Jego bracia, Stefan i Alexander również uprawiali skoki narciarskie[4]. Rekord życiowy Hayböcka wynosi 245,5 m[2]. Ustanowił go 11 grudnia 2020 w Planicy[3].
Przebieg kariery
Lata 2007–2009
W październiku 2007 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 15. miejsce[5].
We wrześniu 2009 Hayböck po raz pierwszy wystąpił w Letnim Grand Prix. W zawodach w Hakubie dwukrotnie zajął 12. miejsce[7].
W zimowej części sezonu 2009/2010 zadebiutował w Pucharze Świata. W swoim pierwszym starcie, 3 stycznia 2010 w Innsbrucku w ramach 58. Turnieju Czterech Skoczni, zajął 17. miejsce. W całym sezonie sześciokrotnie stał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, dwukrotnie wygrywając (w grudniu w Engelbergu i w styczniu w Titisee-Neustadt)[7]. Jego wyniki pozwoliły mu zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2009/2010[8]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 zdobył dwa złote medale: zarówno w rywalizacji indywidualnej, jak i drużynowej. Kilka dni później wystąpił w zawodach Pucharu Świata w Willingen, zajmując 6 lutego 2010 6. miejsce indywidualnie[7].
Sezon 2010/2011
We wrześniu 2010 zajął 2. pozycję w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oslo. W pierwszej części sezonu zimowego 2010/2011 regularnie startował w zawodach Pucharu Świata, zajmując miejsca pomiędzy trzecią a piątą dziesiątką (najwyższe – 22. w Lillehammer na początku grudnia). Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011 zdobył trzeci z rzędu złoty medal w zawodach drużynowych. Od lutego 2011 występował w Pucharze Kontynentalnym. Do końca sezonu raz zwyciężył i dwukrotnie zajął 3. miejsce[9].
Sezon 2011/2012
W Letnim Grand Prix 2011 dwukrotnie zajął miejsca w czołowej dziesiątce – w październikowych zawodach w Hinzenbach i Klingenhal zajął kolejno 5. i 8. miejsce[10].
Zimową część sezonu 2011/2012 rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. Na przełomie listopada i grudnia pięciokrotnie z rzędu zajął miejsce na podium, trzykrotnie zwyciężając. W styczniu 2012 występował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany był 6 stycznia 2012 w Bischofshofen w ramach 60. Turnieju Czterech Skoczni, gdzie zajął 7. miejsce. Poza tym występem z reguły zajmował pozycje w trzeciej dziesiątce. W lutym powrócił do startów w Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie stając na podium, a w marcu ponownie rozpoczął występy w Pucharze Świata, tylko raz zajmując miejsce w czołowej trzydziestce[10]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2011/2012 zajął 3. pozycję[8].
Sezon 2012/2013
W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata regularnie startował w tym cyklu, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyższym miejscem, jakie zajął, było piętnaste. Osiągnął ten rezultat czterokrotnie: 24 listopada 2012 w Lillehammer, 16 grudnia w Engelbergu, 4 stycznia 2013 w Innsbrucku i 12 stycznia w Zakopanem[11]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 34. miejsce z 163 punktami[12].
Sezon 2013/2014
Zimową część sezonu 2013/2014, podobnie jak dwa lata wcześniej, rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. Po trzech zwycięstwach z rzędu trafił do kadry na Puchar Świata. Już w pierwszym starcie, 29 grudnia 2013 w Oberstdorfie w ramach 62. Turnieju Czterech Skoczni, zajął 7. pozycję. W dalszej części sezonu zajmował w Pucharze Świata najczęściej miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. 16 stycznia 2014 w Wiśle po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów tego cyklu, zajmując 3. pozycję[13]. Sezon 2013/2014 Pucharu Świata zakończył na 14. miejscu w klasyfikacji generalnej z 439 punktami[12].
W ramach Letniego Grand Prix czterokrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był w sierpniowych zawodach w Einsiedeln, na 3. miejscu[14].
