Robert Johansson

Robert Johansson

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1990 Lillehammer
Klub	Søre Ål IL
Wzrost	184 cm[1]
Debiut w PŚ	29 listopada 2013 w Ruce (13. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 listopada 2013 w Ruce (13. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	4 stycznia 2017 w Innsbrucku (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	18 marca 2018 w Vikersund
Rekord życiowy	252,0 m na Vikersundbakken w Vikersund[2] (18 marca 2017)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 duża druż. brąz Pjongczang 2018 normalna brąz Pjongczang 2018 duża Mistrzostwa świata srebro Oberstdorf 2021 druż. miesz. srebro Oberstdorf 2021 duża brąz Seefeld 2019 druż. miesz. Mistrzostwa świata w lotach złoto Oberstdorf 2018 drużynowo złoto Planica 2020 drużynowo Igrzyska europejskie srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach 3. miejsce 2017/2018 Raw Air 2. miejsce 2018 3. miejsce 2019 Inne Skok Roku 2018 Skok Roku 2021

Robert Høneren Johansson (ur. 23 marca 1990 w Lillehammer^[1]) – norweski skoczek narciarski, zawodnik klubu Søre Ål IL. Dwukrotny brązowy medalista olimpijski (na skoczni normalnej i dużej), a także złoty medalista w drużynie z 2018. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym na skoczni dużej z 2021, srebrny medalista z 2021 oraz brązowy z 2019 w drużynie mieszanej. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018 i 2020, były rekordzista świata w długości skoku narciarskiego. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Medalista mistrzostw kraju.

Jego rekord życiowy, wynoszący 252,0 metry, ustanowiony 18 marca 2017, jest równocześnie rekordem Norwegii w długości skoku narciarskiego^[2]. W chwili ustanowienia był to również rekord świata.

Przebieg kariery

Lata 2006–2011

2 września 2006 zadebiutował w zawodach FIS Cupu, zajmując 19. miejsce na skoczni w Örnsköldsvik^[3]. W marcu 2008 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Na olimpijskiej skoczni Whistler Olympic Park Ski Jump zajął 23. pozycję^[4]. 15 marca 2009 wziął udział w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata w Vikersund. Zajął w nich 45. miejsce i nie uzyskał awansu do konkursu głównego^[5].

Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów. Indywidualnie zarówno w 2009, jak i w 2010, zajął 29. pozycję. W drużynie w pierwszych zawodach był czwarty, a w drugich – jedenasty^[6].

Lata 2011–2016

W sezonie 2011/2012 regularnie startował w Pucharze Kontynentalnym. Czterokrotnie zajął miejsce na podium: 11 marca 2012 w Kuopio zwyciężył, był też drugi i dwukrotnie trzeci^[7]. Zajął 8. pozycję w klasyfikacji generalnej^[8]. W 2013, startując jako przedskoczek podczas zawodów Pucharu Świata w lotach na Vikersundbakken w Vikersund ustanowił rekord życiowy wynoszący 225 metrów^[9].

29 listopada 2013 w swoim debiucie w Pucharze Świata zdobył pierwsze punkty cyklu, zajmując 13. miejsce w konkursie w Ruce. Poza tymi zawodami punkty Pucharu Świata 2013/2014 zdobywał jeszcze w konkursach w Japonii^[10]. W sezonie 2014/2015 raz zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce w Lillehammer, również raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, zawody w Brotterode kończąc na 2. pozycji^[11]. W lutym 2016 wystąpił na zawodach lotów narciarskich w Vikersund rozgrywanych w ramach Pucharu Świata. W najlepszym z trzech startów zajął 18. miejsce^[12]. W czasie treningów i kwalifikacji do tych zawodów poprawił swój rekord życiowy, najpierw do 231 m, a następnie do 243,5 m^[13][14].

Sezon 2016/2017

W lipcu 2016 Johansson zadebiutował w Letnim Grand Prix, dwukrotnie zdobywając punkty. We wrześniu 2016 stawał na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Startował w grudniowych zawodach Pucharu Świata 2016/2017, w najlepszym swoim występie zajmując 14. miejsce^[15]. 4 stycznia 2017 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce w jednoseryjnym, loteryjnym konkursie w Innsbrucku w ramach 65. Turnieju Czterech Skoczni^[16].

