Harry Belafonte , właśc. Harold George Belafonte Jr. [1] lub Harold George Bellanfanti Jr. [2] (ur. 1 marca 1927 w Nowym Jorku , zm. 25 kwietnia 2023 tamże[3] ) – amerykański piosenkarz , aktor filmowy, teatralny i telewizyjny oraz aktywista społeczny [4] odznaczony w 1994 Narodowym Medalem Sztuk [5] [6] . W 2022 wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame [7] .
Życiorys
Harry Belafonte był synem Melvine (z domu Love) i szefa kuchni Harolda George’a Belafonte[8] . Popularny szczególnie w latach 50., wykonywał głównie taneczne piosenki w stylu calypso [4] . Śpiewał również pieśni religijne – spirituals [4] .
Był pierwszym Afroamerykaninem zdobywcą nagród Emmy . W 1985 był autorem pomysłu na nagranie utworu „We Are the World ”[9] . Znany z walki o prawa człowieka, w 1987 został mianowany ambasadorem dobrej woli UNICEF .
W 1953 po raz pierwszy wystąpił jako aktor w roli dyrektora szkoły w dramacie Bright Road z Dorothy Dandridge . Rok później Otto Preminger powierzył mu rolę Joego, obiecującego żołnierza, wybranego do szkoły lotniczej, w dramacie muzycznym Czarna Carmen (Carmen Jones , 1954) u boku Dorothy Dandridge , Brocka Petersa , Pearl Bailey i Diahann Carroll . W dramacie Jána Kadára Mój anioł stróż (The Angel Levine , 1970) wystąpił jako Alexander Levine. Sidney Poitier zaangażował go do roli duchownego w westernie Buck and the Preacher (1972) z udziałem Ruby Dee i Camerona Mitchella oraz jako gangstera Geechie Dan Beauford w komedii Sobotnia noc (Uptown Saturday Night , 1974) z Billem Cosby . W 1978 gościł w programie Muppet Show . Zagrał też w filmach Roberta Altmana : Gracz (1992), Prêt-à-Porter (1994) i Kansas City (1996). Użyczył swojego głosu w filmie animowanym I pies, i wydra (1999). Można go było następnie zobaczyć w dramacie Emilio Esteveza Bobby (2006) i miniserialu dokumentalnym Kiedy puściły wały: Requiem w 4 aktach (2006).
18 czerwca 1948 poślubił Marguerite Mazique Byrd, mieli dwie córki: Shari (ur. 1954) i Adrienne. 28 lutego 1957 rozwiedli się. Wkrótce, 8 marca 1957, ożenił się z Julie Robinson, z którą miał dwoje dzieci: syna Davida (ur. 1957) i córkę Ginę (ur. 1961). W 2008 doszło do rozwodu. W kwietniu 2008 poślubił Pamelę Frank.
Zmarł nad ranem, 25 kwietnia 2023, w swoim domu na Manhattanie w Nowym Jorku , wskutek niewydolności serca[10] [11] .
Dyskografia
1954: Mark Twain and Other Folk Favorites
1956: Belafonte
1956: Calypso
1957: An Evening with Belafonte
1957: Belafonte Sings of the Caribbean
1958: To Wish You a Merry Christmas
1958: Belafonte Sings the Blues
1959: Love Is a Gentle Thing
1960: My Lord What a Mornin'
1960: Swing Dat Hammer
1961: Jump Up Calypso
1962: Midnight Special
1962: The Many Moods of Belafonte
1963: Streets I Have Walked
1964: Ballads, Blues and Boasters
1966: In My Quiet Room
1966: Calypso in Brass
1967: Belafonte on Campus
1968: Belafonte Sings of Love
1970: Homeward Bound
1970: Belafonte by Request
1971: The Warm Touch
1971: Calypso Carnival
1973: Play Me
1977: Turn the World Around
1981: Loving You Is Where I Belong
1988: Paradise in Gazankulu
Przypisy
Linki zewnętrzne
Lata 80.
1980
1981
1982
1983
1984
1985
1986
1987
1988
1989
Lata 90.
1990
1991
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
Lata 2000–2009
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Laureaci
Laureaci niekonkursowi
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029