Μάχη του Πατρατζικίου

Μάχη του Πατρατζικίου
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	18 Απριλίου 1821
Τόπος	Υπάτη
Έκβαση	Νίκη των Ελλήνων και στρατηγική αποχώρηση προς τις Θερμοπύλες
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Αθανάσιος Διάκος, Γιάννης Δυοβουνιώτης, Πανουργιάς, Δημήτριος Κοντογιάννης
Δυνάμεις
1.500 άνδρες[1] 800 [2]

Η μάχη του Πατρατζικίου ήταν πολεμική εμπλοκή της Επανάστασης του 21 με σκοπό την απελευθέρωση του Πατρατζικίου (σημερινής Υπάτης).

Τα γεγονότα πριν τη μάχη

Στις αρχές Απριλίου του 1821, η περιοχή της Υπάτης, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανατολική Στερεά Ελλάδα, δεν είχε προσχωρήσει στην επανάσταση. Αυτό οφειλόταν στον οπλαρχηγό της, Μήτσο Κοντογιάννη ο οποίος ήταν διστακτικός και δεν πίστευε ούτε στην επιλογή του χρόνου ούτε στο μέλλον της επανάστασης. Αντίθετα, ο Αθανάσιος Διάκος με τον Γιάννη Δυοβουνιώτη, θεωρούσαν πολύ σημαντική την εξουδετέρωση των Τούρκων της περιοχής και γι αυτό έσπευσαν στο γειτονικό χωριό Κομποτάδες, με σκοπό να συναντήσουν τον Κοντογιάννη και να τον πείσουν να προσχωρήσει. Αυτός απέφυγε να τους συναντήσει και τότε οι δύο οπλαρχηγοί, μαζί με τον Πανουργιά που μόλις είχε φτάσει εκεί, αποφάσισαν να επιτεθούν στην Υπάτη. Τότε, την τελευταία στιγμή, αποφάσισε, θέλοντας και μη, να συμμετάσχει στην επίθεση και ο Κοντογιάννης.^[1]

Η μάχη και η αποχώρηση των Ελλήνων

Στις 18 Απρλίου, οι επαναστάτες χωρίστηκαν σε δύο σώματα και, διαλύοντας τους οχυρωμένους στα σπίτια Τούρκους, μπήκαν στην πόλη. Οι Τούρκοι, βλέποντας πως ήταν άσκοπη η περαιτέρω αντίσταση, αποφάσισαν να συνθηκολογήσουν. Ωστόσο, το βράδυ της ίδιας μέρας οι Έλληνες έμαθαν πως, από τις 17 Απριλίου, στρατός περίπου 8.000 ανδρών υπό τους Κιοσέ-Μεχμέτ πασά και Ομέρ Βρυώνη, βρισκόταν στο Λειανοκλάδι, μισή μόλις ώρα από την Υπάτη. Υπό τον φόβο της περικύκλωσης, οι Έλληνες αποχώρησαν μέσα στη νύχτα, αφήνοντας μισοκαμένη την Υπάτη, χωρίς να έχουν πετύχει κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα και έχοντας σπαταλήσει, λόγω του Κοντογιάννη, οκτώ πολύτιμες μέρες. Στη συνέχεια προσπάθησαν να σταματήσουν τους Τούρκους στη μάχη της Αλαμάνας.^[1]

Παραπομπές

1. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, σ. 107.
2. ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 128, Απρίλιος 2007, σελ. 16.

Πηγές

• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΒ΄. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1975.