Isaac Hayes

Isaac Hayes
Ilustracja
Podczas „Black Expo” (1973)
Imię i nazwisko

Isaac Lee Hayes

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1942
Covington

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 2008
Memphis

Typ głosu

bas

Gatunki

soul, rytm and blues, urban

Zawód

kompozytor, aktor producent, muzyk

Aktywność

1962–2008

Wydawnictwo

Stax Records, ABC, Columbia Records

Współpracownicy
David Porter
Instrument
fortepian, keyboard, śpiew, saksofon
Zespoły
Bar-Kays
Strona internetowa

Isaac Lee Hayes Jr.[1] (ur. 20 sierpnia 1942 w Covington, zm. 10 sierpnia 2008 w Memphis) – amerykański kompozytor, aktor, producent, wokalista i muzyk rockowy, związany z takimi gatunkami i stylami jak soul, rytm and blues, urban[2]. Podkładał głos do postaci Szefa w serialu animowanym Miasteczko South Park. W 2002 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Covington w stanie Tennessee jako drugie dziecko Euli (z domu Wade) i Isaaca Hayesa, Sr[4]. Po tym, jak jego matka zmarła młodo, a jego ojciec porzucił rodzinę, został wychowany przez swoich dziadków ze strony matki. Dorastał pracując w gospodarstwach rolnych w hrabstwie Shelby w stanie Tennessee oraz w hrabstwie Tipton. W wieku pięciu lat Hayes zaczął śpiewać w swoim lokalnym kościele; nauczył się gry na fortepianie, organach Hammonda, flecie i saksofonie.

Hayes porzucił liceum w Memphis, ale jego byli nauczyciele zachęcili go do powrotu do Manassas High School, którą ukończył w wieku 21 lat. Po ukończeniu szkoły średniej, otrzymał kilka stypendiów muzycznych z uczelni wyższych. Odrzucił wszystkie, aby zapewnić swojej najbliższej rodzinie, pracując w Memphis w zakładzie mięsnym w ciągu dnia i grając w pobliskim północnym Missisipi co wieczór w klubach nocnych. Jego pierwsze zawodowe występy miały miejsce pod koniec lat 50. w Curry’s Club w południowej części Memphis[5].

Kariera

Uważany jest za jednego z prekursorów rapu. Hayes w czasie swej długoletniej kariery wywarł olbrzymi wpływ na pokolenia afroamerykańskich muzyków. Stał się na równi symbolem wybujałego seksu, jak i dumy z przynależności do murzyńskiej grupy etnicznej w Ameryce Północnej. Hayes nagrywał popularne piosenki, muzykę filmową oraz bardziej znaczące dzieła, których przykładem jest monumentalna 15-minutowa pieśń „Joy”.

Największym przebojem Hayesa jest temat muzyczny do filmu Shaft (1971). Za ten utwór otrzymał on w 1972 roku Oscara w kategorii najlepsza piosenka oryginalna do filmu[6].

Miasteczko South Park

Od pierwszego odcinka Hayes podkładał głos postaci Szefa w serialu Miasteczko South Park, jednak zrezygnował w 2006. Powodem podanym w oficjalnym oświadczeniu było wyśmiewanie przez twórców przekonań religijnych innych osób, z kolei według autorów serialu chodziło o odcinek naśmiewający się ze scjentologów, do których należał Hayes, a który wcześniej nie miał problemów z odcinkami wyśmiewającymi chrześcijan, muzułmanów, żydów czy mormonów[7][8]. W 2007 Hayes stwierdził w wywiadzie, że odszedł z serialu, ponieważ nie otrzymywał satysfakcjonującej gaży[9]. W ramach zemsty twórcy w otwierającym dziesiątą serię odcinku Powrót Szefa wykorzystali fragmenty starych nagrań Hayesa, przedstawili jego postać jako pedofila i uśmiercili ją[10].

Dyskografia

  • 1967: Presenting Isaac Hayes (wyd. Enterprise)
  • 1968: In the Beginning (wyd. Enterprise Records)
  • 1969: Hot Buttered Soul (wyd. Enterprise)
  • 1970: ...To Be Continued (wyd. Enterprise)
  • 1970: The Isaac Hayes Movement (wyd. Enterprise)
  • 1971: Black Moses (wyd. Enterprise)
  • 1971: Shaft (wyd. Enterprise)
  • 1973: Joy (wyd. Enterprise)
  • 1973: Live At The Sahara Tahoe (wyd. Enterprise)
  • 1974: Tough Guys (wyd. Enterprise)
  • 1974: Truck Turner (wyd. Enterprise)
  • 1975: Chocolate Chip (wyd. HBS, ABC Records)
  • 1975: Use Me (wyd. Stax)
  • 1975: Groove-A-Thon (wyd. HBS, ABC Records)
  • 1976: Juicy Fruit (Disco Freak) (wyd. HBS, ABC Records)
  • 1977: Isaac Hayes & Dionne Warwick – A Man And A Woman (wyd. ABC Records, HBS)
  • 1977: New Horizon (wyd. Polydor)
  • 1978: For the Sake of Love (wyd. Polydor)
  • 1978: Hotbed (wyd. Stax)
  • 1979: Don’t Let Go (wyd. Polydor)
  • 1979: Millie Jackson & Isaac Hayes – Royal Rappin’s (wyd. Polydor, Spring Records)
  • 1980: And Once Again (wyd. Polydor)
  • 1980: Light My Fire (wyd. Stax)
  • 1981: Lifetime Thing (wyd. Polydor)
  • 1986: U-Turn (wyd. CBS)
  • 1988: Love Attack (wyd. Columbia Records / CBS Records)
  • 1994: Wonderful (wyd. Stax / Fantasy)
  • 1995: Raw & Refined (wyd. Pointblank/Virgin/EMI)
  • 1995: Branded (wyd. Point Blank)

Filmografia

Filmy fabularne

Seriale TV

Gry komputerowe

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Isaac Hayes (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-03-03]. (port.).
  2. ↑ Jason Ankeny: Isaac Hayes Biography. AllMusic. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
  3. ↑ Isaac Hayes: inducted in 2002. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  4. ↑ Isaac Hayes Biography (1942-). Film Reference. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-03)]. (ang.).
  5. ↑ Ann Powers, Valerie J. Nelson: From the Archives: Singer-songwriter Isaac Hayes Dies at 65. „Los Angeles Times”. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  6. ↑ The 44th Academy Awards / 1972. oscars.org. [dostęp 2015-06-22]. (ang.).
  7. ↑ Isaac Hayes quits ‘South Park’ citing religious intolerance. CBC. [dostęp 2006-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-14)]. (ang.).
  8. ↑ South Park gets revenge on Chef. BBC News. [dostęp 2006-03-23]. (ang.).
  9. ↑ Isaac Puts Chef Behind Him. Page Six, 2007-01-24. [dostęp 2016-02-09]. (ang.).
  10. ↑ Trey Parker, Matt Stone: Powrót Szefa. Comedy Central. [dostęp 2006-03-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Grammy Lifetime Achievement Award
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029

Złoty Glob za najlepszą muzykę

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!