Piotr Żyła

Piotr Żyła

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1987 Cieszyn
Klub	WSS Wisła
Wzrost	176 cm[1]
Debiut w PŚ	21 stycznia 2006 w Sapporo (19. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	21 stycznia 2006 w Sapporo (19. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 marca 2013 w Oslo (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	17 marca 2013 w Oslo
Rekord życiowy	248,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019)[1][2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata złoto Lahti 2017 duża druż. złoto Oberstdorf 2021 normalna złoto Planica 2023 normalna brąz Val di Fiemme 2013 duża druż. brąz Falun 2015 duża druż. brąz Lahti 2017 duża brąz Oberstdorf 2021 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach brąz Oberstdorf 2018 drużynowo brąz Planica 2020 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów srebro Rovaniemi 2005 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach 3. miejsce 2018/2019 3. miejsce 2019/2020 Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 2016/2017 Letnie Grand Prix 3. miejsce 2018 3. miejsce 2020
Odznaczenia
Strona internetowa

Piotr Paweł Żyła^[3] (ur. 16 stycznia 1987 w Cieszynie^[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu WSS Wisła. Trzykrotny olimpijczyk (2014, 2018 i 2022).

Zdobywca siedmiu medali mistrzostw świata – dwóch złotych (2021 i 2023) i brązowego (2017) w konkursach indywidualnych oraz złotego (2017) i trzech brązowych (2013, 2015 i 2021) w konkursach drużynowych. Dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich (2018 i 2020). Drużynowy wicemistrz świata juniorów z 2005. Drugi zawodnik 65. Turnieju Czterech Skoczni. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix 2018. W konkursach indywidualnych Pucharu Świata był 23 razy na podium (w tym dwukrotnie na 1. miejscu). Były rekordzista Polski w długości skoku narciarskiego. Wielokrotny medalista mistrzostw Polski, w tym pięciokrotny indywidualny mistrz (dwa tytuły zimą i trzy latem). Swój rekord życiowy (248,0 m) ustanowił 24 marca 2019 na Letalnicy w Planicy^[2][4].

Przebieg kariery

Lata 2004–2006

Piotr Żyła podczas lotu w konkursie drużynowym Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2012, który zakończył się nowym rekordem życiowym

Piotr Żyła podczas PŚ w Zakopanem 2006

Piotr Żyła zaczął skakać w wieku 8 lat.

W zawodach Pucharu Kontynentalnego zadebiutował 26 grudnia 2004 w Sankt Moritz. Pierwsze punkty w tym cyklu zdobył 14 stycznia 2005, zajmując 19. miejsce w Sapporo^[5]. Na Mistrzostwa Świata Juniorów 2005 zajął 13. miejsce indywidualnie, ex aequo z Anže Damjanem^[6], a w konkursie drużynowym zdobył, wraz z Pawłem Urbańskim, Wojciechem Toporem i Kamilem Stochem, srebrny medal^[7].

21 stycznia 2006 w Sapporo dostał szansę debiutu w Pucharze Świata. Już w swoim pierwszym starcie zdobył punkty, zajmując 19. miejsce. Dzień później ponownie, po raz ostatni w sezonie 2005/2006, znalazł się w czołowej trzydziestce. 4 lutego zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Villach^[8].

Lata 2006–2010

W sezonie 2006/2007 czterokrotnie zdobywał punkty PŚ. Najwyższym zajętym przez Żyłę miejscem w tym cyklu było dziewiętnaste z Titisee-Neustadt. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007. W zawodach indywidualnych zajął 35. (skocznia duża) i 42. (skocznia normalna) miejsce, zaś w konkursie drużynowym reprezentacja Polski z Żyłą w składzie była piąta^[9].

We wrześniu 2007 zajął 8. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Hakubie. W kolejnych latach osiągał słabsze wyniki. W sezonie 2007/2008 nie zdobył punktów Pucharu Świata. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2008, gdzie wraz z reprezentacją Polski w konkursie drużynowym zajął 10. miejsce^[10]. W sezonie 2008/2009 dwukrotnie zajął 29. miejsce w Pucharze Świata w Zakopanem^[11]. Po słabym początku sezonu 2009/2010 został odsunięty od startów w PŚ. Również w Pucharze Kontynentalnym nie osiągał dobrych wyników, tylko raz awansując do drugiej serii^[12].

Lata 2010–2012

Nie znalazł się w kadrze A polskich skoczków narciarskich w sezonie 2010/2011^[13]. Treningi w klubie, prowadzone pod nadzorem Jana Szturca zaowocowały lepszymi wynikami w Pucharze Kontynentalnym. Począwszy od zawodów w Sapporo Żyła rozpoczął regularne starty w Pucharze Świata. 21 stycznia w Zakopanem zajął 21. miejsce, wynik ten powtórzył 13 lutego na skoczni mamuciej w Vikersund. 29 stycznia 2011 roku stanął na najniższym stopniu podium w konkursie drużynowym w Willingen. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. Na skoczni normalnej zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo, a na dużej – 21. indywidualnie i 5. drużynowo^[14].

W sezonie 2011/2012 Żyła powrócił do kadry A^[15]. W klasyfikacji generalnej rozpoczynających sezon letni zawodów Lotos Poland Tour zajął ostatnie, 57. miejsce^[16]. Na zawodach Letniego Grand Prix 2011 w Hakubie dwukrotnie zajął drugą pozycję^[17][18]. Po zajęciu 4. miejsca w Letnim Grand Prix w Klingenthal zapewnił sobie 5. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu^[19].

Przez cały sezon zimowy 2011/2012 startował w zawodach Pucharu Świata, zajmując głównie miejsca w drugiej dziesiątce. 4 grudnia 2011 po raz pierwszy w karierze uplasował się w pierwszej dziesiątce, zajmując 7. miejsce w Lillehammer^[20]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012 na skoczni w Vikersund. Indywidualnie był 33., w drużynie zajął 7. miejsce. 26 lutego 2012 podczas konkursu drużynowego ustanowił rekord życiowy wynoszący 232,5 m. Tym samym pobił rekord Polski w długości lotu, należący uprzednio do Adama Małysza^[21]. 11 marca w Oslo powtórzył wynik z początku sezonu, zajmując 7. miejsce w konkursie Pucharu Świata^[22]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 19. pozycji z 267 punktami^[23].

Sezon 2012/2013

Dekoracja medalowa konkursu drużynowego Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, Żyła drugi od prawej

W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata pierwsze punkty zdobył dopiero w siódmym starcie, zajmując 30. pozycję w Garmisch-Partenkirchen. 9 stycznia 2013 w Wiśle zajął 6. miejsce. Wynik ten powtórzył 26 stycznia w Vikersund i 13 lutego w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach zajął 23. miejsce na skoczni normalnej i 19. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem, brązowy medal^[24].

17 marca 2013 roku ex aequo z Gregorem Schlierenzauerem zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo. Było to jego pierwsze podium w karierze^[25]. Został piątym w historii polskim skoczkiem po Stanisławie Bobaku, Piotrze Fijasie, Adamie Małyszu i Kamilu Stochu, który wygrał konkurs Pucharu Świata^[26]. Tydzień później w przedostatnim konkursie sezonu zajął trzecie miejsce na Letalnicy w Planicy, a na zakończenie był piąty^[24]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 15. miejscu z 485 punktami, Puchar Świata w lotach narciarskich 2012/2013 ukończył na 8. pozycji^[23].

Lata 2013–2016

Sezon 2013/2014 Pucharu Świata Żyła rozpoczął od 5. pozycji w Klingenthal, która okazała się być dla niego najlepszą w sezonie. Jeszcze dwukrotnie, w grudniu, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, większość konkursów cyklu kończąc w drugiej i trzeciej^[27]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 20. pozycji z 343 punktami^[23]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, zajmując 34. pozycję indywidualnie na skoczni dużej, a także 4. w drużynie^[27].