Od początku sezonu zimowego 2014/2015 występował w Pucharze Świata, regularnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2014 czterokrotnie zajął 3. pozycję w zawodach cyklu – po dwa razy w zawodach w Lillehammer i w Engelbergu. W ramach 63. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. miejsce w zawodach w Oberstdorfie, a 6 stycznia 2015 w Bischofshofen po raz pierwszy w karierze zwyciężył w konkursie indywidualnym Pucharu Świata. W pozostałych konkursach turnieju zajął 7. i 6. lokatę[14] i ostatecznie zakończył go na 2. pozycji[12].
24 stycznia 2016 zajął 2. lokatę w zawodach Pucharu Świata w Zakopanem. Między 19 a 23 lutego trzykrotnie zwyciężył w konkursach cyklu rozgrywanych w Lahti i Kuopio. W kolejnych zawodach, które odbyły się w Ałmaty, zajął 2. miejsce. W marcu 2016 w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był w Planicy, na 4. pozycji[15]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 4. miejscu, zdobywając 1301 punktów[12].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata rozpoczął od 11. i 10. miejsca w Ruce. Na podium indywidualnie po raz pierwszy stanął 16 grudnia 2016, zwyciężając w Engelbergu. W ramach 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. miejsce w Oberstdorfie oraz 2. w Bischofshofen[16]. Z powodu choroby nie wystąpił jednak w zawodach w Innsbrucku[17] i cały turniej ukończył na 19. pozycji[12].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, ale tylko dwukrotnie ukończył zawody indywidualne w najlepszej dziesiątce. Raz stanął na podium – 11 marca w rozgrywanym w ramach Raw Air 2018 konkursie w Oslo zajął 3. miejsce[18]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 23. pozycji z 245 punktami[12].
W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. lokacie, którą zajął w grudniowych zawodach w Engelbergu[19]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 27. miejscu z 228 punktami[12].
W ramach Pucharu Świata 2019/2020 lepsze wyniki osiągał w drugiej połowie sezonu. Trzykrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 1 marca 2020 w Lahti zajął 3. miejsce[20]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 22. pozycji z 350 punktami[12].
Sezon 2020/2021
W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w marcu 2021 w Planicy[21]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 18. lokacie z 347 punktami[12].
W październiku 2021 w związku ze zdiagnozowaną u Hayböcka dyskopatią przeprowadzono u niego operację pleców[22].
Do startów w zawodach międzynarodowych powrócił pod koniec grudnia tego samego roku. W sezonie zimowym 2021/2022 startował naprzemiennie w Pucharze Kontynentalnym i Pucharze Świata. W tym pierwszym cyklu dwukrotnie zwyciężył i czterokrotnie zajął 3. pozycję. W Pucharze Świata dwa razy zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce: w styczniu 2022 w konkursie 70. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen był 9., a w marcu w kończącym sezon 2021/2022 konkursie w Planicy zajął 10. miejsce[23]. Cykl ukończył na 37. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 117 punktami[12]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie był 7., a w drużynie zajął 4. lokatę[23].
W sezonie zimowym 2022/2023 regularnie startował w Pucharze Świata, zajmując głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 4. lokacie, którą zajął w grudniu 2022 w Titisee-Neustadt, w styczniu 2023 w Bischofshofen w ramach 71. Turnieju Czterech Skoczni oraz w marcu w Vikersund w ramach Raw Air 2023[24]. Sezon 2022/2023 Pucharu Świata ukończył na 12. miejscu w klasyfikacji generalnej z 688 punktami[12].
W większości występów w sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był w konkursie 72. Turnieju Czterech Skoczni 3 stycznia 2024 w Innsbrucku. Ukończył go na 3. miejscu i tym samym po blisko czteroletniej przerwie powrócił na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. W dalszej części sezonu w pięciu konkursach cyklu zajął 4. pozycję[25]. Zakończył go na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej z 882 punktami[12].
↑W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Hayböck uzyskał w nich 117,0 m i notę 140,4 pkt.Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