Po konkursie w Innsbrucku Johansson regularnie zdobywał punkty kolejnych zawodów Pucharu Świata. W większości konkursów rozgrywanych w styczniu i lutym zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Był również 9. w Wiśle, a w połowie lutego konkursy rozgrywane w Azji trzy razy z rzędu kończył wśród najlepszych dziesięciu zawodników. Na rozgrywanych pod koniec lutego Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 wystąpił jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 16. miejsce^[15].

12 marca 2017 zajął 6. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Oslo, najlepszą w sezonie w zawodach składających się z dwóch serii^[15]. 18 marca podczas pierwszej serii konkursowej drużynowych zawodów Raw Air 2017 na Vikersundbakken skokiem na 252 metry ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego. W trakcie tych samych zawodów wynik Johanssona poprawił na 253,5 metra Stefan Kraft^[17]. Reprezentacja Norwegii wygrała ten konkurs, podobnie jak rozgrywane tydzień później zawody w Planicy, w których Johansson dwukrotnie oddał ponad 240-metrowe skoki. W konkursach indywidualnych zajmował 10. miejsce w Vikersund oraz 8. i 7. w Planicy^[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Johansson zakończył sezon na 14. miejscu z 424 punktami^[18].

Sezon 2017/2018

We wszystkich występach w Letnim Grand Prix 2017 zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce, w najlepszym zajmując 7. miejsce. W grudniowych zawodach Pucharu Świata 2017/2018 najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, w konkursie w Titisee-Neustadt, a w styczniowych – na 4. miejscu w Tauplitz. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie zajął 9. miejsce, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Andreasem Stjernenem, Johannem André Forfangiem i Danielem-André Tande, zdobył złoty medal^[19].

Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu Johansson trzykrotnie stawał na podium – indywidualnie zdobył brąz zarówno na normalnej, jak i dużej skoczni, a w drużynie z Tande, Stjernenem i Forfangiem wywalczył złoty medal. Po powrocie do startów w Pucharze Świata, zajmował 3. miejsca w rozgrywanych w ramach Raw Air 2018 konkursach w Lillehammer i Trondheim, a w kończących turniej zawodach w Vikersund odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach PŚ^[19]. Cały Raw Air ukończył na 2. pozycji^[18]. Na zakończenie sezonu dwukrotnie zajął 4. miejsce w Planicy^[19]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2017/2018 ukończył na 5. miejscu z 840 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2017/2018 zajął 2. miejsce^[18].

Sezon 2018/2019

W Letnim Grand Prix 2018 wystąpił w dwóch konkursach, w obu zajmując 8. miejsce. W listopadowych i grudniowych zawodach sezonu 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie w Niżnym Tagile. W styczniu 2019 dwukrotnie stawał na podium cyklu: był 2. w Zakopanem i 3. w pierwszym konkursie w Sapporo. W lutym 2019 zajął 3. miejsce w konkursie w Lahti^[20].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył brązowy medal w konkursie drużyn mieszanych, w którym wystąpił wraz z Anną Odine Strøm, Maren Lundby i Andreasem Stjernenem. Indywidualnie był 8. na skoczni dużej i 16. na normalnej, a w drużynie męskiej zajął 5. pozycję. Zwyciężył w otwierającym Raw Air 2019 konkursie Pucharu Świata w Oslo, a w kolejnym, w Lillehammer, zajął 2. miejsce^[20]. Cały turniej ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej sezonu 2018/2019 Pucharu Świata znalazł się na 6. miejscu z 974 punktami^[18].

Sezon 2019/2020

W sierpniu 2019 po raz pierwszy stanął na podium zawodów Letniego Grand Prix, zajmując 2. miejsce w konkursie w Courchevel. W Pucharze Świata 2019/2020 regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując lokaty w drugiej dziesiątce, w żadnym indywidualnym występie nie stanął jednak na podium. W swoim najlepszym starcie, w rozgrywanym w marcu pierwszym konkursie w Lillehammer w ramach Raw Air 2020, zajął 5. pozycję^[21]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 17. miejscu z 503 punktami^[18].