Dwukrotnie stawał na podium Letniego Grand Prix 2014, zajmując 2. miejsce w Wiśle i Einsiedeln. Wystąpił we wszystkich konkursach Pucharu Świata 2014/2015. Indywidualnie siedmiokrotnie kończył je w pierwszej dziesiątce, głównie w drugiej połowie sezonu. Najwyżej znalazł się na 6. miejscu, 14 marca w Oslo^[28]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 19. miejscu z 474 punktami^[23]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 indywidualnie był 33. na skoczni normalnej i 9. na dużej, natomiast w drużynie, wraz z Klemensem Murańką, Janem Ziobrą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal^[28].

Na przełomie lipca i sierpnia 2015 zwyciężył w konkursie drużynowym oraz zajął 2. miejsce indywidualnie w zawodach rozgrywanych w Wiśle w ramach Letniego Grand Prix 2015. W sezonie 2015/2016 Pucharu Świata osiągał gorsze wyniki niż w poprzednich sezonach. W większości swoich startów nie zdobył punktów, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 12. pozycji. Występował też w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce^[29].

Sezon 2016/2017

Występy w Pucharze Świata 2016/2017 Żyła rozpoczął od miejsc w drugiej dziesiątce. W rozpoczynającym 65. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie był 7., następnie zajął 6. pozycję w Garmisch-Partenkirchen i 7. w Innsbrucku^[30]. Zawody w Bischofshofen ukończył na 3. miejscu – pierwszym na podium PŚ od 2013 – dzięki czemu w całym turnieju znalazł się na 2. pozycji, ustępując jedynie Kamilowi Stochowi^[31]. W styczniowych i lutowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej dziesiątce^[30].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Na skoczni normalnej zajął 19. miejsce, natomiast na skoczni dużej zdobył brązowy medal indywidualnie^[30], a w drużynie, wraz z Dawidem Kubackim, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, zdobył pierwszy w historii reprezentacji Polski złoty medal^[32]. 18 marca podczas konkursów lotów narciarskich na Vikersundbakken dwukrotnie, skokami na odległość 243 oraz 245,5 m poprawiał rekord Polski^[4]. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 7. miejscu^[30]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 11. pozycji z 634 punktami^[23].

Sezon 2017/2018

Dwukrotnie stawał na podium konkursów indywidualnych Letniego Grand Prix 2017: w lipcu był 3. w Hinterzarten, a w październiku zajął 2. miejsce w Hinzenbach. W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. W najlepszym występie zajął 3. miejsce w konkursie w Willingen 4 lutego 2018. Poza tym jeszcze czterokrotnie, w zawodach rozgrywanych w listopadzie i grudniu 2017, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce^[33]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 16. miejsce z 403 punktami^[23].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie zajął 17. pozycję, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Stefanem Hulą, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal^[33]. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, ale ostatecznie nie wystąpił w żadnym z konkursów^[34].

Sezon 2018/2019

W Letnim Grand Prix 2018 trzykrotnie zajmował miejsca na podium zawodów indywidualnych: w lipcu był 2. w Wiśle, w sierpniu zwyciężył w Einsiedeln, a we wrześniu zajął 2. pozycję w Râșnovie^[35]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. lokacie^[36].

W listopadowych i grudniowych zawodach sezonu 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca na podium. Był 3. w pierwszym konkursie w Ruce, 2. i 3. w Niżnym Tagile, a także dwukrotnie 2. w Engelbergu. W kolejnych tygodniach zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na przełomie stycznia i lutego 2019 w Sapporo i Oberstdorfie cztery razy z rzędu zajął 4. miejsce^[35]. 17 lutego 2019 zajął 3. pozycję w drugim z konkursów Willingen Five 2019. Cały turniej zakończył na 2. miejscu^[37].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni dużej oraz 33. na normalnej, zaś konkurs drużynowy ukończył na 4. pozycji. W marcowych konkursach Pucharu Świata raz stanął na podium, zajmując 3. lokatę w pierwszym konkursie w Planicy^[35]. Cały sezon ukończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 1131 punktami. Zajął też 3. pozycję w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019^[23].

Sezon 2019/2020

W ramach Letniego Grand Prix 2019 był 5. i 6. w konkursach rozgrywanych w Polsce, a także zajął 3. miejsce w zawodach w Hinzenbach i Klingenthal^[38].

W pierwszym indywidualnym konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, 24 listopada 2019 w Wiśle upadł po skoku w pierwszej serii i zajął 35. miejsce w zawodach^[39]. W wyniku upadku nie odniósł poważnych obrażeń^[40]. W dalszej części sezonu wielokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów cyklu. W grudniu najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w konkursie w Oberstdorfie w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni. Z kolei w styczniu 2020 w najlepszym występie, w drugim konkursie w Predazzo zajął 4. pozycję^[38].

15 lutego 2020 na mamuciej skoczni w Bad Mitterndorf odniósł drugie w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Dzień później zajął 9. miejsce. W marcu najwyżej sklasyfikowany był na 6. lokacie w zawodach w Lahti^[38]. W klasyfikacji generalnej ukończył sezon na 11. miejscu z 617 punktami. Z kolei w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2019/2020 znalazł się na 3. pozycji^[23].

Sezon 2020/2021

Zajął 3. miejsce w obu konkursach Letniego Grand Prix 2020 rozgrywanych w Wiśle^[41]. Na tej samej pozycji znalazł się w klasyfikacji generalnej cyklu^[36].

W większości konkursów sezonu 2020/2021 Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2020 raz stanął na podium zawodów indywidualnych tego cyklu, zajmując 2. pozycję w Ruce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie był 7., a w zawodach drużynowych, w których wystąpił wraz z Andrzejem Stękałą, Kamilem Stochem i Dawidem Kubackim, zdobył brązowy medal. W grudniowych konkursach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 3. miejscu, w zawodach w Engelbergu. W styczniu 2021 trzykrotnie stawał na podium cyklu: był 3. w Garmisch-Partenkirchen i Titisee-Neustadt oraz 2. w Willingen. W lutym najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w zawodach w Klingenthal^[41].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. W zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal, o 3,6 punktu wyprzedzając drugiego Karla Geigera, zaś na skoczni dużej zajął 4. miejsce. W drużynie mieszanej był 6., zaś w zespole męskim, wraz ze Stękałą, Stochem i Kubackim, zdobył brązowy medal. W marcowych konkursach Pucharu Świata w Planicy najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji^[41]. Sezon zakończył na 7. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 825 punktami^[23].

Sezon 2021/2022

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował pozycje w drugiej dziesiątce. Pomiędzy listopadem 2021 a styczniem 2022 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 7. pozycji, w zawodach w Bischofshofen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie indywidualnie był 21. na skoczni normalnej i 18. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. miejsce^[42].

W lutym 2022 po powrocie do startów w Pucharze Świata zajął 3. miejsce w konkursie cyklu rozgrywanym w Lahti. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zajął 15. lokatę indywidualnie i 5. w drużynie. W marcowych zawodach Pucharu Świata raz stanął na podium – w drugim konkursie w Oberstdorfie zajął 2. pozycję^[42]. Sezon ukończył na 14. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 480 punktami^[23].

Sezon 2022/2023

Większość występów w zawodach indywidualnych Pucharu Świata 2022/2023 ukończył w pierwszej dziesiątce. Po raz pierwszy w sezonie na podium stanął 26 listopada 2022 w Ruce, zajmując 3. miejsce. W grudniu powtórzył ten wynik w pierwszym konkursie w Engelbergu, a na otwarcie 71. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. pozycję w Oberstdorfie. Pozostałe zawody turnieju kończył kolejno na 6., 10. i 10. lokacie^[43] i w jego klasyfikacji generalnej znalazł się na 4. miejscu^[23]. W rozgrywanych w styczniu i lutym 2023 konkursach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji^[43].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej po pierwszej serii zajmował 13. miejsce, a w drugiej oddał skok na 105 metrów, ustanawiając nowy rekord Sredniej skakalnicy. Pozwoliło to Żyle na obronę tytułu mistrzowskiego; zawody ukończył o 2,6 punktu przed drugim Andreasem Wellingerem^[44]. W konkursie indywidualnym na skoczni dużej zajął 9. lokatę, w drużynie mieszanej był 8., a w zespole męskim zajął 4. pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 10. miejscu, a 1 kwietnia 2023 w Planicy zajął 3. pozycję^[43]. Sezon ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej z 984 punktami^[23].

