Sondre Ringen (ur. 9 października 1996) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Bækkelagets SK. Medalista mistrzostw kraju.
Przebieg kariery
W cyklu FIS Cup zadebiutował w sierpniu 2015 w Szczyrku, zajmując miejsca w czwartej dziesiątce[2]. Pierwszy punkt tych zawodów zdobył w lipcu 2016 na tej samej skoczni, zajmując 30. miejsce. W marcu 2017 w Zakopanem wystąpił w Pucharze Kontynentalnym, w debiucie zdobywając punkty – zajął wówczas 18. pozycję[3].
W grudniu 2017 zwyciężył w konkursie FIS Cupu rozgrywanym w Notodden. 7 stycznia 2018 w Titisee-Neustadt zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego. Na podium tego cyklu w sezonie 2017/2018 stawał również w styczniu w Sapporo i w marcu w Renie, zajmując w obu przypadkach 2. pozycję. 9 marca 2018 bez powodzenia startował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Oslo w ramach Raw Air 2018. 13 marca 2018 w swoim debiucie w konkursie głównym zdobył pierwsze w karierze punkty cyklu, zajmując 22. lokatę w zawodach w Lillehammer[4].
W sezonie 2018/2019 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu w ramach jego letniej edycji oraz na 9. pozycji zimą[5]. W sezonie 2019/2020 raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, w grudniu 2019 zajmując 2. miejsce w Vikersund. Również raz zdobył punkty Pucharu Świata: grudniowe zawody w Engelbergu ukończył na 28. lokacie[6].
W sezonie 2020/2021 ponownie raz stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 3. miejsce w konkursie w Willingen w lutym 2021[7]. 18 lipca 2021 zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 29. lokatę w Wiśle. W sezonie zimowym 2021/2022 trzy razy kończył zawody Pucharu Kontynentalnego w pierwszej trójce, w tym raz zwyciężył – w grudniu 2021 w Engelbergu. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 36. pozycji[8].
W konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2022 trzykrotnie zwyciężył i raz zajął 2. miejsce[9]. Cykl ukończył na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej[10]. Zimą w Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 siedmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy na najwyższym stopniu[9]. Również w klasyfikacji tego cyklu zakończył sezon na 3. pozycji[10]. W marcu 2023 startował w Pucharze Świata. W zawodach rozgrywanych w ramach Raw Air 2023 czterokrotnie zdobył punkty, a najwyżej klasyfikowany był na 18. miejscu, w drugim konkursie w Oslo[9].
W sezonie 2023/2024 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji latem i na 13. zimą[11]. 27 grudnia 2023 upadł w konkursie tego cyklu w Engelbergu, w wyniku czego doznał wstrząśnienia mózgu, w którym zdiagnozowano następnie dwa krwotoki. W dalszej części sezonu nie startował[12].
Stawał na podium mistrzostw Norwegii. Zimą 2020 zdobył srebrny medal indywidualnie na skoczni dużej[13], zaś latem 2022 zdobył złoto na skoczni dużej i srebro na normalnej[14][15].
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
28 grudnia
|
2021
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
128,5 m
|
127,0 m
|
272,4 pkt
|
2.
|
10 grudnia
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
114,0 m
|
118,0 m
|
297,4 pkt
|
3.
|
14 stycznia
|
2023
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
134,5 m
|
138,0 m
|
244,5 pkt
|
4.
|
11 lutego
|
2023
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
148,0 m
|
292,9 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
7 stycznia
|
2018
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
137,0 m
|
136,5 m
|
270,5 pkt
|
3.
|
6,5 pkt
|
David Siegel
|
2.
|
26 stycznia
|
2018
|
Sapporo
|
Miyanomori
|
K-90
|
HS-100
|
92,5 m
|
92,5 m
|
215,5 pkt
|
2.
|
0,2 pkt
|
Robert Kranjec
|
3.
|
3 marca
|
2018
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
136,5 m
|
131,0 m
|
260,7 pkt
|
2.
|
5,6 pkt
|
Andreas Wank
|
4.
|
8 grudnia
|
2019
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
110,5 m
|
113,0 m
|
243,5 pkt
|
2.
|
2,7 pkt
|
Anders Håre
|
5.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
142,0 m
|
137,0 m
|
282,5 pkt
|
3.
|
24,0 pkt
|
Ulrich Wohlgenannt
|
6.
|
18 grudnia
|
2021
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
141,5 m
|
131,5 m
|
275,3 pkt
|
3.
|
8,7 pkt
|
Robin Pedersen
|
7.
|
28 grudnia
|
2021
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
128,5 m
|
127,0 m
|
272,4 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
12 lutego
|
2022
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
115,0 m
|
113,0 m
|
255,0 pkt
|
3.
|
14,1 pkt
|
Joacim Ødegård Bjøreng
|
9.
|
10 grudnia
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
114,0 m
|
118,0 m
|
297,4 pkt
|
1.
|
–
|
10.
|
11 grudnia
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
111,5 m
|
117,5 m
|
274,9 pkt
|
2.
|
4,2 pkt
|
Philipp Raimund
|
11.
|
28 grudnia
|
2022
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
136,0 m
|
137,5 m
|
296,6 pkt
|
2.
|
2,2 pkt
|
Benjamin Østvold
|
12.
|
14 stycznia
|
2023
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
134,5 m
|
138,0 m
|
244,5 pkt
|
1.
|
–
|
13.
|
11 lutego
|
2023
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
148,0 m
|
292,9 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
19 lutego
|
2023
|
Rena
|
Renabakkene
|
K-124
|
HS-139
|
137,5 m
|
131,0 m
|
230,4 pkt
|
3.
|
27,9 pkt
|
Benjamin Østvold
|
15.
|
4 marca
|
2023
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-119
|
HS-133
|
131,5 m
|
129,5 m
|
264,8 pkt
|
3.
|
6,3 pkt
|
Felix Hoffmann
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
3 września
|
2022
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
139,5 m
|
134,5 m
|
268,3 pkt
|
1.
|
–
|
2.
|
4 września
|
2022
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
136,0 m
|
138,5 m
|
274,8 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
24 września
|
2022
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
139,0 m
|
135,0 m
|
258,5 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
25 września
|
2022
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
138,0 m
|
140,0 m
|
275,5 pkt
|
2.
|
2,2 pkt
|
Michael Hayböck
|
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
15 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
98,5 m
|
96,5 m
|
261,0 pkt
|
1.
|
–
|
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Przypisy
Bibliografia