Sezon 2020/2021

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniowych zawodach indywidualnych cyklu dwukrotnie stawał na podium – w konkursach w Niżnym Tagile zajął kolejno 3. i 2. pozycję. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie zajął na nich 5. lokatę, zaś w drużynie z Danielem-André Tande, Johannem André Forfangiem i Halvorem Egnerem Granerudem zdobył złoty medal. W styczniu 2021 w Pucharze Świata na podium stanął dwukrotnie: był 3. w zawodach Zakopanem, zaś w Lahti zwyciężył. W lutym ponownie zajął 3. miejsce w konkursie w Zakopanem^[22].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zdobył srebrny medal na skoczni dużej, a na normalnej zajął 6. pozycję. Srebrny medal zdobył również w drużynie mieszanej wspólnie z Silje Opseth, Maren Lundby i Granerudem, a w zespole męskim zajął 6. miejsce. Wszystkie marcowe konkursy Pucharu Świata, rozgrywane w Planicy, kończył w pierwszej dziesiątce^[22]. Sezon ukończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 884 punktami^[18].

Po zakończeniu sezonu 2020/2021 przeszedł operację pleców^[23].

Sezon 2021/2022

W ramach Letniego Grand Prix 2021 zajął 2. miejsce w jednym z konkursów w Szczuczyńsku^[24].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium indywidualnych konkursów cyklu: 29 grudnia 2021 w otwierającym 70. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie oraz 5 marca 2022 w zawodach w Oslo rozgrywanych w ramach Raw Air 2022; w obu przypadkach zajął 3. miejsce^[24]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 12. lokacie w klasyfikacji generalnej z 531 punktami^[18].

Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 20. miejsce na skoczni normalnej i 32. na dużej, w drużynie mieszanej był 8., a w zespole męskim zajął 4. pozycję^[24]. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Po pierwszym dniu zawodów indywidualnych zajmował 6. miejsce, jednak z powodu bólu pleców wycofał się z dalszej części mistrzostw^[25], a następnie zakończył sezon^[26]. W maju 2022 ponownie przeszedł operację pleców^[27].

Sezon 2022/2023

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był w marcowym konkursie Raw Air 2023 w Vikersund, gdzie zajął 6. miejsce^[28]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 21. pozycji z 387 punktami^[18]. Znalazł się w składzie reprezentacji Norwegii na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, ale ostatecznie nie wystąpił w żadnym konkursie^[28][29].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 6. miejsce na skoczni normalnej i 8. na dużej, a w drużynie mieszanej wraz z Anną Odine Strøm, Eirin Marią Kvandal i Mariusem Lindvikiem zdobył srebrny medal. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, którą zajął 5 sierpnia w Szczyrku. We wrześniu dwukrotnie zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2023 w Oslo^[30].

W początkowej części sezonu zimowego 2023/2024 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Poszczególne konkursy edycji 2023/2024 tego cyklu kończył co najwyżej na 7. lokacie. W marcu 2024 powrócił na stałe do Pucharu Świata. Najwyżej klasyfikowany był w nim na 5. miejscu, które zajął dwukrotnie, w zawodach Raw Air 2024 w Oslo i Vikersund^[30]. Sezon 2023/2024 Pucharu Świata ukończył na 29. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 195 punktami^[18].

Mistrzostwa Norwegii

Johansson stawał na podium mistrzostw Norwegii. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2018^[31] oraz latem 2019^[32] i dwukrotnie latem 2023^[33], srebrny w 2019 na skoczni normalnej^[34] oraz brązowy w 2019 na skoczni dużej^[35] i latem 2023^[36]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Oppland, zwyciężył w 2012^[37] oraz zimą^[38] i latem 2019^[32], był drugi latem 2016^[39] oraz trzeci w 2008^[40], 2010^[41], 2011^[42], 2015^[43] oraz latem 2021^[44] i latem 2023^[45]. W drużynie mieszanej zdobył srebrny medal latem 2021^[44] i latem 2023^[36].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	brązowy medal (K-98), brązowy medal (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	20. miejsce (K-95), 32. miejsce (K-125)

