Eva Pinkelnig

Eva Pinkelnig

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1988 Dornbirn
Klub	WSV Tschagguns
Wzrost	159 cm[1]
Debiut w PŚ	5 grudnia 2014 w Lillehammer (15. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	5 grudnia 2014 w Lillehammer (15. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	12 grudnia 2015 w Niżnym Tagile (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	12 stycznia 2020 w Sapporo
Rekord życiowy	172,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2023)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Mistrzostwa świata srebro Seefeld in Tirol 2019 norm. druż. srebro Seefeld in Tirol 2019 druż. miesz. srebro Planica 2023 normalna srebro Planica 2023 norm. druż.
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa Kula 2022/2023 2. miejsce 2023/2024 3. miejsce 2019/2020 Raw Air 3. miejsce 2020 3. miejsce 2024 Turniej Sylwestrowy 1. miejsce 2022/2023 Turniej Dwóch Nocy 2. miejsce 2023/2024
Strona internetowa

Eva Pinkelnig (ur. 27 maja 1988 w Dornbirn^[1]) – austriacka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu WSV Tschagguns. Indywidualna (2023) i trzykrotnie drużynowa (2019–23) srebrna medalistka mistrzostw świata. Zdobywczyni Pucharu Świata w sezonie 2022/2023, druga zawodniczka sezonu 2023/2024, trzecia w sezonie 2019/2020. Medalistka mistrzostw Austrii.

Przebieg kariery

Początki kariery (do 2014)

Pierwszy skok w karierze oddała we wrześniu 2012 z niewielkiej skoczni przenośnej, biorąc udział w imprezie promującej Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2015. W trakcie sezonu zimowego 2012/2013 po raz pierwszy skakała ze skoczni 50-metrowej, a w grudniu 2013, za namową swojego trenera, wzięła udział w zawodach Pucharu Austrii, po raz pierwszy startując w konkursie na skoczni normalnej. W sierpniu 2014 zrezygnowała ze swojej dotychczasowej pracy w sektorze publicznym i rozpoczęła treningi z reprezentacją Austrii^[3].

Sezon 2014/2015

W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutowała w lipcu 2014, zajmując w konkursach FIS Cup w Villach miejsca na początku drugiej dziesiątki. W grudniu stanęła na podium konkursu Pucharu Kontynentalnego w Notodden, plasując się 13 grudnia 2014 na 2. miejscu. W klasyfikacji generalnej PK w sezonie 2014/2015 zajęła 5. pozycję z dorobkiem 125 punktów^[4].

Wcześniej w tym samym miesiącu (5 grudnia 2014), w wieku ponad 26 lat, po raz pierwszy wystartowała w Pucharze Świata zajmując w Lillehammer 15. pozycję. W sumie w debiutanckim sezonie w PŚ (2014/2015) wzięła udział w 13 konkursach, tylko 3 razy zajmując miejsca poza pierwszą dziesiątką (oprócz 15. miejsca w Lillehammer odpadła w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Sapporo 10 stycznia 2015 i zajęła 19. pozycję w pierwszym konkursie w Oberstdorfie 24 stycznia 2015), najwyżej plasując się na 4. pozycji (18 stycznia 2015 w Zaō i 7 lutego 2015 w Râșnovie). W sumie zdobyła 408 punktów, zajmując w klasyfikacji generalnej 7. miejsce. 20 lutego 2015 wzięła także udział w konkursie indywidualnym kobiet podczas mistrzostw świata seniorów w Falun, plasując się na 8. pozycji^[4].

Sezon 2015/2016

W sierpniu 2015 zadebiutowała w Letnim Grand Prix, zajmując w Courchevel 6. pozycję i plasując się w klasyfikacji generalnej edycji tego cyklu z 2015 23. miejsce z dorobkiem 40 punktów^[4].

W październiku 2015 zdobyła brązowy medal w konkursie indywidualnym kobiet podczas mistrzostw Austrii^[5].

W sezonie 2015/2016 wzięła udział we wszystkich 17 konkursach Pucharu Świata – 4 razy nie awansowała do drugiej serii, zajmując miejsca w czwartej dziesiątce, 5 razy plasowała się w trzeciej dziesiątce, 3 razy w drugiej i 5 razy w pierwszej. 12 grudnia 2015 w miejscowości Niżny Tagił po raz pierwszy w karierze stanęła na podium konkursu Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce. W sumie zgromadziła 313 punktów, plasując się na 15. pozycji w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2015/2016^[4].

