PROFILBARU.COM

Μάχη του Ανηφορήτου
	Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	2 Ιουνίου 1829
Τόπος	Ανηφόρητος Θήβας
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες	Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Δημήτριος Υψηλάντης	Ομέρ Πασάς Καρύστου
Δυνάμεις
600 άνδρες	1.000 άνδρες τακτικός στρατός και 800 Αλβανοί
Απώλειες
3	47

Η Μάχη του Ανηφορήτου ήταν ένα από τα τελευταία πολεμικά επεισόδια της επανάστασης του 21.

Το ιστορικό της μάχης

Μετά την μάχη του Μαρτίνου ο Δημήτριος Υψηλάντης σκέφτηκε να αποκλείσει την Θήβα και την Αττική δια της κατάληψης των κυριοτέρων θέσεων, και να αποκόψει τον ανεφοδιασμό των εχθρών με τρόφιμα. Ο Αυγουστίνος Καποδίστριας ήταν τότε γενικός πληρεξούσιος της εκτός του Ισθμού Ελλάδας. Αυτός, αντίθετα με τα σχέδια του Υψηλάντη, σκόπευε να πολιορκήσει τη Ναύπακτο και να αναγκάσει το Μεσολόγγι να παραδοθεί. Στις δύο χιλιαρχίες με ιππικό που χρωστούσε στον Υψηλάντη υπεξαίρεσε με ραδιούργημα και τις χιλιαρχίες του Νικόλαου Κριεζιώτη και Ιωάννη Στράτου.

Ο Υψηλάντης με μικρή δύναμη αποφάσισε να πολιορκήσει την Θήβα, την οποία φρουρούσαν 2.000 πεζοί και 300 ιππείς. Έστειλε να καταλάβουν την θέση του Ανηφόρητου έξω από την Θήβα. Πήραν μέρος ο Μήτρος Μπινιάρης από τον Μορόκαμπο Βαγίων Βοιωτίας, Νικόλαος Γκριζιώτης, Τόλιας Λάζος, Ιωάννης Ράγγος. Έστειλε τον Μήτρο Λιακόπουλο με 400 στρατιώτες να εμποδίσει όλες τις συγκοινωνίες της Εύβοιας και των Θηβών, και τον Βάσο Μαυροβουνιώτη στην Αττική με τον ίδιο σκοπό.

Ο Υψηλάντης με 700 άνδρες κατέλαβε τα ερείπια της Θήβας. Ο Ομέρ Πασάς της Καρύστου μόλις έμαθε ότι οι Έλληνες κατέλαβαν τον Ανηφόρητο, εξεστράτευσε με 1.000 άνδρες τακτικού στρατού και 800 Αλβανούς. Οι Έλληνες βλέποντας τον εχθρό κατέβηκαν στους πρόποδες, αλλά βλέποντας τις δυνάμεις του Κριεζώτη να υποχωρούν, διαλύθηκαν αμέσως. Οι Τούρκοι επιχείρησαν να εισβάλουν στα οχυρώματα, αλλά αναχαιτίστηκαν από τον εκαντόνταρχο Ψαροδήμο και τον πεντηκόνταρχο Νικόλαο Λιακόπουλο, ο οποίος μάλιστα σκότωσε τον σημαιοφόρο με μαχαίρι και του άρπαξε την Τουρκική σημαία. Το παράδειγμα ακολούθησαν και άλλοι Έλληνες και σκότωσαν 47 Τούρκους, ενώ τα Ελληνικά θύματα ανέβηκαν στους τρεις. Ο Ομέρ εγκατέλειψε για την Εύβοια, ενώ οι Έλληνες σκορπίστηκαν και αυτοί γιατί δεν είχαν άλλες τροφές, και επειδή έμειναν απλήρωτοι.

Πηγές

Γεώργιος Π. Κρέμος (1839-1926) (1890). Νεωτάτη Γενική Ιστορία. Εν Αθήναις: Παρά τω εκδότη Σ. Κ. Βλαστώ. σελίδες 944-945. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2012.