Sezon 2023/2024

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023. Indywidualnie zajął 7. pozycję zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej, a w drużynie mieszanej był 5. W ramach Letniego Grand Prix 2023 zawody w Szczyrku 5 sierpnia ukończył na 3. miejscu, a dzień później zwyciężył^[45]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 4. lokatę^[36].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w trzeciej dziesiątce. W pierwszej znalazł się dwukrotnie – 11 lutego 2024 w Lake Placid był 4., a 24 marca w Planicy zajął 5. pozycję^[45]. Cykl zakończył na 25. lokacie w klasyfikacji generalnej z 292 punktami^[23]. W styczniu wziął udział w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 6. miejsce indywidualnie, a także 8. w drużynie^[45].

Na początku sierpnia 2024 poddał się zabiegowi artoskopii stawu kolanowego. Do treningów na skoczni powrócił po nim 24 września^[46].

Życie prywatne

W 2003 ukończył naukę w Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku^[47], natomiast w 2006 został absolwentem SMS w Zakopanem^[48]. Był studentem w dwóch instytutach zamiejscowych Wyższej Szkoły Edukacji w Sporcie na kierunku Wychowanie Fizyczne, specjalność trenersko-menadżerska. Początkowo studiował w Wiśle, ale po przeniesieniu filii uczelni do Bielska-Białej to właśnie tam dokończył studia licencjackie i obronił w 2017 swoją pracę dyplomową pt. Pewność siebie na przykładzie reprezentantów Polski kadry narodowej „A” w skokach narciarskich^[49].

W 2006 ożenił się z Justyną Lazar, kuzynką Adama Małysza^[50]. Mają dwoje dzieci: Jakuba (ur. 2007) i Karolinę (ur. 2012). 18 września 2018 odbyła się ich pierwsza sprawa rozwodowa^[51]. W listopadzie 2018 para otrzymała rozwód za porozumieniem stron^[52].

Piotr Żyła deklaruje przynależność do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego^[53]. Ma siostrę Dorotę, która uprawiała skoki narciarskie i snowboard.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	34. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	21. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

Drużynowo

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	4. miejsce[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	6. miejsce[b]

Starty P. Żyły na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	118,0 m	–	108,7 pkt	170,0 pkt	Kamil Stoch
4.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[a]	121,0 m	132,0 m	1011,8 pkt (233,5 pkt)	29,3 pkt	Niemcy
21.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	99,0 m	245,5 pkt	29,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	133,0 m	132,5 m	255,5 pkt	40,6 pkt	Marius Lindvik
6.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[b]	118,0 m	125,5 m	880,1 pkt (215,9 pkt)	62,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2007 Sapporo	–	35. miejsce (K-120), 42. miejsce (K-90)
2011 Oslo	–	19. miejsce (K-95), 21. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	23. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	33. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	19. miejsce (K-90), brązowy medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	19. miejsce (K-120), 33. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	złoty medal (K-95), 4. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	złoty medal (K-95), 9. miejsce (K-125)

Drużynowo

2007 Sapporo	–	5. miejsce[c]
2011 Oslo	–	4. miejsce (K-95)[d], 5. miejsce (K-120)[d]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (K-120)[e]
2015 Falun	–	brązowy medal (K-120)[f]
2017 Lahti	–	złoty medal (K-116)[g]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	4. miejsce (K-120)[h]
2021 Oberstdorf	–	6. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[i], brązowy medal (K-120)[j]
2023 Planica	–	8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[k], 4. miejsce (K-125)[l]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	103,0 m	–	76,9 pkt	189,2 pkt	Simon Ammann
5.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.[c]	115,0 m	111,5 m	857,2 pkt (194,7 pkt)	143,0 pkt	Austria
42.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	86,5 m	–	104,0 pkt	173,0 pkt	Adam Małysz
19.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	93,5 m	96,0 m	224,0 pkt	45,2 pkt	Thomas Morgenstern
4.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[d]	98,0 m	101,0 m	953,0 pkt (235,6 pkt)	72,5 pkt	Austria
21.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	121,0 m	124,5 m	232,9 pkt	43,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	–[m]	435,6 pkt (118,0 pkt)	64,4 pkt	Austria
23.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	95,5 m	95,0 m	220,1 pkt	32,5 pkt	Anders Bardal
19.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	124,0 m	126,5 m	268,1 pkt	27,7 pkt	Kamil Stoch
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[e]	122,0 m	126,0 m	1121,0 pkt (270,6 pkt)	14,9 pkt	Austria
33.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	–	101,1 pkt	151,6 pkt	Rune Velta
9.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	121,5 m	229,8 pkt	38,9 pkt	Severin Freund
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[f]	123,0 m	123,0 m	848,1 pkt (216,2 pkt)	24,5 pkt	Norwegia
19.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	94,0 m	240,2 pkt	30,6 pkt	Stefan Kraft
3.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	127,5 m	131,0 m	276,7 pkt	2,6 pkt	Stefan Kraft
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[g]	130,5 m	123,0 m	1104,2 pkt (271,7 pkt)	–
19.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	128,5 m	121,0 m	228,7 pkt	50,7 pkt	Markus Eisenbichler
4.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[h]	121,5 m	119,5 m	909,1 pkt (227,4 pkt)	78,4 pkt	Niemcy
33.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	90,5 m	–	82,1 pkt	136,2 pkt	Dawid Kubacki
1.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	105,0 m	102,5 m	268,8 pkt	–
6.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[i]	100,0 m	93,0 m	837,6 pkt (236,8 pkt)	163,2 pkt	Niemcy
4.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	130,5 m	137,0 m	264,4 pkt	12,1 pkt	Stefan Kraft
3.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[j]	139,0 m	139,0 m	1031,2 pkt (285,7 pkt)	15,4 pkt	Niemcy
1.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,5 m	105,0 m	261,8 pkt	–
8.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[k]	101,0 m	99,5 m	846,0 pkt (257,4 pkt)	171,2 pkt	Niemcy
9.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	128,5 m	133,5 m	266,0 pkt	21,5 pkt	Timi Zajc
4.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[l]	131,5 m	133,0 m	1129,1 pkt (279,7 pkt)	49,8 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2008 Oberstdorf	–	nie zakwalifikował się[54]
2012 Vikersund	–	33. miejsce
2018 Oberstdorf	–	17. miejsce
2020 Planica	–	7. miejsce
2022 Vikersund	–	15. miejsce
2024 Tauplitz	–	6. miejsce

Drużynowo

2008 Oberstdorf	–	10. miejsce[d]
2012 Vikersund	–	7. miejsce[n]
2018 Oberstdorf	–	brązowy medal[h]
2020 Planica	–	brązowy medal[o]
2022 Vikersund	–	5. miejsce[p]
2024 Tauplitz	–	8. miejsce[q]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	21 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	165,0 m	–			145,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
10.	24 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.[d]	168,0 m		–		573,8 pkt (150,1 pkt)	979,5 pkt	Austria
33.	24–25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	168,0 m	–	–[m]	–[m]	133,8 pkt	274,9 pkt	Robert Kranjec
7.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[n]	223,5 m		232,5 m		1444,5 pkt (424,7 pkt)	203,9 pkt	Austria
17.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	190,0 m	183,5 m	198,5 m	–[m]	525,8 pkt	126,1 pkt	Daniel-André Tande
3.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[h]	212,5 m		204,0 m		1592,1 pkt (382,0 pkt)	70,1 pkt	Norwegia
7.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	221,5 m	224,5 m	227,0 m	224,5 m	828,6 pkt	48,6 pkt	Karl Geiger
3.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[o]	226,0 m		234,0 m		1665,5 pkt (431,6 pkt)	62,2 pkt	Norwegia
15.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	215,0 m	187,0 m	225,0 m	209,5 m	725,7 pkt	128,5 pkt	Marius Lindvik
5.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[p]	210,5 m		201,5 m		1495,8 pkt (374,6 pkt)	215,7 pkt	Słowenia
6.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	218,0 m	220,5 m	225,0 m	–[m]	626,4 pkt	21,0 pkt	Stefan Kraft
8.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[q]	212,5 m		177,5 m		1279,1 pkt (335,4 pkt)	336,3 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2005 Rovaniemi