Sezon 2016/2017

W lipcu 2016, podobnie jak rok wcześniej, ponownie wystartowała w konkursie LGP w Courchevel, tym razem plasując się na 15. pozycji^[4].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
20.	5 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	87,0 m	84,0 m	166,5 pkt	72,5 pkt	Urša Bogataj

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	89,5 m	223,8 pkt	13,1 pkt	Carina Vogt
2.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.[a]	99,5 m	99,5 m	880,3 pkt (228,6 pkt)	18,6 pkt	Niemcy
5.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	102,0 m	103,0 m	241,8 pkt	17,8 pkt	Maren Lundby
2.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[b]	105,5 m	103,5 m	989,9 pkt (255,2 pkt)	22,3 pkt	Niemcy
32.	25 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	81,0 m	–	86,9 pkt	192,7 pkt	Ema Klinec
2.	23 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	96,5 m	100,0 m	246,9 pkt	2,2 pkt	Katharina Althaus
2.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż.[c]	97,0 m	98,0 m	831,1 pkt (223,9 pkt)	12,7 pkt	Niemcy
4.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[d]	98,0 m	102,0 m	987,5 pkt (255,6 pkt)	29,7 pkt	Niemcy
6.	1 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	121,0 m	123,0 m	237,7 pkt	26,5 pkt	Alexandria Loutitt

