Martin Höllwarth (ur. 13 kwietnia1974 w Schwaz) – austriackiskoczek narciarski i trener, czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
W 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zdobył trzy srebrne medale. Na normalnej skoczni prowadził po pierwszej serii, jednak w drugiej kolejce wyprzedził go rodak – Ernst Vettori. W konkursie na dużym obiekcie również zajął 2. miejsce – złoto wywalczył Toni Nieminen. Trzeci srebrny medal zdobył w konkursie drużynowym, gdzie startował wraz z Heinzem Kuttinem, Ernstem Vettorim i Andreasem Felderem. W klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 zajął 10. miejsce.
W sezonie 1992/1993 był raz na podium zawodów PŚ: 19 grudnia 1992 wygrał konkurs w Sapporo. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 13. miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Falun, gdzie był szesnasty na normalnym obiekcie. Rok później, podczas treningu na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (1994) poprawił kilkuletni rekord świata w długości skokuPiotra Fijasa wynoszący 194,0 metrów (Höllwarth uzyskał 196 m). Jeszcze na tych samych mistrzostwach rekord ten został poprawiony przez Nieminena, który uzyskał 203,5 m.
W 1997 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej czwartej edycjiLetniego Grand Prix. W sezonie 1996/1997 odniósł kolejne zwycięstwo w zawodach PŚ, triumfując 1 lutego 1997 w Willingen. Trzy tygodnie później wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, podczas których zajął 19. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był dwunasty. Drużynowo Austriacy z Höllwarthem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec o zaledwie 4,7 punktu i zajęli ostatecznie czwartą pozycję.
Od sezonu 1998/1999 do sezonu 2000/2001 nie stanął ani razu na podium w konkursach indywidualnych PŚ. Na mistrzostwach świata w Ramsau (1999) był w drużynie, która zdobyła brązowy medal (razem z Widhölzlem, Schwarzenbergerem i Horngacherem). Indywidualnie był piąty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Na mistrzostwach świata w Lahti (2001) zdobył trzy medale. Na normalnej skoczni zajął 3. miejsce, ustępując tylko Adamowi Małyszowi oraz Martinowi Schmittowi. Na dużej skoczni był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Janne Ahonenem. W konkursach drużynowych zdobył złoto (normalna skocznia) oraz brąz (duża skocznia).
W 2002 zajął dziewiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Wziął też udział w igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Start w tej imprezie zakończył się porażką ekipy austriackiej, która nie wywalczyła żadnego medalu. Drużynowo Austriacy zajęli czwarte miejsce. Indywidualnie Höllwarth zajął 14. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był 25. W Pucharze Świata czterokrotnie stawał na podium, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto po zajęciu drugiego miejsca w Oberstdorfie, siódmego w Ga-Pa oraz trzeciego w Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na trzecim miejscu w klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni.
W sezonie 2002/2003 trzykrotnie zwyciężył w zawodach PŚ, co dało szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Był także piąty w siódmej edycjiTurnieju Nordyckiego. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (2003) nie zdobył medalu – był piąty w konkursie drużynowym i siódmy indywidualnie na normalnym obiekcie. W dwóch kolejnych sezonach zajmował piąte miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ oraz dwukrotnie drugie miejsce w Trinieju Czterech Skoczni (w 52. edycji wyprzedził go Sigurd Pettersen, a w 53. Janne Ahonen). Był także dziewiętnasty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (2004). Ostatni raz na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął 9 stycznia 2005 w Willingen, gdzie zajął drugie miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Oberstdorfie (2005), gdzie w obu konkursach drużynowych Austriacy z Höllwarthem składzie zdobyli złote medale. Indywidualnie był dziewiąty na dużej skoczni i dwunasty na normalnej. W ostatnim konkursie sezonu 2004/2005 ustanowił swój rekord życiowy, skacząc 222,5 m na Letalnicy.
W kolejnych trzech sezonach nie odnosił znaczących sukcesów. W 2008 zakończył karierę sportową. Objął funkcję szkoleniowca reprezentacji Estonii w skokach narciarskich, którą pełnił do września 2009.
Wypadek w 2001
Był jednym z uczestników wypadku drogowego 4 lutego 2001, w którym zginął ówczesny trener reprezentacji Austrii Alois Lipburger. Ekipa austriacka wracała do kraju z zawodów Pucharu Świata w Willingen. Do tragedii doszło w pobliżu miejscowości Roßhaupten w Bawarii, niedaleko austriackiej granicy. Przyczyną tragedii było oblodzenie jezdni. Auto prowadzone przez Höllwartha ok. godz. 22:15 wpadło w poślizg i koziołkując wylądowało na dachu w przydrożnym rowie. Trener, siedzący na prawym fotelu w wyniku obrażeń głowy zmarł na miejscu. Andreas Widhölzl i Martin Höllwarth doznali średnio poważnych obrażeń[2].
dq – dyskwalifikacja
q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
q – zawodnik nie zakwalifikował się
- – zawodnik nie wystartował ? – brak startu lub nie zakwalifikował się
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