–

13. miejsce

Drużynowo

2005 Rovaniemi

–

srebrny medal[r]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	druż.[r]	94,0 m	95,0 m	978,0 pkt (247,5 pkt)	4,0 pkt	Słowenia[7]
13.	25 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	88,0 m	223,5 pkt	28,5 pkt	Joonas Ikonen[6]

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[s]

–

7. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Kraków/Zakopane[s]

–

5. miejsce (drużyna mieszana)[t]

Starty P. Żyły na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	95,5 m	106,5 m	249,5 pkt	20,8 pkt	Daniel Tschofenig
5.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[t]	105,5 m	102,0 m	767,2 pkt (240,3 pkt)	172,1 pkt	Austria
7.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	136,5 m	130,0 m	262,2 pkt	16,9 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2005/2006	51.
2006/2007	55.
2008/2009	81.
2010/2011	54.
2011/2012	19.
2012/2013	15.
2013/2014	20.
2014/2015	19.
2015/2016	35.
2016/2017	11.
2017/2018	16.
2018/2019	4.
2019/2020	11.
2020/2021	7.
2021/2022	14.
2022/2023	6.
2023/2024	25.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2005/2006	–	–	–	–
2006/2007	–	–	–	–
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	–	–	–	–
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	1	–	1	2
2013/2014	–	–	–	–
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	1	1
2017/2018	–	–	1	1
2018/2019	–	3	4	7
2019/2020	1	–	–	1
2020/2021	–	2	3	5
2021/2022	–	1	1	2
2022/2023	–	1	3	4
2023/2024	–	–	–	–
Suma	2	7	14	23

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Uwagi
1.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	135,5 m	133,5 m	270,1 pkt	*ex aequo z G. Schlierenzauerem
2.	15 lutego	2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	225,5 m	219,5 m	418,5 pkt	* Loty 2019/2020

Zwycięstwa w konkursach PŚ – noty sędziów

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	K	HS	Skok	Nota A	Nota B	Nota C	Nota D	Nota E	Nota (skok)	Nota (styl)	Nota łączna	Nota końcowa
1.	17 marca 2013	Oslo	Holmenkollbakken	K120	HS134	135,5 m	19,0	19,0	19,0	20,0	19,0	87,9 pkt	57,0 pkt	137,1 pkt	270,1 pkt
						133,5 m	19,0	19,0	18,5	19,5	19,0	84,3 pkt	57,0 pkt	133,0 pkt
2.	15 lutego 2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K200	HS235	225,5 m	19,0	19,0	19,0	19,5	19,5	150,6 pkt	57,5 pkt	205,0 pkt	418,5 pkt
						219,5 m	19,0	19,0	19,0	19,5	19,5	143,4 pkt	57,5 pkt	213,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	135,5 m	133,5 m	270,1 pkt	1.	–
2.	22 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	212,5 m	216,5 m	402,5 pkt	3.	9,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	6 stycznia	2017	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,0 m	137,0 m	275,8 pkt	3.	13,4 pkt	Kamil Stoch
4.	4 lutego	2018	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	138,5 m	245,1 pkt	3.	26,3 pkt	Johann André Forfang
5.	24 listopada	2018	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	136,0 m	–	135,0 pkt	3.	7,0 pkt	Ryōyū Kobayashi
6.	1 grudnia	2018	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	133,0 m	131,0 m	264,2 pkt	2.	0,2 pkt	Johann André Forfang
7.	2 grudnia	2018	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	126,0 m	133,0 m	258,9 pkt	3.	14,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	15 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	134,0 m	136,0 m	298,9 pkt	2.	4,7 pkt	Karl Geiger
9.	16 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,5 m	135,0 m	285,1 pkt	2.	9,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
10.	17 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	137,5 m	250,0 pkt	3.	24,4 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	22 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	242,0 m	234,0 m	437,3 pkt	3.	7,7 pkt	Markus Eisenbichler
12.	15 lutego	2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	225,5 m	219,5 m	418,5 pkt	1.	–
13.	28 listopada	2020	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	136,0 m	137,0 m	294,1 pkt	2.	19,3 pkt	Markus Eisenbichler
14.	20 grudnia	2020	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,5 m	127,5 m	296,2 pkt	3.	9,2 pkt	Halvor Egner Granerud
15.	1 stycznia	2021	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	129,5 m	137,0 m	260,4 pkt	3.	21,7 pkt	Dawid Kubacki
16.	9 stycznia	2021	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	143,0 m	139,5 m	270,8 pkt	3.	10,8 pkt	Kamil Stoch
17.	31 stycznia	2021	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,0 m	–	135,0 pkt	2.	19,3 pkt	Halvor Egner Granerud
18.	25 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	120,5 m	129,5 m	268,0 pkt	3.	15,1 pkt	Stefan Kraft
19.	20 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	218,5 m	221,0 m	401,1 pkt	2.	6,8 pkt	Timi Zajc
20.	26 listopada	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	143,0 m	142,0 m	300,7 pkt	3.	12,1 pkt	Anže Lanišek
21.	17 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	141,0 m	139,0 m	312,3 pkt	3.	8,0 pkt	Anže Lanišek
22.	29 grudnia	2022	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,5 m	137,0 m	299,0 pkt	2.	13,4 pkt	Halvor Egner Granerud
23.	1 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	234,0 m	–	233,3 pkt	3.	7,2 pkt	Stefan Kraft

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 1 stycznia 2025

Źródło[55][56]
Sezon 2005/2006
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	47	q	-	-	-	-	-	q	-	23
Sezon 2006/2007
																								punkty
32	-	q	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	42	19	20	-	27	q	24	33	q		-	34
Sezon 2007/2008
																											punkty
44	-	-	-	-	47	q	-	-	-	-	-	-	-	q	q	38	45	-	-	-	49	49	q	45	39	-	0
Sezon 2008/2009
																											punkty
-	-	-	-	-	44	q	34	41	46	36	-	-	29	29	q	-	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
Sezon 2009/2010
																							punkty
q	q	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	26	21	32	31	31	46	27	31	21	28	26	-	37
Sezon 2011/2012
																										punkty
19	11	7	19	25	16	42	36	28	q	43	17	22	16	18	13	30	44	42	26	28	10	44	7	24	21	267
Sezon 2012/2013
																											punkty
36	43	48	-	-	36	37	31	30	22	30	6	18	26	22	6	10	22	13	6	-	12	15	9	1	3	5	485
Sezon 2013/2014
																												punkty
5	23	26	6	12	15	6	11	24	q	-	21	15	24	12	19	-	-	22	32	37	q	q	24	12	32	20	13	343
Sezon 2014/2015
																															punkty
14	17	24	33	15	10	46	24	15	26	17	13	33	8	29	27	16	11	23	14	9	18	12	15	18	10	20	6	8	41	10	474
Sezon 2015/2016
																													punkty
39	33	40	19	17	45	42	48	-	-	-	-	40	-	-	-	18	34	12	35	46	16	48	39	18	40	42	q	-	89
Sezon 2016/2017
																										punkty
17	11	20	16	30	20	9	7	6	7	3	7	11	6	10	9	8	10	12	27	18	9	23	23	7	11	634
Sezon 2017/2018
																						punkty
7	11	10	16	19	10	7	25	25	14	23	17	28	13	3	16	19	14	12	12	q	27	403
Sezon 2018/2019
																												punkty
6	3	5	2	3	2	2	6	11	42	13	7	10	19	11	4	4	4	4	10	4	3	26	33	11	9	3	4	1131
Sezon 2019/2020
																											punkty
35	13	24	35	9	8	33	5	15	12	27	7	4	9	8	8	8	21	35	1	9	9	21	37	6	23	26	617
Sezon 2020/2021
																									punkty
5	2	23	-	-	5	3	21	3	4	7	3	16	q	11	9	2	4	17	8	33	5	10	7	13	825
Sezon 2021/2022
																												punkty
32	16	23	27	25	17	14	q	15	38	11	18	13	7	17	-	-	dq	41	3	14	8	22	18	5	2	18	12	480
Sezon 2022/2023
																																punkty
5	8	3	5	6	4	3	5	2	6	10	10	39	14	9	8	4	6	4	7	19	25	-	29	24	27	14	10	15	20	3	14	984
Sezon 2023/2024
																																punkty
31	21	24	25	11	22	22	34	28	22	14	29	14	29	48	q	21	4	45	dq	26	21	37	37	12	19	40	29	25	26	23	5	292
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	35	26	-	-	29	17	41	29																		23
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	3 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	[u]	134,0 m	134,0 m	1128,7 pkt (268,7 pkt)
2.	28 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	[g]	134,0 m	138,0 m	931,5 pkt (238,4 pkt)
3.	17 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[v]	126,0 m	130,5 m	1026,6 pkt (263,5 pkt)
4.	15 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	[v]	146,0 m	129,0 m	979,4 pkt (247,7 pkt)
5.	23 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	[w]	226,5 m	242,5 m[x]	1627,8 pkt (416,3 pkt)
6.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	[y]	145,0 m	127,5 m	968,7 pkt (249,6 pkt)