Drużynowo

2018 Pjongczang	–	złoty medal[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 4. miejsce[c]

Starty R. Johanssona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	100,5 m	113,5 m	249,7 pkt	9,6 pkt	Andreas Wellinger
3.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	137,5 m	134,5 m	275,3 pkt	10,4 pkt	Kamil Stoch
1.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[a]	137,5 m	136,0 m	1098,5 pkt (274,8 pkt)	–
20.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	96,0 m	248,3 pkt	26,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[b]	99,5 m	100,5 m	707,9 pkt (248,1 pkt)	293,6 pkt	Słowenia
32.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	128,5 m	–	119,3 pkt	176,8 pkt	Marius Lindvik
4.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[c]	125,5 m	136,5 m	922,1 pkt (237,5 pkt)	20,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2017 Lahti	–	16. miejsce (K-90)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	8. miejsce (K-120), 16. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	6. miejsce (K-95), srebrny medal (K-120)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	5. miejsce (K-120)[d], brązowy medal (drużyna mieszana/K-99)[e]
2021 Oberstdorf	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[f], 6. miejsce (K-120)[g]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
16.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	93,5 m	94,5 m	242,6 pkt	28,2 pkt	Stefan Kraft
8.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	128,0 m	129,0 m	248,9 pkt	30,5 pkt	Markus Eisenbichler
5.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[d]	117,5 m	121,0 m	900,2 pkt (222,1 pkt)	87,3 pkt	Niemcy
16.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	97,5 m	95,0 m	201,5 pkt	16,8 pkt	Dawid Kubacki
3.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[e]	106,5 m	103,5 m	938,4 pkt (244,9 pkt)	73,8 pkt	Niemcy
6.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	100,0 m	101,0 m	256,5 pkt	12,3 pkt	Piotr Żyła
2.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[f]	100,5 m	96,0 m	995,6 pkt (243,9 pkt)	5,2 pkt	Niemcy
2.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	129,5 m	135,5 m	272,1 pkt	4,4 pkt	Stefan Kraft
6.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[g]	129,5 m	134,0 m	974,1 pkt (266,7 pkt)	72,5 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2018 Oberstdorf	–	9. miejsce
2020 Planica	–	5. miejsce
2022 Vikersund	–	30. miejsce

Drużynowo

2018 Oberstdorf	–	złoty medal[h]
2020 Planica	–	złoty medal[i]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	204,0 m	213,5 m	201,0 m	–[j]	599,0 pkt	52,9 pkt	Daniel-André Tande
1.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[h]	219,5 m		218,0 m		1662,2 pkt (399,9 pkt)	–
5.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	220,0 m	228,5 m	228,0 m	232,0 m	841,0 pkt	36,2 pkt	Karl Geiger
1.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[i]	220,0 m		229,5 m		1727,7 pkt (433,9 pkt)	–
30.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	231,0 m	206,0 m	DNS		420,4 pkt	433,8 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2009 Szczyrbskie Jezioro	–	29. miejsce
2010 Hinterzarten	–	29. miejsce

Drużynowo

2009 Szczyrbskie Jezioro	–	4. miejsce[k]
2010 Hinterzarten	–	11. miejsce[l]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
29.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	86,0 m	214,0 pkt	39,0 pkt	Lukas Müller
4.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż.[k]	88,5 m	88,5 m	916,0 pkt (218,5 pkt)	65,5 pkt	Austria
29.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	93,5 m	94,0 m	216,5 pkt	66,0 pkt	Michael Hayböck
11.	30 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.[l]	87,5 m	–	315,0 pkt (94,5 pkt)	715,5 pkt	Austria

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[m]

–

6. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Kraków/Zakopane[m]

–

srebrny medal (drużyna mieszana)[n]

Starty R. Johanssona na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	101,0 m	105,0 m	250,8 pkt	19,5 pkt	Daniel Tschofenig
2.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[n]	99,5 m	98,0 m	876,7 pkt (219,9 pkt)	62,6 pkt	Austria
8.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	134,0 m	131,0 m	258,3 pkt	20,8 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2013/2014	61.
2014/2015	75.
2015/2016	58.
2016/2017	14.
2017/2018	5.
2018/2019	6.
2019/2020	17.
2020/2021	5.
2021/2022	12.
2022/2023	21.
2023/2024	29.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2008/2009	–	–	–	–
2013/2014	–	–	–	–
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	1	–	1
2017/2018	1	–	2	3
2018/2019	1	2	2	5
2019/2020	–	–	–	–
2020/2021	1	1	3	5
2021/2022	–	–	2	2
2022/2023	–	–	–	–
Suma	3	5	8	16

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	18 marca	2018	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	232,0 m	246,0 m	444,3 pkt	* RA 2018, Loty 2017/2018
2.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	127,0 m	129,5 m	262,0 pkt	* RA 2019
3.	24 stycznia	2021	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	128,5 m	126,5 m	265,9 pkt	–

