Adam Krzysztofiak był synem Amelii, z domu Sitarz, i Stanisława, skoczka narciarskiego i trenera w SN PTT Zakopane[2]. Stanisław zapisał syna do klubu, a jego pierwszym trenerem był Andrzej Marusarz. Po raz pierwszy Krzysztofiak na arenie międzynarodowej zaprezentował się na ME juniorów w roku 1968 we Francji. Zaczął go wtedy szkolić Janusz Fortecki. Rok później skakał na MEJ w szwedzkim Bollnäs, gdzie wywalczył brązowy medal, którego na miejscu gratulował mu król Gustaw Adolf[2]. Po tym sukcesie został dołączony do seniorskiej kadry narodowej. Już wtedy słynął z niemal idealnego lądowania[2]. Jako junior łącznie sześć razy zostawał mistrzem Polski[1].
W 1970 pojechał na mistrzostwa świata, które odbywały się w Wysokich Tatrach. Na skoczni normalnej zajął 41. miejsce. Na obiekcie dużym nie wystąpił, wskutek uderzenia w ratrak po skoku treningowym[2]. W pokazowym konkursie drużynowym polska reprezentacja w składzie Tadeusz Pawlusiak, Stanisław Gąsienica-Daniel, Józef Przybyła, Krzysztofiak zajęła 5. pozycję (startowało 18 ekip)[3]. Wystąpił potem też na mamucim obiekcie w Vikersund, gdzie był czwarty. Podczas mistrzostw Polski na skoczni normalnej i dużej zdobył dwa brązowe medale[4].
W 1972, po zakończeniu Turnieju Czterech Skoczni, w którym zajął 46. pozycję[8], pojechał na zawody XI Olimpiady Zimowej do Sapporo. Zajął tam 24. miejsce na skoczni normalnej i 29. na dużej[9]. Wystąpił też w MŚ w lotach w Planicy, gdzie był 26. Po powrocie do kraju został mistrzem Polski na skoczni dużej i brązowym medalistą na normalnej. Rok później zdobył kolejny brązowy medal.
W 1974 zajął 33. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni[10]. Zdobył też kolejny tytuł mistrza krajowego[4]. Rok później skakał tylko w dwóch konkursach TCS, co dało mu ostatecznie dopiero 80. miejsce[11]. Wygrał za to konkurs w Plavych. Skoczył 79 m i 82 m, otrzymał wysokie noty za styl i pokonał m.in. Garija Napałkowa i Hansa-Georga Aschenbacha[12]. Podczas próby przedolimpijskiej w Seefeld zajął 4. miejsce (lądował na 71,5 m i 80 m). Na mistrzostwach świata w Falun był 23[1]. Obronił też tytuł mistrza Polski na skoczni normalnej i zdobył srebro na dużej. Były to ostatnie medale Krzysztofiaka na mistrzostwach Polski[4].
W sezonie 1975/76 po raz ostatni wystąpił w TCS. Był wówczas 26[13]. Na igrzyskach w Innsbrucku wypadł słabo, podobnie jak reszta polskiej drużyny[12]. Na skoczni normalnej Krzysztofiak uplasował się na 38. miejscu[9].