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 stycznia	2011	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	[d]	125,5 m	132,0 m	–	1015,7 pkt (231,3 pkt)	3.	56,1 pkt	Austria
2.	12 marca	2011	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[z]	118,0 m	119,5 m	–	1028,3 pkt (241,6 pkt)	3.	57,7 pkt	Austria
3.	11 stycznia	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	[aa]	129,0 m	128,5 m	–	954,4 pkt (248,8 pkt)	2.	9,1 pkt	Słowenia
4.	9 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[ab]	115,5 m	124,0 m	–	1036,2 pkt (247,4 pkt)	3.	43,3 pkt	Niemcy
5.	22 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	[ac]	141,0 m	126,0 m	–	1007,6 pkt (247,0 pkt)	2.	38,0 pkt	Austria
6.	3 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	[u]	134,0 m	134,0 m	–	1128,7 pkt (268,7 pkt)	1.	–
7.	21 stycznia	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	[ad]	133,5 m	137,5 m	–	1111,2 pkt (286,5 pkt)	2.	5,1 pkt	Niemcy
8.	28 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	[g]	134,0 m	138,0 m	–	931,5 pkt (238,4 pkt)	1.	–
9.	11 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	[u]	132,0 m	132,5 m	–	986,7 pkt (263,3 pkt)	3.	13,0 pkt	Austria
10.	18 marca	2017	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	[g]	245,5 m	192,0 m	–	1538,6 pkt (360,1 pkt)	2.	34,0 pkt	Norwegia
11.	25 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	[g]	220,0 m	233,5 m	–	1493,8 pkt (380,0 pkt)	3.	57,8 pkt	Norwegia
12.	18 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[g]	121,0 m	116,0 m	–	1006,5 pkt (236,1 pkt)	2.	17,3 pkt	Norwegia
13.	9 grudnia	2017	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	[ad]	133,5 m	134,5 m	–	1082,8 pkt (252,9 pkt)	2.	0,8 pkt	Norwegia
14.	17 marca	2018	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	[h]	225,0 m	166,5 m	–	1301,7 pkt (315,3 pkt)	2.	265,6 pkt	Norwegia
15.	17 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[v]	126,0 m	130,5 m	–	1026,6 pkt (263,5 pkt)	1.	–
16.	19 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	[ae]	126,5 m	130,0 m	–	1117,2 pkt (261,8 pkt)	3.	40,3 pkt	Niemcy
17.	15 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	[v]	146,0 m	129,0 m	–	979,4 pkt (247,7 pkt)	1.	–
18.	23 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	[w]	226,5 m	242,5 m[x]	–	1627,8 pkt (416,3 pkt)	1.	–
19.	23 listopada	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[y]	131,0 m	117,0 m	–	990,9 pkt (255,0 pkt)	3.	27,3 pkt	Austria
20.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	[y]	145,0 m	127,5 m	–	968,7 pkt (249,6 pkt)	1.	–
21.	21 listopada	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	[af]	129,0 m	127,5 m	–	1061,5 pkt (270,1 pkt)	3.	16,5 pkt	Austria
22.	16 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	[ag]	136,0 m	137,0 m	–	982,3 pkt (260,4 pkt)	2.	8,9 pkt	Austria
23.	23 stycznia	2021	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[o]	123,0 m	126,0 m	–	1018,3 pkt (253,5 pkt)	2.	5,9 pkt	Norwegia
24.	14 stycznia	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	[ah]	134,0 m	134,0 m	–	1150,5 pkt (290,1 pkt)	2.	1,0 pkt	Austria
25.	25 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	[ai]	119,0 m	132,0 m	–	1022,3 pkt (262,1 pkt)	3.	35,0 pkt	Austria

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[55][56]
Sezon 2006/2007
								-	7
Sezon 2007/2008
							11	-	-
Sezon 2009/2010
						5	-	-	-
Sezon 2010/2011
					-	3	6	3	4
Sezon 2011/2012
				7	5	7	6	-	5
Sezon 2012/2013
			-	11	2	5	-	3	4
Sezon 2013/2014
					4	-	-	-	2
Sezon 2014/2015
					9	5	11	4	4
Sezon 2015/2016
				-	-	-	-	6	-
Sezon 2016/2017
				1	2	1	3	2	3
Sezon 2017/2018
		2	6	2	-	-	-	2	4
Sezon 2018/2019
			1	3	4	1	4	4	1
Sezon 2019/2020
					3	1	5	6	4
Sezon 2020/2021
					3	2	2	-	6
Sezon 2021/2022
			4	5	6	6	7	7	4
Sezon 2022/2023
			7	2	-	1	-	3	4
Sezon 2023/2024
				6	-	-	5	4	5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2010/2011	38.
2011/2012	23.
2012/2013	8.
2013/2014	19.
2014/2015	11.
2015/2016	23.
2016/2017	10.
2017/2018	22.
2018/2019	3.
2019/2020	3.
2020/2021	10.
2021/2022	6.
2022/2023	7.
2023/2024	20.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2008/2009	40.
2011/2012	39.
2012/2013	23.
2013/2014	34.
2014/2015	19.
2015/2016	64.
2016/2017	2.
2017/2018	15.
2018/2019	19.
2019/2020	14.
2020/2021	5.
2021/2022	15.
2022/2023	4.
2023/2024	17.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2007	30.
2008	49.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2017	14.
2018	18.
2019	17.
2020	17.
2022	16.
2023	16.
2024	26.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2018	9.
2019	2.
2020	32.
2021	4.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2018	26.
2019	4.
2021	11.
2022	14.
2023	7.
2024	8.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2020	8.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2007	35.
2011	5.
2012	26.
2013	44.
2014	5.
2015	9.
2016	44.
2017	8.
2018	3.
2019	8.
2020	3.[aj][57]
2021	27.
2022	17.
2023	4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt[ak]
2.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	–	143,7 pkt

