PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	17 stycznia 1804
Miejscowość	Petersburg
Konsekrator	Ambroży (Podobiedow)
Konsekrowani biskupi
Innocenty (Borisow)	3 października 1836

Eugeniusz
	Jewfimij Bołchowitinow
	Metropolita kijowski i halicki
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data urodzenia	18 grudnia 1767
Data śmierci	23 lutego 1837
Miejsce pochówku	Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
	Metropolita kijowski i halicki
Okres sprawowania	1822-1837
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1799
Diakonat	do 1793
Prezbiterat	1793
Chirotonia biskupia	17 stycznia 1804
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz, imię świeckie: Jewfimij Aleksiejewicz Bołchowitinow (ur. 7 grudnia^?/18 grudnia 1767, zm. 11 lutego^?/23 lutego 1837) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Woroneżu i jako najlepszy absolwent w swoim roczniku otrzymał stypendium na naukę w Słowiańsko-Grecko-Łacińskiej Akademii w Moskwie. Równocześnie uczęszczał na wykłady Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1793, jako mężczyzna żonaty, przyjął w Woroneżu święcenia kapłańskie. Od 1796 był prefektem seminarium duchownego w Woroneżu.

W 1798 zmarła trójka jego dzieci, zaś rok później także żona. Wydarzenia te skłoniły go do złożenia ślubów mniszych. Od 1800 do 1802 był przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Zielencu. Następnie przez dwa lata kierował Nadmorską Pustelnią Trójcy Świętej i św. Sergiusza.

17 stycznia 1804 miała miejsce jego chirotonia na biskupa starorusskiego, wikariusza eparchii nowogrodzkiej, petersburskiej, estońskiej i fińskiej. W 1808 przeniesiony na katedrę wołogodzką. Od 1813 do 1816 był biskupem kałuskim. W 1816, w momencie przeniesienia do eparchii pskowskiej, został podniesiony do godności arcybiskupiej. W 1822 został arcybiskupem kijowskim. Jeszcze w tym samym roku otrzymał godność metropolity kijowskiego i halickiego, którą sprawował do śmierci. Pracę duszpasterską łączył z działalnością naukową w dziedzinie teologii.

Sprzeciwiał się sugerowanej przez Mikołaja I reformie seminariów i parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Równocześnie sugerował przyznanie najbiedniejszym wiejskim placówkom duszpasterskim państwowych subsydiów (do 350 rubli)^[1]. Negatywnie odnosił się do koncepcji przyznania duchownym stałych pensji w miejsce wynagrodzeń za odprawiane nabożeństwa i obrzędy^[2].

Członek rosyjskich towarzystw naukowych i badawczych. W 1827 obronił pracę doktorską w dziedzinie filozofii. Wolnomularz^[3].

Przypisy

↑ G. Freeze, The Parish Clergy in Nineteenth-Century Russia. Crisis, Reform, Counter-Reform, Princeton University Press, Princeton 1983, s.66-67
↑ G. Freeze, The Parish Clergy in Nineteenth-Century Russia. Crisis, Reform, Counter-Reform, Princeton University Press, Princeton 1983, s.72
↑ L. Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982, s. 304.