Skoki narciarskie zaczął uprawiać w wieku dziesięciu lat[2].
W trakcie swojej kariery wystartował w czterech edycjach Tygodnia Lotów Narciarskich – w 1976, 1978, 1979 i 1980 roku. W 1978 roku zajął pierwsze, czwarte i trzecie miejsce w konkursach w Tauplitz, dzięki czemu odniósł triumf w całym cyklu i został zwycięzcą Pucharu KOP. Brał udział również w pięciu edycjach Turnieju Czterech Skoczni w latach 1975–1980[3]. Najlepszy wynik w klasyfikacji turnieju osiągnął w jego 26. edycji (w sezonie 1977/1978), zajmując 12. pozycję[4]. W edycji tej zajął również najlepsze miejsce w pojedynczym konkursie Turnieju Czterech Skoczni – w Oberstdorfie był piąty[3].
W lutym 1978 roku wziął udział w konkursach skoków na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym w Lahti. Indywidualnie był 21. na skoczni dużej i 42. na normalnej, a drużynowo uplasował się na 8. miejscu[3]. Rok później uczestniczył w mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Planicy i zajął w nich 12. miejsce[3].
W lutym 1979 roku zwyciężył w próbie przedolimpijskiej na normalnej skoczni w Lake Placid. Rok później wystąpił w konkursach olimpijskich i zajął 18. miejsce na dużej oraz 19. na normalnej skoczni[1].
W sezonie 1979/1980 uczestniczył w zawodach pierwszej edycji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W zawodach tej rangi zadebiutował podczas Turnieju Czterech Skoczni, 30 grudnia 1979 roku w Oberstdorfie, zajmując 47. miejsce. Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej zdobył 9 marca 1980 roku w Lahti, kiedy był szósty. Raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata – 24 marca 1980 roku w Szczyrbskim Jeziorze był drugi. Po sezonie 1979/1980, w którym uplasował się na 24. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ, nie startował w zawodach tej rangi[3].
Sześciokrotnie został mistrzem Niemiec w skokach narciarskich – trzykrotnie triumfował na skoczni normalnej (w latach 1976, 1978 i 1980) i trzykrotnie na skoczni dużej (w latach 1976, 1978 i 1979)[6].
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}