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 stycznia	2017	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	–	123,1 pkt	2.	2,6 pkt	Daniel-André Tande
2.	13 marca	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	136,5 m	273,7 pkt	3.	32,7 pkt	Kamil Stoch
3.	15 marca	2018	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	145,5 m	136,0 m	268,0 pkt	3.	17,4 pkt	Kamil Stoch
4.	18 marca	2018	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	232,0 m	246,0 m	444,3 pkt	1.	–
5.	20 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	131,5 m	133,5 m	275,7 pkt	2.	2,6 pkt	Stefan Kraft
6.	26 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	141,0 m	127,0 m	256,7 pkt	3.	13,4 pkt	Stefan Kraft
7.	10 lutego	2019	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	127,5 m	124,0 m	260,1 pkt	3.	20,8 pkt	Kamil Stoch
8.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	127,0 m	129,5 m	262,0 pkt	1.	–
9.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,0 m	138,5 m	273,3 pkt	2.	12,4 pkt	Stefan Kraft
10.	5 grudnia	2020	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	120,5 m	142,5 m	254,1 pkt	3.	15,9 pkt	Halvor Egner Granerud
11.	6 grudnia	2020	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	139,0 m	118,5 m	240,7 pkt	2.	0,8 pkt	Halvor Egner Granerud
12.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	132,0 m	141,0 m	292,9 pkt	3.	3,6 pkt	Marius Lindvik
13.	24 stycznia	2021	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	128,5 m	126,5 m	265,9 pkt	1.	–
14.	14 lutego	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	125,0 m	142,0 m	293,8 pkt	3.	4,3 pkt	Halvor Egner Granerud
15.	29 grudnia	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	135,5 m	131,0 m	298,6 pkt	3.	3,4 pkt	Ryōyū Kobayashi
16.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	128,5 m	131,0 m	267,7 pkt	3.	2,7 pkt	Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[47][46]
Sezon 2008/2009
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	0
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	13	42	50	q	q	41	46	-	-	-	-	34	39	41	35	20	19	46	35	-	-	-	-	-	-	-	-	43
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	44	45	-	-	-	-	37	-	-	-	-	-	-	-	-	5
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25	33	18	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	25	14	31	34	23	39	30	2	20	22	9	q	24	27	14	22	7	10	10	6	29	10	8	7	424
Sezon 2017/2018
																						punkty
13	7	26	11	5	9	15	11	17	7	5	4	12	8	4	12	4	3	3	1	4	4	840
Sezon 2018/2019
																												punkty
16	8	7	6	9	17	7	7	19	11	9	13	4	2	3	9	17	5	15	3	17	15	1	2	10	6	25	16	974
Sezon 2019/2020
																											punkty
11	dq	25	9	11	9	8	8	14	17	16	38	26	13	15	15	14	15	25	8	8	-	-	12	8	5	13	503
Sezon 2020/2021
																									punkty
45	6	6	3	2	44	11	39	18	12	5	6	20	3	1	13	11	8	4	9	3	11	7	5	9	884
Sezon 2021/2022
																												punkty
9	11	12	50	10	8	4	13	21	3	13	7	6	34	-	-	-	15	12	23	31	11	3	8	-	-	-	-	531
Sezon 2022/2023
																																punkty
11	13	20	16	13	7	13	9	25	16	17	21	-	12	26	37	37	23	-	-	-	-	-	q	23	17	33	9	6	21	15	16	387
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	17	-	-	-	-	-	-	20	15	44	5	39	38	5	15	19	7	195
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[47][46]
Sezon 2016/2017
				4	-	5	4	1	1
Sezon 2017/2018
		1	1	1	-	3	1	1	1
Sezon 2018/2019
			10	8	9	4	1	6	6
Sezon 2019/2020
					2	4	2	4	1
Sezon 2020/2021
					4	3	1	-	5
Sezon 2021/2022
			6	-	-	-	4	3	-
Sezon 2022/2023
			-	-	-	-	-	4	3
Sezon 2023/2024
				-	-	-	-	-	3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2015/2016	31.
2016/2017	12.
2017/2018	3.
2018/2019	12.
2019/2020	7.
2020/2021	7.
2022/2023	17.
2023/2024	13.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2016/2017	26.
2017/2018	5.
2018/2019	8.
2019/2020	12.
2020/2021	17.
2021/2022	6.
2022/2023	16.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2017	9.
2018	2.
2019	3.
2020	6.
2022	7.
2023	20.
2024	25.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2018	4.
2019	13.
2020	21.
2021	10.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2018	3.
2019	19.
2021	8.
2023	12.
2024	14.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2020	11.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2016	69.
2017	14.
2018	30.
2019	11.
2021	12.
2022	37.
2023	14.
2024	74.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 sierpnia	2019	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	132,0 m	128,0 m	273,1 pkt	2.	4,5 pkt	Timi Zajc
2.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	91,0 m	92,0 m	212,4 pkt	2.	9,0 pkt	Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[47][46]
2016
										punkty
23	30	40	48	-	-	-	-	-	-	9
2017
									punkty
10	-	7	-	-	8	9	-	9	152
2018
									punkty
8	-	-	8	-	-	-	-	-	64
2019
								punkty
12	-	2	24	-	-	18	6	162
2021
								punkty
-	-	-	4	2	-	-	11	154
2022
						punkty
-	-	-	-	-	6	40
2023
									punkty
7	12	5	19	-	-	-	-	19	127
2024
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	23	8
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[47][46]
2017
									2
2018
								3	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2007/2008	101.
2008/2009	91.
2009/2010	138.
2011/2012	8.
2012/2013	44.
2013/2014	33.
2014/2015	12.
2015/2016	48.
2023/2024	19.