Zwycięstwa w konkursach LGP – noty sędziów

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	K	HS	Skok	Nota A	Nota B	Nota C	Nota D	Nota E	Nota (skok)	Nota (styl)	Nota łączna	Nota końcowa
1.	4 sierpnia 2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	AUT 19,0	POL 19,0	SUI 19,0	ROU 19,0	FRA 19,0	78,0 pkt	57,0 pkt	136,8 pkt	267,3 pkt
						112,5 m	AUT 19,0	POL 19,0	SUI 18,5	ROU 18,5	FRA 18,5	73,5 pkt	56,0 pkt	130,5 pkt
2.	6 sierpnia 2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	AUT 19,0	POL 18,5	KAZ 19,0	GER 19,0	SVK 19,0	80,0 pkt	57,0 pkt	143,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	127,5 m	131 m	262,2 pkt	2.	15,5 pkt	Tom Hilde
2.	27 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	132,5 m	128 m	262,3 pkt	2.	1,7 pkt	Tom Hilde
3.	26 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	131,5 m	398,5 pkt[al]	2.	16,7 pkt	Peter Prevc
4.	9 sierpnia	2014	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	113,5 m	115,5 m	406,5 pkt[am]	2.	6,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	134,0 m	270,0 pkt	2.	4,9 pkt	Dawid Kubacki
6.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	102,5 m	103,5 m	269,8 pkt	3.	13,5 pkt	Dawid Kubacki
7.	1 października	2017	Hinzenbach	Energie AG-SkisprungArena	K-95	HS-108	87,0 m	92,5 m	246,3 pkt	2.	5,6 pkt	Dawid Kubacki
8.	22 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	126,5 m	272,3 pkt	2.	8,3 pkt	Kamil Stoch
9.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt	1.	–
10.	22 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,5 m	97,0 m	261,0 pkt	2.	8,9 pkt	Karl Geiger
11.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,5 m	84,5 m	238,6 pkt	3.	5,8 pkt	Dawid Kubacki
12.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	–[an]	135,6 pkt	3.	2,0 pkt	Anže Lanišek
13.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	131,0 m	262,5 pkt	3.	13,1 pkt	Dawid Kubacki
14.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	129,0 m	263,6 pkt	3.	12,3 pkt	Dawid Kubacki
15.	5 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	97,0 m	103,0 m	252,9 pkt	3.	4,4 pkt	Władimir Zografski
16.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	–	143,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[55][56]
2005
								punkty
-	48	39	47	-	q	-	-	0
2006
										punkty
44	40	-	-	42	35	-	-	-	-	0
2007
										punkty
32	35	37	45	44	-	8	11	43	38	56
2008
										punkty
-	-	-	-	47	-	-	-	46	47	0
2010
									punkty
-	-	-	49	-	-	-	-	-	0
2011
											punkty
46	-	-	13	24	20	2	2	5	26	4	298
2012
									punkty
16	15	7	-	-	29	20	38	27	84
2013
											punkty
34	16	11	17	-	-	-	-	-	-	43	53
2014
									punkty
2	2	27	-	-	-	-	13	6	224
2015
											punkty
2	12	11	15	-	-	7	7	-	-	14	232
2016
										punkty
16	43	26	17	-	-	-	-	15	26	55
2017
									punkty
13	3	6	-	-	-	-	2	37	200
2018
									punkty
2	4	1	-	-	-	2	4	12	382
2019
								punkty
5	-	-	6	-	-	3	3	205
2020
		punkty
3	3	120
2021
								punkty
13	24	-	-	-	-	7	20	74
2022
						punkty
6	10	-	-	21	39	76
2023
									punkty
-	-	3	1	-	-	10	13	17	220
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.[e]	103,0 m	100,0 m	995,8 pkt (252,1 pkt)	2.	25,5 pkt	Austria
2.	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[e]	120,5 m	–[m]	477,9 pkt (113,0 pkt)	2.	1,2 pkt	Słowenia
3.	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[e]	128,5 m	131,5 m	1061,5 pkt (268,1 pkt)	1.	–
4.	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[e]	126,0 m	131,0 m	1042,7 pkt (257,5 pkt)	1.	–
5.	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.[e]	95,0 m	99,5 m	968,7 pkt (239,4 pkt)	2.	64,3 pkt	Niemcy
6.	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[u]	117,0 m	127,0 m	994,7 pkt (234,2 pkt)	1.	–
7.	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[ao]	136,0 m	130,5 m	1073,3 pkt (282,4 pkt)	1.	–
8.	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[ap]	128,0 m	130,0 m	1094,1 pkt (272,1 pkt)	1.	–
9.	17 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	druż.[y]	122,0 m	129,0 m	951,1 pkt (216,7 pkt)	2.	10,8 pkt	Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[55][56]
2006
									5
2007
									7
2011
								-	2
2012
							2	-	-
2014
									1
2015
								1	2
2017
									1
2018
								1	-
2019
							1	-	2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2006	61.
2007	41.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	57.[16]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2004/2005	92.
2005/2006	21.
2006/2007	91.
2007/2008	39.
2008/2009	58.
2009/2010	119.
2010/2011	59.
2015/2016	47.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt	1.	–
2.	31 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,0 m	–	136,5 pkt	3.	2,3 pkt	Markus Eisenbichler

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan na 28 grudnia 2024

Źródło[55][56]
Sezon 2004/2005
																														punkty
-	-	-	-	-	-	53	63	38	49	64	64	19	33	28	-	-	43	46	12	31	52	38	-	-	-	-	-	-	28	40
Sezon 2005/2006
																										punkty
-	-	10	35	18	24	11	33	26	27	28	-	-	-	-	1	8	16	15	4	14	-	32	30	31	30	315
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	12	31	-	-	-	25	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	13	20	8	-	-	-	-	-	-	5	9	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	157
Sezon 2008/2009
																																	punkty
22	14	19	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	50	-	-	30	36	43	-	37	39	-	-	22	20	96
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	40	22	-	-	36	49	38	34	34	44	-	-	-	-	-	57	57	-	-	-	-	-	9
Sezon 2010/2011
																													punkty
19	20	29	20	17	9	48	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	89
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	3	4	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	162
Sezon 2024/2025
																								punkty
-	-	14	4	-	-																			68
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2006	47.
2008	17.
2009	99.
2010	80.
2011	5.
2014	17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt
2.	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt
3.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt	1.	–
2.	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt	1.	–
3.	1 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	127,0 m	269,3 pkt	2.	8,7 pkt	Cene Prevc
4.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[55][56]
2006
								punkty
-	-	-	-	-	-	12	31	22
2008
											punkty
-	-	-	23	10	5	6	21	56	-	-	129
2009
											punkty
37	43	50	29	41	48	dq	-	-	-	-	2
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	23
2011
										punkty
-	-	-	-	8	6	-	-	1	1	272
2014
														punkty
-	-	2	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[56]
2005/2006	28.
2007/2008	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	97,5 m	244,5 pkt	3.	10,0 pkt	Łukasz Rutkowski
2.	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[55][56]
Sezon 2005/2006
																					punkty
-	-	-	-	5	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	85
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	1	-	-	-	-	-	160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski

