Warłaam (Wonatowicz)

Warłaam
Arcybiskup kijowski
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

1680
Jarosław

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1751
Tichwin

Miejsce pochówku

Obwód leningradzki

Arcybiskup kijowski
Okres sprawowania

1722–1730

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

po 1704

Diakonat

przed 1716

Prezbiterat

przed 1716

Nominacja biskupia

11 maja 1722

Chirotonia biskupia

14 maja 1722

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 maja 1722

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Zasnięcia Matki Bożej

Konsekrator

Teofan (Prokopowicz)

Warłaam, nazwisko świeckie Wonatowicz[a] (ur. ok. 1680 w Jarosławiu, zm. 16 stycznia?/27 stycznia 1751) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Z pochodzenia był mieszczaninem. Kształcił się w Akademii Mohylańskiej w Kijowie, a następnie w Akademii Słowiano-Grecko-Łacińskiej w Moskwie, uzyskując dyplom końcowy w 1704. Wieczyste śluby mnisze złożył w monasterze Objawienia Pańskiego w Moskwie lub według innych źródeł w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Tichwinie. Od 1716 przebywał w Ławrze św. Aleksandra Newskiego, gdzie pełnił funkcje spowiednika i naczelnego kapelana floty rosyjskiej[1]. W 1719 otrzymał godność archimandryty i został mianowany przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Tichwinie[1].

11 maja 1722 otrzymał nominację biskupią, zaś trzy dni później przyjął chirotonię na biskupa kijowskiego i halickiego. Ceremonia odbyła się w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Moskwie, zaś głównym konsekratorem był arcybiskup pskowski Teofan[1]. Był pierwszym hierarchą na katedrze kijowskiej, który został nominowany przez Świątobliwy Synod Rządzący, a nie wybrany przez zgromadzenie duchowieństwa i wiernych administratury. Otrzymał również inny niż obowiązujący do tej pory tytuł metropolity kijowskiego i halickiego[2]. Natychmiast po przyjęciu chirotonii Warłaam (Wonatowicz) został mianowany arcybiskupem. Po przybyciu do Kijowa podjął starania na rzecz przywrócenia eparchii kijowskiej statusu półautonomicznej metropolii[b]. Domagał się likwidacji eparchii perejasławskiej i nadania biskupowi perejasławskiemu jedynie statusu wikariusza metropolity kijowskiego, rozpoczął również spór z biskupem białoruskim Sylwestrem o zwierzchność nad monasterami prawosławnymi w granicach Rzeczypospolitej. Zainicjował także rozbudowę i remont soboru Mądrości Bożej w Kijowie, wzniósł w Kijowie nową rezydencję biskupią[1]. Wdrażając postanowienia Świątobliwego Synodu Rządzącego o zakazie kultu nierozłożonych szczątków osób uznawanych przez wiernych za święte bez decyzji o kanonizacji, nakazał pogrzebanie takich relikwii przechowywanych w kijowskich cerkwiach[1].

Był przeciwnikiem arcybiskupa Teofana Prokopowicza; jego pozycja w hierarchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego znacznie spadła po usunięciu ze stanu duchownego arcybiskupa nowogrodzkiego Teodozjusza, który był wcześniej jego protektorem. W 1730 Teofan posłużył się donosem mieszczan kijowskich, by oskarżyć arcybiskupa Warłaama o uchylenie się od odprawienia nabożeństw dziękczynnych z okazji wstąpienia na tron carycy Anny Iwanowny[1]. W rezultacie arcybiskup kijowski został pozbawiony urzędu i godności biskupiej i skierowany do Monasteru św. Cyryla Biełozierskiego. Od 1737 miał jedynie prawo do pensji w wysokości 20 rubli rocznie, przy czym fundusze te pochodziły ze sprzedanego wcześniej majątku hierarchy. W 1740 ukazem carskim Warłaam (Wonatowicz) odzyskał godność biskupią, zaś w roku następnym – część skonfiskowanego majątku[1]. Duchowny odmówił jednak zamieszkania w Moskwie i do końca życia przebywał, jako biskup senior, w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Tichwinie. W 1751 złożył śluby wielkiej schimy z imieniem Bazyli, krótko potem zmarł[1].

Uwagi

  1. Rzadziej: Wanatowicz. Por. Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 208. ISBN 978-83-7431-150-2.
  2. Status ten został odebrany administraturze po zmianie jurysdykcji - przejściu z Patriarchatu Konstantynopolitańskiego do Patriarchatu Moskiewskiego.

Przypisy

  1. a b c d e f g h ВАРЛААМ
  2. W. Mokry, Stosunek państwowych i cerkiewnych władz moskiewskich do ukraińskiej Cerkwi prawosławnej i unickiej w wiekach XVII-XX [w:] red. R. Łużny, F. Ziejka, A. Kępiński, Unia brzeska. Geneza, dzieje i konsekwencje w kulturze narodów słowiańskich, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "UNIVERSITAS", Kraków 1994, ISBN 83-7052-220-3, s.85

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!