Miejsca na podium konkursów PK

1. Titisee-Neustadt – 14 stycznia 2012 (3. miejsce)
2. Iron Mountain – 12 lutego 2012 (3. miejsce)
3. Wisła – 25 lutego 2012 (2. miejsce)
4. Kuopio – 11 marca 2012 (1. miejsce)
5. Brotterode – 7 lutego 2015 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[47][46]
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	12	dq	-	-	-	30
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	43	-	-	-	50	36	-	-	-	-	-	-	-	31	20	-	-	19	44	-	-	-	-	29	40	16	20	-	-	-	-	51
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	28	46	-	-	-	-	-	-	-	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3
Sezon 2011/2012
																											punkty
52	33	38	38	29	35	-	-	3	57	-	-	-	12	4	9	23	3	19	20	14	2	25	8	6	9	1	559
Sezon 2012/2013
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	21	16	10	10	17	44	25	12	37	36	23	21	-	-	142
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	13	26	13	12	26	31	20	4	-	151
Sezon 2014/2015
																										punkty
32	16	25	-	-	20	6	20	15	5	-	-	10	10	2	-	-	7	4	18	8	19	36	dq	29	29	423
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	42	31	-	-	-	48	26	54	48	-	-	4	7	11	15	9	-	-	160
Sezon 2023/2024
																											punkty
10	12	46	44	34	23	10	13	9	40	7	8	9	8	7	-	-	7	8	-	-	-	-	-	-	-	-	364
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2009	83.
2010	101.
2011	63.
2013	20.
2014	90.
2015	101.
2016	14.
2023	13.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	9 września	2023	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,0 m	103,5 m	261,9 pkt
2.	10 września	2023	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	102,5 m	103,0 m	243,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 września	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	129,5 m	130,0 m	269,2 pkt	3.	8,5 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng
2.	9 września	2023	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,0 m	103,5 m	261,9 pkt	1.	–
3.	10 września	2023	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	102,5 m	103,0 m	243,9 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[47][46]
2008
											punkty
-	-	-	38	32	-	-	63	37	-	-	0
2009
											punkty
-	-	-	-	-	21	31	-	-	-	-	10
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	51	21	71	69	-	-	-	-	10
2011
										punkty
13	51	27	54	-	-	33	42	47	-	24
2013
										punkty
-	-	-	-	-	-	14	7	11	7	114
2014
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	dq	12
2015
														punkty
-	-	26	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	3	9	13	10	14	11	26	6	222
2023
									punkty
1	1	-	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[46]
2006/2007	153.
2007/2008	32.
2009/2010	137.
2010/2011	131.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[47][46]
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	19	37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	10	10	-	-	5	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	142
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	36	34	-	-	-	-	-	-	14	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	17	40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Daniel-André Tande, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Robert Johansson
2. Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
3. Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik
4. Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Robert Johansson
5. Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Maren Lundby i Andreas Stjernen
6. Skład zespołu: Silje Opseth, Robert Johansson, Maren Lundby i Halvor Egner Granerud
7. Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
8. Skład zespołu: Robert Johansson, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Daniel-André Tande
9. Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson i Halvor Egner Granerud
10. Seria konkursowa została odwołana.
11. Skład zespołu: Kenneth Gangnes, Robert Johansson, Eirik Kjelstrup i Andre Fredheim
12. Skład zespołu: Robert Johansson, Klaus Ovlien Engen, Simen Key Grimsrud i Anders Fannemel
13. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
14. Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik

Przypisy

1. Robert JOHANSSON - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-07-28].
2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-07-28].
3. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
4. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
5. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
6. JOHANSSON Robert - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
7. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
8. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
9. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-01-16].
10. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
11. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
12. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
13. Andrzej Mysiak: Piątek w Vikersund: Kolejne życiówki, Prevc śrubuje rekord. skokinarciarskie.pl, 2016-02-12. [dostęp 2017-11-16].
14. Andrzej Mysiak: Niedziela w Vikersund: dwudziestu skoczków z życiówkami, trzy rekordy krajów. skokinarciarskie.pl, 2016-02-14. [dostęp 2017-11-16].
15. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
16. Paweł Stawowczyk: TCS Innsbruck: Tande wygrywa loterię i jest nowym liderem cyklu. skokinarciarskie.pl, 2017-01-04. [dostęp 2017-11-16].
17. Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-11-16].
18. JOHANSSON Robert - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
19. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
20. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
21. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).
22. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
23. Angelika Uchacz: Robert Johansson pomyślnie przeszedł operację pleców. sportsinwinter.pl, 2021-05-19. [dostęp 2021-06-03].
24. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-05-14]. (ang.).
25. Dominik Formela: Loty w Bawarii bez Johanssona, Planica zagrożona. "Skakanie nie jest bezpieczne". skijumping.pl, 2022-03-15. [dostęp 2022-05-14].
26. Dominik Formela: Johansson kończy sezon. "Czas patrzeć w przyszłość". skijumping.pl, 2022-03-21. [dostęp 2023-08-23].
27. Dominik Formela: Reprezentacja Norwegii na sezon 2022/23, Johansson przeszedł operację. skijumping.pl, 2022-05-10. [dostęp 2023-08-23].
28. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
29. Wojciech Skucha: Pierwsze składy na mistrzostwa świata w Planicy. skijumping.pl, 2023-02-15. [dostęp 2023-08-23].
30. JOHANSSON Robert - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
31. Piotr Bąk: Robert Johansson nokautuje w mistrzostwach Norwegii. skijumping.pl, 2018-02-28. [dostęp 2018-05-30].
32. Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-11-01].
33. Dominik Formela: Johansson, Bjoerseth i Opseth letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2023-09-17. [dostęp 2024-06-23].
34. Dominik Formela: Markeng i Opseth mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2019-03-30. [dostęp 2019-08-04].
35. Adam Bucholz: Stjernen mistrzem Norwegii, Johansson na podium pomimo upadku. skijumping.pl, 2019-01-15. [dostęp 2019-08-04].
36. Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Złote medale dla Kvandal i Graneruda. skijumping.pl, 2023-10-28. [dostęp 2024-06-23].
37. Adrian Dworakowski: Oppland drużynowym Mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2012-03-25. [dostęp 2018-05-30].
38. NM Laghopp 2018. skiforbundet.no, 2019-03-30. [dostęp 2019-08-04].
39. Dominik Formela: Akershus drużynowym mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-30. [dostęp 2018-05-30].
40. Akershus gewinnt Team-NM im Skispringen. skisprungfan.de, 2008-03-28. [dostęp 2018-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-13)]. (niem.).
41. Martyna Szydłowska: Akershus drużynowym mistrzem Norwegii. skokinarciarskie.pl, 2010-03-28. [dostęp 2018-05-30].
42. Anders Bardal wygrywa mistrzostwa Norwegii. berkutschi.com, 2011-03-28. [dostęp 2018-05-30].
43. Martyna Szydłowska: Akershus mistrzem Norwegii. Sorsell, Sklett i Ingvaldsen zakończyli karierę. skokinarciarskie.pl, 2015-03-29. [dostęp 2018-05-30].
44. Dominik Formela: Skok Tandego na wagę złota. skijumping.pl, 2021-10-31. [dostęp 2022-05-14].
45. Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zespół Graneruda i Lindvika z drużynowym złotem. skijumping.pl, 2023-10-29. [dostęp 2024-06-23].
46. Adam Kwieciński: JOHANSSON Robert 1990.01.01 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-07-28].
47. JOHANSSON Robert - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).

Bibliografia

• JOHANSSON Robert - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).
• Adam Kwieciński: JOHANSSON Robert 1990.01.01 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-07-28].