Zimowe mistrzostwa Polski

Stan po zakończeniu sezonu 2023/2024. Opracowano na podstawie^[58][aq].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	27 marca	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	60,0 m	63,0 m	117,5 pkt	116,5 pkt	Adam Małysz
46.	26 grudnia	2003	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	92,5 m	–	53,5 pkt	219,1 pkt	Adam Małysz
6.	28 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	druż.	86,0 m	87,5 m	770,5 pkt (197 pkt)	113,5 pkt	AZS Katowice
21.	29 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	indywid.	79,0 m	78,5 m	200,0 pkt	62,0 pkt	Adam Małysz
28.	31 stycznia	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	99,5 m	100,0 m	146,6 pkt	131,6 pkt	Adam Małysz
18.	26 stycznia	2005	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	73,5 m	–	86,5 pkt	42,5 pkt	Adam Małysz
9.	8 lutego	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	106,0 m	–	183,0 pkt	78,0 pkt	Adam Małysz
5.	25 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	122,5 m	234,7 pkt	44,2 pkt	Robert Mateja
11.	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	79,0 m	211,0 pkt	38,5 pkt	Adam Małysz
1.	16 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	druż.	90,0 m	–	420,0 pkt (125,0 pkt)	–	KS Wisła
3.	17 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	83,0 m	72,5 m	193,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
8.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	122,0 m	122,0 m	233,7 pkt	21,7 pkt	Kamil Stoch
10.	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	118,0 m	220,9 pkt	52,8 pkt	Adam Małysz
2.	19 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.	82,5 m	86,5 m	908,0 pkt (225,5 pkt)	35,0 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	85,0 m	85,0 m	228,0 pkt	31,5 pkt	Adam Małysz
3.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	120,5 m	211,9 pkt	19,5 pkt	Kamil Stoch
1.	26 marca	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	99,0 m	100,0 m	973,5 pkt (246,5 pkt)	–	KS Wisła
11.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	85,0 m	96,5 m	207,0 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
2.	18 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	105,0 m	103,0 m	960,0 pkt (264,0 pkt)	19,3 pkt	TS Wisła Zakopane
11.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	93,5 m	228,5 pkt	30,0 pkt	Kamil Stoch
2.	26 grudnia	2011	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	129,0 m	283,2 pkt[59]	6,0 pkt	Kamil Stoch
3.	24 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	127,5 m	868,9 pkt (255,6 pkt)	190,6 pkt	AZS Zakopane
4.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	124,0 m	244,2 pkt[60]	41,7 pkt	Kamil Stoch
2.	26 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	134,0 m	926,2 pkt (262,5 pkt)	61,3 pkt	AZS Zakopane
3.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	128,5 m	132,0 m	313,6 pkt	3,2 pkt	Maciej Kot
1.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	125,5 m	131,5 m	255,1 pkt	–
3.	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	141,5 m[x]	267,3 pkt	42,8 pkt	Kamil Stoch
2.	25 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	129,0 m	121,0 m	921,5 pkt (247,5 pkt)	52,1 pkt	AZS Zakopane
6.	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	124,0 m	255,7 pkt	17,7 pkt	Maciej Kot
3.	23 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	137,0 m	936,1 pkt (244,5 pkt)	36,5 pkt	AZS Zakopane
1.	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	127,5 m	135,5 m	273,4 pkt	–
2.	26 grudnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	119,0 m	120,0 m	231,9 pkt	22,4 pkt	Stefan Hula
6.	26 grudnia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	117,0 m	127,5 m	275,5 pkt	55,5 pkt	Kamil Stoch
16.	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	105,0 m	–	105,9 pkt	50,4 pkt	Tomasz Pilch
2.	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	130,5 m	141,0 m	308,2 pkt	5,1 pkt	Kamil Stoch
2.	22 grudnia	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	299,7 pkt	0,5 pkt	Kamil Stoch

Letnie mistrzostwa Polski

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2024. Opracowano na podstawie^[58].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
33.	29 września	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	68,5 m	–	78,0 pkt	166,0 pkt	Marcin Bachleda
21.	21 września	2003	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	73,0 m	75,5 m	179,5 pkt	68,0 pkt	Adam Małysz
28.	9 października	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	104,5 m	99,0 m	150,3 pkt	127,7 pkt	Adam Małysz
10.	10 października	2004	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	74,5 m	83,0 m	198,5 pkt	55,5 pkt	Adam Małysz
14.	15 października	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	113,5 m	201,4 pkt	75,8 pkt	Adam Małysz
6.	16 października	2005	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	88,5 m	231,0 pkt	27,0 pkt	Adam Małysz
17.	14 października	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	106,5 m	184,8 pkt	77,0 pkt	Adam Małysz
6.	15 października	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	84,0 m	224,5 pkt	35,5 pkt	Adam Małysz
6.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	125,5 m	222,9 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
10.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	83,5 m	79,0 m	211,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
2.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	129,5 m	120,0 m	911,8 pkt (248,1 pkt)	65,5 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	85,0 m	227,0 pkt	22,5 pkt	Adam Małysz
21.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	111,0 m	106,0 m	179,6 pkt	85,1 pkt	Adam Małysz
7.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	95,0 m	225,5 pkt	37,0 pkt	Adam Małysz
2.	24 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	97,5 m	90,5 m	887,5 pkt (222,5 pkt)	79,0 pkt	AZS Zakopane
11.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,0 m	114,5 m	206,1 pkt	72,0 pkt	Adam Małysz
3.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	118,5 m	238,5 pkt	14,9 pkt	Kamil Stoch
8.	2 września	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	119,5 m	228,3 pkt	27,4 pkt	Maciej Kot
6.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	104,5 m	258,0 pkt	8,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	128,0 m	123,0 m	249,3 pkt	14,5 pkt	Jan Ziobro
2.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	129,0 m	126,0 m	256,5 pkt	23,1 pkt	Kamil Stoch
4.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	140,0 m	120,0 m	843,8 pkt (240,0 pkt)	82,7 pkt	AZS Zakopane
1.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	106,0 m	105,0 m	276,0 pkt	–
5.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	248,9 pkt	17,7 pkt	Dawid Kubacki
6.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	101,5 m	252,0 pkt	16,5 pkt	Dawid Kubacki
3.	10 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	100,0 m	97,0 m	944,0 pkt (245,0 pkt)	16,0 pkt	AZS Zakopane
7.	8 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	120,5 m	235,6 pkt	56,8 pkt	Maciej Kot
2.	9 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	124,5 m	946,4 pkt (251,2 pkt)	26,4 pkt	AZS Zakopane
2.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	133,5 m	136,5 m	314,1 pkt	6,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	90,5 m	–	400,3 pkt (125,2 pkt)	99,5 pkt	AZS Zakopane
1.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	100,0 m	111,0 m	266,4 pkt	–
9.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	85,0 m	98,5 m	231,7 pkt	31,0 pkt	Dawid Kubacki
1.	18 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	105,0 m	106,0 m	1038,5 pkt (276,0 pkt)	–	WSS Wisła
1.	28 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	103,5 m	106,0 m	279,2 pkt	–
1.	29 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,5 m	97,0 m	991,0 pkt (239,0 pkt)	–	WSS Wisła
2.	18 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,5 m	99,5 m	295,2 pkt	14,1 pkt	Dawid Kubacki
2.	19 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,0 m	101,0 m	924,9 pkt (238,0 pkt)	22,2 pkt	TS Wisła Zakopane
2.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	103,0 m	100,5 m	287,7 pkt	9,9 pkt	Dawid Kubacki
1.	22 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	97,0 m	101,5 m	1137,5 pkt (307,1 pkt)	–
6.	18 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	97,5 m	249,7 pkt	24,5 pkt	Klemens Joniak
1.	19 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	97,0 m	96,0 m	982,0 pkt (234,0 pkt)	–

Rekordy skoczni

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi	Źr.
17 lutego 2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104 m	FIS Cup	[61]
22 marca 2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	141 m	PŚ	[62]

Rekordy życiowe na skoczniach mamucich (chronologicznie)

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	Odległość	Uwagi	Źr.
1.	16 marca 2006	Planica	Letalnica	133 m	Puchar Świata, trening	[63]
2.	16 marca 2006	Planica	Letalnica	170,5 m	Puchar Świata, trening	[64]
3.	17 marca 2006	Planica	Letalnica	175 m	Puchar Świata, trening	[65]
4.	17 marca 2006	Planica	Letalnica	178,5 m	Puchar Świata, kwalifikacje	[66]
5.	22 marca 2007	Planica	Letalnica	194 m	Puchar Świata, trening	[67]
6.	22 marca 2007	Planica	Letalnica	202,5 m	Puchar Świata, trening	[68]
7.	19 marca 2011	Planica	Letalnica	210 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy	[69]
8.	19 lutego 2012	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	217 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy, skok nieustany	[70]
9.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	213,5 m	MŚ, seria próbna	[71]
10.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	223,5 m	MŚ, konkurs drużynowy	[21]
11.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	232,5 m	MŚ, konkurs drużynowy, rekord Polski	[21]
12.	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	243 m	Puchar Świata, seria próbna	[4]
13.	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	245,5 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy	[4]
14.	24 marca 2019	Planica	Letalnica	248 m	Puchar Świata, konkurs indywidualny	[4]

Ciekawostki

Piotr Żyła odniósł w Oslo swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata dokładnie 17 lat po tym, kiedy Adam Małysz wygrał tam swój pierwszy konkurs w tym cyklu^[72].

Odznaczenia

Postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy z 29 sierpnia 2019 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe, za zasługi w działalności na rzecz propagowania i krzewienia kultury fizycznej^[3].

21 września 2019, podczas gali z okazji 100-lecia PZN, otrzymał przyznany przez Polski Komitet Olimpijski złoty medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”^[73].

