Urodził się w miejscowości Belliac, w prowincji Owernia, położonej w południowo-centralnej Francji. W wieku 12 lat wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Geralda w Aurillac. Pobierał tam pierwsze nauki, które po przyjeździe do Katalonii dzięki Borrellowi II kontynuował u boku biskupa Hatto z Vich na obszarze Marchii Hiszpańskiej, prawdopodobnie także w katalońskim klasztorzeSanta María de Ripoll. Poznał tam dziedziny nauki nieznane w północnej Europie, a studiowane w arabskiej Hiszpanii – matematykę, astronomię i mechanikę[1].
W latach 972–981 sprawował funkcję nauczyciela szkoły katedralnej w Reims[1]. W 981 roku przybył do Italii, gdzie w Pawii dołączył do dworu Ottona II. Między innymi w tym czasie wziął udział w wygranej dyspucie z Oktrykiem, scholastykiem szkoły katedralnej w Magdeburgu, uważanym za najwybitniejszy umysł ówczesnych Niemiec[1]. W roku następnym cesarz mianował go opatem klasztoru w Bobbio, jednak nie sprawdził się na tym stanowisku i po śmierci cesarza Ottona II (983) udał się do Reims, gdzie został doradcą arcybiskupa Adalberona, który umierając w 989 roku wyznaczył Gerberta na swego następcę[1]. Ten objął to stanowisko dopiero w 991 roku, po buncie kandydata królewskiego Arnulfa. Papież Jan XV zablokował jednak jego wybór, wobec tego Gerbert udał się na dwór cesarski i został wychowawcą młodocianego Ottona III. Cesarz po wyborze na tron papieski jego kuzyna Grzegorza V, wsparł w 998 roku kandydaturę Gerberta na arcybiskupa Rawenny[1]. W niecały rok później, również wspierany przez cesarza, został wybrany papieżem i był pierwszą osobą na tym stanowisku pochodzącą z Francji[2]. Jego imię nawiązywało do Sylwestra I jako wzoru w stosunkach papież-cesarz[1].
Pontyfikat
Zaraz po objęciu Stolicy Piotrowej Sylwester zezwolił Arnulfowi na objęcie funkcji arcybiskupa Reims[1]. Był uważany za reformatora – wzywał duchownych do przestrzegania celibatu i zdecydowanie potępił nepotyzm i symonię, a także wzywał do wolnego wyboru opatów przez mnichów[1].
W lutym 1001 roku niezadowoleni Rzymianie zmusili papieża do ucieczki z miasta[2]. Ponieważ cesarz Otton III zmarł na malarię 23 stycznia 1002 roku, nie zdążył pomóc Sylwestrowi i władzę nad Rzymem przejął Jan Krescencjusz[1]. Jego rządy twardej ręki pozwoliły wprawdzie wrócić Sylwestrowi na Lateran, lecz nie pozwoliły mu podjąć dalszej reformy Kościoła[1].
Działalność naukowa
Uznawany za najwybitniejszego matematyka X wieku, rozpowszechnił w chrześcijańskiejEuropiecyfry arabskie oraz system dziesiętny. Charles Seife twierdził, że Sylwester II poznał cyfry arabskie w czasie podróży do Hiszpanii, ale była to wersja bez zera[3]. Jako jeden z pierwszych uczonych europejskich zajmował się logiką formalną. Posługiwał się organami, liczydłem oraz globusami (ziemskim i niebieskim)[1]. Jest autorem traktatu De rationali et de ratione uti, w którym rozważa m.in. kwestię klasyfikacji nauk. Był też kolekcjonerem manuskryptów[1].
Ze względu na swoją rozległą matematyczną wiedzę, podejrzewany bywał o kontakty z siłami piekielnymi[1]. Potrafił posługiwać się tzw. notami tyrońskimi oraz abakusem, co u niewykształconych ludzi wywoływało kontrowersje.
Zginął w Rzymie w tajemniczych okolicznościach, przez co powstało kilka różnych wersji jego śmierci. Niektóre mówiły o porwaniu przez diabły. Został pochowany w bazylice św. Jana na Lateranie.
↑ abcdefgRudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 66–67. ISBN 83-7006-437-X.
↑He probably learned about the numerals during a visit to Spain and brought them back with him when he returned to Italy. But the version he learned did not have a zero – Seife, Charles: Zero. The Biography of a Dangerous Idea. Penguin Books, New York 2000. ISBN 0-670-88457-X. Strona 77.
Bibliografia
Pope Sylvester II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-16]. (ang.).