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2014/2015	7.
2015/2016	15.
2016/2017	60.
2017/2018	43.
2018/2019	6.
2019/2020	3.
2020/2021	27.
2021/2022	15.
2022/2023	1.
2023/2024	2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[7][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,5 m	130,0 m	250,8 pkt
2.	17 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	97,5 m	95,5 m	232,3 pkt
3.	19 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	99,0 m	95,0 m	226,5 pkt
4.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,0 m	126,0 m	262,3 pkt
5.	28 grudnia	2022	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,5 m	95,5 m	257,9 pkt
6.	29 grudnia	2022	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	94,5 m	94,5 m	260,2 pkt
7.	1 stycznia	2023	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	93,5 m	89,5 m	253,4 pkt
8.	15 stycznia	2023	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	96,0 m	98,5 m	230,1 pkt
9.	10 lutego	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	91,5 m	89,5 m	254,4 pkt
10.	1 stycznia	2024	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,5 m	129,0 m	272,1 pkt
11.	13 stycznia	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	115,5 m	119,5 m	195,7 pkt
12.	27 stycznia	2024	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	91,0 m	90,5 m	269,3 pkt
13.	24 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,5 m	92,0 m	243,1 pkt
14.	25 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	90,0 m	90,5 m	246,6 pkt
15.	21 marca	2024	Planica	Srednija velikanka	K-95	HS-102	100,5 m	103,5 m	244,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[7][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	11 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	89,5 m	96,5 m	227,8 pkt	3.	14,8 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
2.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	139,0 m	128,5 m	255,9 pkt	3.	15,8 pkt	Maren Lundby
3.	14 marca	2019	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	132,5 m	128,0 m	257,9 pkt	3.	16,2 pkt	Maren Lundby
4.	7 grudnia	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,0 m	132,0 m	256,4 pkt	2.	24,4 pkt	Maren Lundby
5.	11 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	127,5 m	134,0 m	271,1 pkt	3.	8,5 pkt	Marita Kramer
6.	12 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,5 m	130,0 m	250,8 pkt	1.	–
7.	17 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	97,5 m	95,5 m	232,3 pkt	1.	–
8.	19 stycznia	2020	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	99,0 m	95,0 m	226,5 pkt	1.	–
9.	25 stycznia	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	90,0 m	93,5 m	240,8 pkt	3.	6,8 pkt	Chiara Hölzl
10.	26 stycznia	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	92,5 m	93,0 m	241,1 pkt	2.	17,9 pkt	Maren Lundby
11.	8 lutego	2020	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	86,5 m	86,5 m	237,4 pkt	3.	12,9 pkt	Chiara Hölzl
12.	9 lutego	2020	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	87,0 m	88,5 m	247,8 pkt	2.	3,2 pkt	Chiara Hölzl
13.	23 lutego	2020	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	92,0 m	89,0 m	252,7 pkt	2.	2,1 pkt	Maren Lundby
14.	5 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,5 m	126,5 m	243,1 pkt	3.	8,4 pkt	Silje Opseth
15.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,0 m	126,0 m	262,3 pkt	1.	–
16.	3 grudnia	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	95,0 m	97,0 m	250,2 pkt	2.	9,9 pkt	Katharina Althaus
17.	4 grudnia	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,5 m	130,5 m	250,9 pkt	3.	8,7 pkt	Silje Opseth
18.	28 grudnia	2022	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,5 m	95,5 m	257,9 pkt	1.	–
19.	29 grudnia	2022	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	94,5 m	94,5 m	260,2 pkt	1.	–
20.	31 grudnia	2022	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	90,5 m	93,5 m	258,8 pkt	2.	0,9 pkt	Anna Odine Strøm
21.	1 stycznia	2023	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	93,5 m	89,5 m	253,4 pkt	1.	–
22.	7 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	122,0 m	126,5 m	249,7 pkt	3.	14,1 pkt	Katharina Althaus
23.	8 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	129,0 m	121,0 m	225,7 pkt	3.	6,4 pkt	Silje Opseth
24.	13 stycznia	2023	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	93,5 m	94,5 m	231,8 pkt	2.	8,5 pkt	Alexandria Loutitt
25.	15 stycznia	2023	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	96,0 m	98,5 m	230,1 pkt	1.	–
26.	29 stycznia	2023	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-100	HS-111	107,5 m	103,5 m	244,7 pkt	3.	10,0 pkt	Anna Odine Strøm
27.	10 lutego	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	91,5 m	89,5 m	254,4 pkt	1.	–
28.	11 lutego	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	87,5 m	90,0 m	235,5 pkt	2.	0,1 pkt	Chiara Kreuzer
29.	17 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	90,0 m	93,0 m	238,6 pkt	2.	12,4 pkt	Katharina Althaus
30.	18 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	86,5 m	–	97,1 pkt	2.	1,0 pkt	Anna Odine Strøm
31.	15 marca	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	133,0 m	127,0 m	242,1 pkt	3.	9,0 pkt	Katharina Althaus
32.	1 stycznia	2024	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,5 m	129,0 m	272,1 pkt	1.	–
33.	3 stycznia	2024	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	88,0 m	95,0 m	236,7 pkt	2.	26,0 pkt	Nika Prevc
34.	4 stycznia	2024	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	94,5 m	91,5 m	255,3 pkt	2.	20,3 pkt	Nika Prevc
35.	13 stycznia	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	115,5 m	119,5 m	195,7 pkt	1.	–
36.	27 stycznia	2024	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	91,0 m	90,5 m	269,3 pkt	1.	–
37.	28 stycznia	2024	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	90,0 m	92,0 m	271,7 pkt	2.	5,1 pkt	Nika Prevc
38.	24 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,5 m	92,0 m	243,1 pkt	1.	–
39.	25 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	90,0 m	90,5 m	246,6 pkt	1.	–
40.	1 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	118,0 m	128,5 m	239,8 pkt	3.	14,3 pkt	Nika Križnar
41.	10 marca	2024	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	123,5 m	123,0 m	231,4 pkt	3.	10,8 pkt	Eirin Maria Kvandal
42.	12 marca	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-105	96,0 m	99,5 m	255,4 pkt	2.	0,6 pkt	Eirin Maria Kvandal
43.	13 marca	2024	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	124,5 m	126,0 m	256,8 pkt	3.	3,4 pkt	Nika Prevc
44.	21 marca	2024	Planica	Srednija velikanka	K-95	HS-102	100,5 m	103,5 m	244,9 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 31 grudnia 2024

