Eparchia perejasławska – prawosławna administratura z siedzibą w Perejasławiu, istniejąca między XI stuleciem a 1279 i ponownie od 1698 do 1803.
Historia
Według różnych źródeł została erygowana w 991[1], 992[2], na początku XI w.[2], w 1054 lub 1071[1]. Początkowo nosiła nazwę eparchia perejasławska[1]. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską[2]. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został sobór św. Michała Archanioła, zbudowany na miejscu starszej cerkwi[2]. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą eparchia perejasławska i sarajska, po czym została zlikwidowana[1].
Samodzielną eparchię perejasławską restytuowano w 1733. Administratura działała do 1785. Następnie Perejasław stał się siedzibą jedynie wikariuszy eparchii kijowskiej. Po raz ostatni eparchia perejasławska funkcjonowała w latach 1799–1803, po czym została przyłączona do eparchii połtawskiej i perejasławskiej. Współcześnie (2013) w strukturach metropolii kijowskiej istnieje wikariat perejasławsko-chmielnicki[1].
Patriarchat Konstantynopolitański
- Lew[3]
- Mikołaj I, 1054–1072
- Piotr, 1072–1082
- Mikołaj II, lata nieznane
- Efrem, 1089(?)–1100(?)
- Symeon I, 1104
- Łazarz, 1104–1117
- Sylwester, 1118–1123
- Mikołaj III, 1123
- Jan, 1123–1125
- Marek (Makary?), 1125–1134
- Marceli, 1134–1135
- Makary, 1135–1141
- Eutymiusz, 1141–1155
- Bazyli, 1156–1168
- Antoni, 1168–1197
- Paweł, 1198–1231
- Symeon II, 1239
- Teodor, 1239–1269
- Teognost, 1269–1279
Rosyjski Kościół Prawosławny
Przypisy
Eparchia perejasławska (Patriarchat Konstantynopolitański) |
|
---|
Wikariat perejasławski |
|
---|
Eparchia perejasławsko-boryspolska |
|
---|
Wikariat perejasławski |
|
---|
Eparchia małoruska i perejasławska |
|
---|
Wikariat perejasławski |
|
---|
Wikariat perejasławsko-chmielnicki |
|
---|