Uwagi

1. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Kamil Stoch
2. Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
3. Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Robert Mateja i Adam Małysz
4. Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Stefan Hula i Adam Małysz
5. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
6. Skład zespołu: Piotr Żyła, Klemens Murańka i Jan Ziobro, Kamil Stoch
7. Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot i Kamil Stoch
8. Skład zespołu: Piotr Żyła, Stefan Hula, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
9. Skład zespołu: Anna Twardosz, Piotr Żyła, Kamila Karpiel i Dawid Kubacki
10. Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
11. Skład zespołu: Kinga Rajda, Kamil Stoch, Nicole Konderla i Piotr Żyła
12. Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł i Dawid Kubacki
13. Seria została odwołana.
14. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
15. Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
16. Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Jakub Wolny
17. Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
18. Skład zespołu: Paweł Urbański, Wojciech Topór, Piotr Żyła i Kamil Stoch
19. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
20. Skład zespołu: Anna Twardosz, Dawid Kubacki, Nicole Konderla i Piotr Żyła
21. Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Maciej Kot
22. Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
23. Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
24. Skok podparty
25. Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
26. Skład drużyny: Tomasz Byrt, Piotr Żyła, Kamil Stoch i Adam Małysz
27. Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
28. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
29. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Klemens Murańka i Kamil Stoch
30. Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
31. Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
32. Skład drużyny: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
33. Skład drużyny: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Andrzej Stękała i Dawid Kubacki
34. Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Paweł Wąsek i Dawid Kubacki
35. Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
36. Ze względu na rozegranie jedynie dwóch konkursów indywidualnych w ramach LGP 2020 nie została przyznana nagroda dla triumfatora klasyfikacji generalnej.
37. Ex aequo z Kamilem Stochem
38. W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 126,0 m i notę 134,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
39. W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 113,0 m i notę 135,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
40. Seria konkursowa została odwołana.
41. Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła
42. Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
43. Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.

Przypisy

1. Piotr ŻYŁA - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-17].
2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-17].
3. M.P. z 2019 r. poz. 1006.
4. Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-06-15].
5. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2005. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
6. FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Individual HS 100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-25. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
7. FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Team HS100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-23. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
8. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2006. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
9. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
10. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
11. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
12. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
13. Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy składy kadr polskich skoczków na nowy sezon. skijumping.pl, 2010-05-13. [dostęp 2010-07-27].
14. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
15. Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy kadry polskich skoczków na sezon 2011/2012. skijumping.pl, 2011-05-11. [dostęp 2011-08-18].
16. Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. Skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-09-17]. (pol.).
17. Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Hilde wygrywa, Żyła drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
18. Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Kolejny triumf Hilde, Żyła znów drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
19. FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2011-10-03. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
20. Paweł Guzik: PŚ w Lillehammer: Kofler ponownie zwycięża, Żyła na 7. miejscu!. Skijumping.pl, 2011-12-04. [dostęp 2011-12-04]. (pol.).
21. Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].
22. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
23. ZYLA Piotr - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
24. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
25. Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: PŚ w Oslo: Żyła i Schlierenzauer wygrywają!. skijumping.pl, 2013-03-17. [dostęp 2013-03-17].
26. Marcin Hetnał: Okiem Samozwańczego Autorytetu: „Turniej, którego nie było”. skijumping.pl, 2013-03-18. [dostęp 2013-03-24].
27. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
28. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
29. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
30. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
31. Adam Bucholz, Marcin Hetnał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2021-04-25].
32. Adam Bucholz: MŚ w Lahti: Polska mistrzem świata! Historyczne złoto Biało-Czerwonych!. skijumping.pl, 2017-03-04. [dostęp 2021-04-25].
33. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
34. PyeongChang (KOR) – Olympic Winter Games. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
35. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
36. ZYLA Piotr - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
37. Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-06-22].
38. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-19]. (ang.).
39. Adam Bucholz: PŚ w Wiśle: Tande wygrywa loteryjne zawody, Stoch trzeci, upadek Żyły. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].
40. Piotr Bąk: Groźny upadek Piotra Żyły! Lekarz kadry o stanie zdrowia zawodnika. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].
41. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-12]. (ang.).
42. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
43. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-21]. (ang.).
44. Adam Bucholz: MŚ w Planicy: Piotr Żyła obronił tytuł mistrza świata!. skijumping.pl, 2023-02-25. [dostęp 2023-08-21].
45. ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
46. Dominik Formela: Piotr Żyła wrócił na skocznię. skijumping.pl, 2024-09-24. [dostęp 2024-09-24].
47. Szkoła Mistrzostwa Sportowego - Szczyrk. mediopress.pl. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-06)].
48. O Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem. podhale-sport.pl, 2015-11-19. [dostęp 2016-09-17].
49. JacekJ. Sroka JacekJ., Piotr Żyła obronił licencjat, tak jak Robert Lewandowski. Skomentował w swoim stylu [online], Dziennik Zachodni, 5 grudnia 2017 [dostęp 2021-01-30]  (pol.).
50. Skoki Narciarskie - Piotr Żyła na ślubnym kobiercu. skokinarciarskie.pl, 2006-09-23. [dostęp 2012-09-16].
51. Justyna Żyła po pierwszej rozprawie rozwodowej. Nie pójdzie tak łatwo. gwiazdy.wp.pl. [dostęp 2018-09-19]. (pol.).
52. Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Piotr Żyła już po rozwodzie z Justyną. Oddał jej dom - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 26 listopada 2018 [dostęp 2019-03-02]  (pol.).
53. Piotr Żyła nie jest katolikiem. Prawda na temat jego wyznania została ujawniona, nigdy o tym nie mówił [online], ZeStadionu [dostęp 2021-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-03]  (pol.).
54. FIS Ski-Flying World Championships 2008 - Oberstdorf (GER) – Flying Hill Individual - Results Qualification. fis-ski.com, 2008-02-21. [dostęp 2015-11-15]. (ang.).
55. ZYLA Piotr - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-17]. (ang.).
56. Adam Kwieciński: ZYLA Piotr 1987.01.16 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-17].
57. Tadeusz Mieczyński, Dominik Formela, Adam Bucholz: Oficjalnie: Letnie Grand Prix 2020 bez triumfatora klasyfikacji generalnej!. skijumping.pl, 2020-07-31. [dostęp 2020-08-30].
58. Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-04-25].
59. Skoki Narciarskie: MP w Wiśle: Stoch wygrywa z nowym rekordem skoczni!. skijumping.pl, 26 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).
60. Skoki Narciarskie: MP w Zakopanem: Kamil Stoch złotym medalistą Mistrzostw Polski!. skijumping.pl, 25 marca 2012. [dostęp 2012-03-25]. (pol.).
61. Skalite, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-07-24]. (niem.).
62. PŚ w Planicy: Austria prowadzi w ostatnim konkursie. Rekordowy skok Piotra Żyły. eurosport.onet.pl, 2014-03-22. [dostęp 2014-03-22].
63. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Trening Planica: Martin Koch 219,5 metra, Adam 213,5. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].
64. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Romoeren najdalej w II treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].
65. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Koch przed Romoerenem w treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].
66. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Kwalifikacje PŚ: Dwóch Polaków w konkursie. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].
67. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: 17 skoków 200 metrowych w 1 treningu. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].
68. Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica 2 trening: Polacy biją rekordy życiowe. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].
69. Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Planica: Austria wygrywa, Polska znów za Słowenią. skokinarciarskie.pl, 2011-03-19. [dostęp 2012-02-28].
70. Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Oberstdorf: Druga seria odwołana, triumf Słoweńców. skokinarciarskie.pl, 2012-02-19. [dostęp 2012-02-28].
71. Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Kranjec wygrywa serię próbną, Polacy bardzo słabo.... skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].
72. Michał Chmielewski: Skoki narciarskie. 17 marca w Oslo wygrali Adam Małysz i Piotr Żyła.. TVP, 2021-03-17. [dostęp 2022-05-25].
73. Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.

Bibliografia

• ZYLA Piotr - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-17]. (ang.).
• Adam Kwieciński: ZYLA Piotr 1987.01.16 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-17].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 314824377, 8391167807347918130004
• GND: 1281978361
• PLWABN: 9810625217605606

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 128276