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
													punkty
15	q	5	4	19	6	9	10	4	6	5	9	10	408
Sezon 2015/2016
																	punkty
7	3	14	25	15	4	4	21	35	21	38	26	9	34	16	23	33	313
Sezon 2016/2017
																			punkty
31	34	q	30	-	-	q	40	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1
Sezon 2017/2018
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	36	33	35	22	-	27	32	13
Sezon 2018/2019
																								punkty
7	10	4	18	12	5	4	12	4	9	4	17	10	7	13	12	6	11	3	3	5	8	9	11	825
Sezon 2019/2020
																punkty
2	5	11	3	1	1	1	3	2	4	13	3	2	2	6	4	1029
Sezon 2020/2021
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	7	7	-	-	-	-	72
Sezon 2021/2022
																			punkty
36	9	8	5	9	11	8	9	10	24	-	-	-	13	13	17	23	-	-	315
Sezon 2022/2023
																										punkty
3	1	2	3	7	1	1	2	1	3	3	2	1	13	3	10	13	1	2	2	2	11	12	11	3	4	1662
Sezon 2023/2024
																								punkty
-	-	-	-	4	1	2	2	1	8	9	1	2	13	-	1	1	3	5	3	2	3	9	1	1305
Sezon 2024/2025
																									punkty
6	8	5	9	11	3																				230
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan na 22 listopada 2024

Źródło[7][4]
Sezon 2019/2020
								1	1
Sezon 2020/2021
							-	3	-
Sezon 2021/2022
							3	-	-
Sezon 2022/2023
							1	1	2
Sezon 2023/2024
									3
Sezon 2024/2025
						3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2019	5.
2020	3.
2022	16.
2023	9.
2024	3.

Turniej Sylwestrowy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2021/2022	9.
2022/2023	1.

Korona Alp

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2021/2022	38

Turniej Dwóch Nocy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2023/2024	2.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2015	23.
2016	29.
2018	26.
2021	10.
2022	11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 września	2022	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	92,5 m	88,5 m	233,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	17 września	2022	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	92,5 m	88,5 m	233,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[7][4]
2015
					punkty
6	-	-	-	-	40
2016
			punkty
15	-	-	16
2018
					punkty
-	-	30	9	-	30
2021
							punkty
4	4	11	-	-	-	6	164
2022
					punkty
-	-	-	1	-	100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[9]
2014/2015	5.
2017/2018	12.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	13 grudnia	2014	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	95,0 m	96,5 m	245,0 pkt	2.	8,0 pkt	Daniela Iraschko-Stolz

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
				punkty
5	2	-	-	125
Sezon 2017/2018
						punkty
-	-	12	18	10	11	85
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[9]
2019	5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	21 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	109,5 m	107,5 m	253,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	21 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	109,5 m	107,5 m	253,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[7][4]
2019
							punkty
-	-	-	-	-	1	4	150
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2014/2015	27.
2017/2018	12.
2018/2019	64.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
										punkty
13	11	9	12	-	-	-	-	-	-	95
Sezon 2017/2018
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	6	6	4	4	-	180
Sezon 2018/2019
												punkty
13	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

1. Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
2. Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Eva Pinkelnig
3. Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Julia Mühlbacher, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
4. Skład zespołu: Stefan Kraft, Eva Pinkelnig, Jan Hörl i Chiara Kreuzer

Przypisy

1. Eva PINKELNIG. skokipolska.pl. [dostęp 2024-11-27].
2. Adam Bucholz: Raw Air Pań w Vikersund: Alexandria Loutitt rekordzistką świata! [WIDEO]. skijumping.pl, 2023-03-18. [dostęp 2023-03-18].
3. Adrian Dworakowski: Eva Pinkelnig: "Nadal nie mogę w to uwierzyć". skijumping.pl, 2015-05-08. [dostęp 2021-04-11].
4. Adam Kwieciński: PINKELNIG Eva 1988.05.27 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].
5. Österreichische Meisterschaften 2015 Sprunglauf und Nordische Kombination Villach - SV Achomitz/ŠD Zahomc SPRUNGLAUF DAMEN OFFIZIELLE ERGEBNISSE. ewoxx.com, 2015-10-25. [dostęp 2016-07-13]. (niem.).
6. PINKELNIG Eva - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
7. PINKELNIG Eva - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
8. PINKELNIG Eva - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
9. PINKELNIG Eva - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
10. PINKELNIG Eva - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).

Bibliografia

• PINKELNIG Eva - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
• Adam Kwieciński: PINKELNIG Eva 1988.05.27 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].