Andrzej Maria Sztolf (ur. 9 czerwca 1941 w Przeworsku, zm. 1 lutego 2012 w Krakowie) – polski skoczek narciarski i tyczkarz, olimpijczyk, dwukrotny medalista uniwersjady i dwukrotny mistrz kraju w skokach narciarskich.
Przebieg kariery
Był synem nauczycieli wychowania fizycznego, Łucji i Tadeusza. Od dzieciństwa interesował się skokami narciarskimi i lekkoatletyką. W 1949 wraz z rodziną przeprowadził się do Szklarskiej Poręby. Rozpoczął tam treningi skoków, na niewielkiej drewnianej skoczni skakał na odległość 27 metrów. Zwyciężył w zawodach mistrzowskich pionu sportowego Kolejarz. W 1956 trafił do narodowej reprezentacji juniorskiej. Pięć lat później został powołany do kadry seniorów. Był przedskoczkiem podczas Mistrzostw Świata w 1962 w Zakopanem[1].
28 grudnia 1962 w Oberstdorfie zadebiutował w Turnieju Czterech Skoczni, biorąc udział w jego 11. edycji. W tym konkursie zajął 42. miejsce, natomiast najlepszą jego pozycją była 24. w Bischofshofen[2]. W klasyfikacji generalnej był 33[3]. W następnym roku zanotował lepszy występ, w którym był 13. w Garmisch-Partenkirchen i zamknął pierwszą dziesiątkę w Bischofshofen[2]. W późniejszych latach jeszcze czterokrotnie występował w turnieju, jednak nigdy już nie powtórzył sukcesu z 12. edycji, tylko dwukrotnie wchodząc do czołowej trzydziestki[2].
Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1964 w Innsbrucku w konkursie na dużej skoczni, w którym zajął 26. miejsce, po skokach na 85 m, 82 m i 79,5 m[4]. W tym samym roku wystąpił na zimowej uniwersjadzie w Szpindlerowym Młynie, gdzie zdobył brązowy medal w skokach[1].
W 1965 zdobył tytuły mistrza kraju na skoczni średniej i dużej. Był także dwukrotnym wicemistrzem na skoczni dużej w 1967 i 1968[5].
Wystąpił na Zimowej Uniwersjadzie w 1966 w Sestriere, gdzie zdobył srebrny medal w skokach, mimo kontuzji (skręcenia nogi). Zdobył też tytuł "Mistera Uniwersjady". Przed uniwersjadą wdał się w bójkę i zaatakował milicjanta, za co był sądzony.
Uprawiał również lekkoatletykę, głównie skok o tyczce. Natomiast jego najlepszy wynik w skoku wzwyż wynosił 180 cm[1].
Po zakończeniu kariery
W 1971 zakończył karierę i ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej.
Po zakończeniu kariery zamieszkał w Zakopanem,
W latach 1974–1978 pracował w wytwórni nart w Szaflarach na stanowisku kierownika produkcji
W latach 1979–1986 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej (MPGK) na stanowisku kierownika bazy transportowej
W latach 1998–2000 zajmował się prowadzeniem wyciągu w Szczyrku, a następnie prowadził firmę montującą żaluzje i rolety okienne i został instruktorem narciarstwa[1].
Działał w klubie Stronnictwa Demokratycznego w powiecie tatrzańskim[6].
Zmarł 1 lutego 2012 w krakowskim szpitalu[7].
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
26.
|
9 lutego
|
1964
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-90
|
indywid.
|
85,0 m
|
82,0 m
|
79,5 m
|
196,2 pkt
|
34,5 pkt
|
Toralf Engan
|
Sukcesy krajowe
- Mistrz Polski na normalnej skoczni – 1965
- Mistrz Polski na dużej skoczni – 1965
- Wicemistrz Polski na dużej skoczni – 1967
- Wicemistrz Polski na dużej skoczni – 1968
- Zwycięstwo w zawodach pionu sportowego Kolejarz
Przypisy
Bibliografia
Zimowe MP (do 1961) |
|
---|
Zimowe MP na normalnej skoczni (od 1962) [od 2014 nie są organizowane] |
|
---|
Zimowe MP na dużej skoczni (od 1962) |
|
---|
Letnie MP na normalnej skoczni |
|
---|
Letnie MP na dużej skoczni [od 2018 nie są organizowane] |
|
---|