PROFILBARU.COM

Μάχη στα Δερβίζιανα
	Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	1821
Τόπος	Δερβίζιανα Ιωαννίνων
Έκβαση	Νίκη των Σουλιωτών
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Μάρκος Μπότσαρης; Λάμπρος Ζάρμπας	Καπλάν Μπέης
Δυνάμεις
350	1500 + 400
Απώλειες
	230

Η Μάχη στα Δερβίζιανα ήταν πολεμική εμπλοκή της Επανάστασης του 1821, με νικηφόρα έκβαση για τους εμπλεκόμενους Σουλιώτες.

Τα Δερβίζιανα κατα την Τουρκοκρατία

Το χωριό Δερβίζιανα κατα την διάρκεια της υπόταξης των Ελλήνων υπό τον τουρκικό ζυγό, είχε απαρνηθεί τον Χριστιανισμό και δεχτεί την Οθωμανική θρησκεία, καθώς επίσης ήταν υπό την προστασία των Οθωμανών. Επιπλέον, το χωριό είχε μετατραπεί σε έναν φιλόξενο τόπο για τους Οθωμανούς, καθώς οι κάτοικοι αναμήχθηκαν μαζί τους και ετσι προέκυψαν πολλοί Τούρκοι μιγάδες. Επιπρόσθετα, οι κάτοικοι του χωριού καταπίεζαν το γειτονικό χωριό, το Σούλι.^[3]

Η εξέλιξη των γεγονότων

Μετά την παράδοση του χωριού Τόσκεσι και πριν ακόμη ολοκληρωθεί η πολιορκία στους Βαργιάδες,^[2] αποφασίσθηκε στην συνέλευση του Σουλιού να εκδιωχθούν οι εχθροί από το χωριό Δερβίζιανα. Την επιχείρηση αυτή θα διεξήγαγαν 350 Σουλιώτες υπό τους Μάρκο Μπότσαρη και Λάμπρο Ζαρμπά.^[1] Οι Σουλιώτες πολιόρκησαν τα Δερβίζιανα και οι Τουρκαλβανοί υπερασπιστές της περιοχής, αν και αριθμούσαν 1.500 άνδρες, δεν επιχείρησαν έξοδο. Ο Χουρσίτ Πασάς, θεωρώντας την στρατηγική αυτή θέση πολύτιμη για να την κρατήσει, αποφάσισε να στείλει ενισχύσεις στους πολιορκημένους Τουρκαλβανούς. Έστειλε λοιπόν τον στρατιωτικό αρχηγό της Μακεδονίας Καπλάν Μπέη με 400 Γκέγκηδες να διαλύσει την πολιορκία των Δερβίζιανων,^[1] και επιπλέον του χορήγησε εκατό χιλιάδες γρόσια για την εμψύχωση των στρατιωτών του.^[2]

Ο Καπλάν Μπέης, ύστερα από δύο ημερών πορεία, έφτασε στα Δερβίζιανα και στρατοπέδευσε στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας.^[2] Τότε οι Σουλιώτες βρέθηκαν σε κρίσιμη κατάσταση,^[1] καθώς οι εχθροί τους σύντομα θα τους περικύκλωναν.^[2] Ωστόσο ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Λάμπρος Ζάρμπας, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να υποχωρήσουν, συνέλαβαν ένα ευφυές τέχνασμα και εξουδετέρωσαν τις δυνάμεις του Καπλάν Μπέη πριν προλάβουν να πολεμήσουν.^[2] Οι Σουλιώτες έκαναν μία ψεύτικη συμπλοκή μεταξύ τους. Κατόπιν, τμήμα εκατόν είκοσι μεταμφιεσμένων Σουλιωτών εισήλθε στο στρατόπεδο του Καπλάν Μπέη παριστάνοντας Αλβανούς συμμάχους που είχαν έρθει να βοηθήσουν τους ομοεθνείς τους. Αφού οι διοικητές των μεταμφιεσμένων Σουλιώτων κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Οθωμανού διοικητή, οι Σουλιώτες πήραν το αναμενόμενο σύνθημα και επιτέθηκαν στους ανύποπτους Γκέγκηδες, οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν και διασκορπίστηκαν. Σύμφωνα με τον Διονύσιο Κόκκινο, μόλις εκατόν εβδομήντα από τους Γκέγκηδες κατάφεραν να διασωθούν,^[2] ενώ ο Καπλάν μπέης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος.^[1] Οι Τουρκαλβανοί των Δερβίζιανων, βλέποντας την μάχη, έστειλαν πρεσβεία στον Μπότσαρη και στον Ζάρμπα και ζήτησαν συνθηκολόγηση και συμφιλίωση.^[1]^[2] Εν τέλει αποχώρησαν από τα Δερβίζιανα και έφυγαν για την Παραμυθιά έχοντας όλες τις περιουσίες και όλα τα όπλα τους που είχαν επιτρέψει γενναιόψυχα οι Σουλιώτες.^[1]

Μετά από την ηρωική μάχη, το χωριό Δερβίζιανα αποτελούσε έμπνευση για τις γύρω υποδουλωμένες περιοχές, καθώς είχε πλέον μετατραπεί σε έναν Χριστιανικό και ελληνικό τόπο.^[3] Οι Σουλιώτες αποσύρθηκαν στα Πέντε Πηγάδια για να αποτρέψουν εχθρικές προελάσεις στην περιοχή εκείνη και οι Οθωμανοί της Ηπείρου είχαν περιορισθεί πλέον στα Ιωάννινα, στην Άρτα και στην Πρέβεζα.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Βασίλειος Σφυρόερας, «Νίκη των Σουλιωτών στα Δερβίζιανα», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 186.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 ^2,8 Διονύσιος Κόκκινος, «Η Ελληνική Επανάστασις», τόμος 2ος, εκδόσεις «Μέλισσα», κεφάλαιο 14ο, «Τα κατά την Νότιον Ήπειρον», σσ. 341-359.
↑ ^3,0 ^3,1 epirustvnews. «Λάκκα Σουλίου ...Δερβίζιανα ...Ένα Από Τα Μεγαλύτερα Και Δημοφιλέστερα Χωριά Των Ιωαννίνων!». EPIRUS TV NEWS. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2022.

Βιβλιογραφικές πηγές

Βασίλειος Σφυρόερας, «Νίκη των Σουλιωτών στα Δερβίζιανα», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 186.
Διονύσιος Κόκκινος, «Η Ελληνική Επανάστασις», τόμος 2ος, εκδόσεις «Μέλισσα», κεφάλαιο 14ο, «Τα κατά την Νότιον Ήπειρον», σσ. 341-359.