Ναυμαχία της Τενέδου (1822)

Ναυμαχία της Τενέδου
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Τένεδος
Χρονολογία	28 Οκτωβρίου 1822
Τόπος	Τένεδος
Έκβαση	Πυρπόληση της τούρκικης υποναυαρχίδας και υποχώρηση του υπόλοιπου στόλου
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Κωνσταντίνος Κανάρης, Γεώργιος Βρατσάνος
Δυνάμεις
2 πυρπολικά 1 ναυαρχίδα, 800 ναύτες

Η Ναυμαχία της Τενέδου ήταν πολεμική εμπλοκή της επανάστασης του 21.

Η εξέλιξη των γεγονότων

Μετά την Ναυμαχία των Σπετσών στις 8 του Σεπτέμβρη του 1822 η τουρκική αρμάδα βρήκε καταφύγιο στη Σούδα της Κρήτης. Στις 8 του Οκτώβρη η αρμάδα έβαλε πλώρη για τα Στενά και στις 16 του Οκτώβρη αγκυροβόλησε ανοιχτά της Τενέδου. Οι Ψαριανοί αποφάσισαν να επαναλάβουν το κατόρθωμα της Χίου. Στείλανε 2 πυρπολικά: το ένα το κυβερνούσε ο Γεώργιος Βρατσάνος και το δεύτερο ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Τα πυρπολικά φέραν τουρκική σημαία, τα πληρώματα φορούσαν τουρκικές φορεσιές. Δυο άλλα ψαριανά πλοία παρίσταναν ότι τα κυνηγούσαν. Με αυτό το τέχνασμα τα πυρπολικά βρέθηκαν στο αγκυροβόλιο του τουρκικού στόλου έξω από το λιμάνι της Τενέδου. Την νύχτα, 28 του Οκτώβρη του 1822 ο Κανάρης επιτέθηκε στην υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, καθώς η ναυαρχίδα κατόρθωσε να μπει στα Στενά. Ο Κανάρης κατάφερε να κάψει την υποναυαρχίδα. Ήταν το δεύτερο κατόρθωμα του. Από τα 800 άτομα του πληρώματος της τουρκικής υποναυαρχίδας ελάχιστοι σώθηκαν. Ο Βρατσάνος απέτυχε. Αλλά ο πανικός πού ξέσπασε στην αρμάδα είχε ως αποτέλεσμα πολλά τουρκικά πλοία, στην προσπάθεια τους να κρυφτούν στα Στενά, να πέσουν σε ξέρες.

Πηγές

• Δημήτρης Φωτιάδης, Η Επανάσταση του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ 1971, τόμος Β', σ. 278-282
• Δημήτρης Φωτιάδης, Κανάρης, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1960, σ. 182-187