ίδιους τους άνδρες της στη Δελλαγράτσια της Σύρας. Πολλά μεταγωγικά (ίσως 30) έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων. Μετά την ναυμαχία του Καφηρέα ο τουρκικός στόλος υπό του Χοσρέφ Πασά, με τριανταπέντε πλοία που του είχαν απομείνει, κατευθύνθηκε προς τον νότο, ενώ οι Έλληνες, μην έχοντας άλλα πυρπολικά για να του επιφέρουν νέα πλήγματα, τον άφησαν πλέον να φύγει.^[3]

Παραπομπές

1. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΒ΄, σελ. 383.
2. Ναυτική Ιστορία, παράρτημα, σελ. 110.
3. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΒ΄, σελ. 384.

Πηγές

• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄: Η Ελληνική Επανάσταση (1821 - 1832), Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1975, σελ. 383–384, ISBN 978-960-213-108-4 
• «Χρονολογικοί Πίνακες». Ναυτική Ιστορία Ελληνικού Έθνους. Αθήνα: Α. Γ. Κρασανάκης. 2008, σελ. 110. http://www.krassanakis.gr/Greek%20nautical%20history.htm. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2014.