Na nartach zaczął skakać w wieku siedmiu lat. W 1995 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 23. miejsce w zawodach w Lillehammer i tym samym zdobywając pierwsze punkty PŚ. Najlepsze rezultaty Szwajcara w sezonie 1995/1996 to m.in. 6. miejsce w konkursach Pucharu Świata w Planicy i 4. w Chamonix, oraz brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów w Asiago. W sezonach 1996/1997 oraz 1997/1998 sporadycznie startował w Pucharze Świata, nie zdobywając punktów. W sezonie 1998/1999 punktował w Engelbergu oraz w słabo obsadzonych konkursach japońskich. Rok później po raz pierwszy od czterech lat znalazł się w czołowej „15” konkursu Pucharu Świata, zajmując 13. miejsce w Iron Mountain. Poza tym konkursem punktował jeszcze dwukrotnie. W sezonie 2000/2001 start w Turnieju Czterech Skoczni zakończył na 24. pozycji, zajmując 7. miejsce w Innsbrucku, co było jego najlepszym wynikiem w Pucharze Świata od prawie pięciu lat. Podczas mistrzostw świata w Lahti zajął 11. miejsce na skoczni K-90.
W sezonie 2001/2002 wielokrotnie punktował w Pucharze Świata, zajmując m.in. 9. lokatę w Villach. Najlepszy występ w sezonie zanotował podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City, gdzie na skoczni K-120 zajął szóste miejsce. W kolejnym sezonie zdobył punkty tylko w trzech konkursach, a na mistrzostwach świata w Val di Fiemme był poza „30” na obydwu skoczniach.
Awans do światowej czołówki
W sezonie 2003/2004 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów pucharowych – miało to miejsce 11 stycznia 2004 na skoczni w Libercu, gdzie zajął 3. lokatę. Dzień wcześniej na tej samej skoczni był 5. i były to jego dwa najlepsze występy w sezonie. W sezonie 2004/2005 wywalczył drugie podium w karierze – na skoczni w Willingen (ponownie 3. lokata). Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006. Od początku sezonu plasował się w czołówkach poszczególnych konkursów, 3 grudnia 2005 w Lillehammer odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze, a uczynił to w swoim 11 sezonie startów w Pucharze Świata. Na igrzyskach w Turynie powtórzył wynik z Salt Lake City na skoczni dużej (ponownie 6. miejsce), a na K-90 był piąty. W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata zajął 3. miejsce.
W kolejnych dwóch sezonach notował po jednym zwycięstwie – 1 stycznia 2007 w Garmisch-Partenkirchen (sezon 2006/2007) oraz 23 grudnia 2007 w Engelbergu (2007/2008). W sezonie 2008/2009 ani raz nie stanął na podium Pucharu Świata, lecz 27 lutego 2009 zdobył złoty medal mistrzostw świata w Libercu na dużej skoczni. Miało to miejsce na tej samej skoczni, na której 5 lat wcześniej po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata.
W 2017 roku obronił doktorat na temat sportowców i jego życia po karierze[1]. Potem rozpoczął pracę w Syddansk Universitets[2].
Życie prywatne
9 lipca 2009 wziął ślub cywilny z Polką[3] – Dorotą Pawłowską. Para doczekała się dziecka, którego ojcem chrzestnym został rodak Andreasa, będący także skoczkiem – Simon Ammann[4]. 3 lipca 2010 para wzięła ślub kościelny w toruńskim kościele pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła[4]. Od 2011 roku para mieszka w Danii[2].
.jpg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
