Sukcesja apostolska
Data konsekracji
|
nieznana
|
Konsekrator
|
nieznany
|
|
Jean de Lorraine (ur. 9 kwietnia 1498 w Bar-le-Duc, zm. 10 maja 1550 w Neuvy-sur-Loire) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się 9 kwietnia 1498 roku w Bar-le-Duc, jako syn René Lotaryńskiego i Philippe de Gueldre (jego braćmi byli m.in.: Antoni i Klaudiusz)[1]. W młodości był kanonikiem kapituły katedralnej w Liège[1]. 26 lipca 1501 roku został wybrany biskupem Metzu[2]. Jego wuj Henri de Lorraine-Vaudémont, który dotąd sprawował ten urząd, obiecał pozostać na stanowisku administratora apostolskiego do chwili, gdy Jean osiągnie wieku 20 lat[1]. Ponieważ jednak Henri zmarł w 1505 roku, przyszły kardynał został przejął funkcję administratora w tym samym roku[1]. 28 maja 1518 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant’Onofrio[2]. Pełnił liczne role administratorów apostolskich: Toul (1517–1524), Valence (1521–1523), Thérouanne (1522–1535), Verdun (1523–1544), Luçonu (1523–1524), Narbony (1524–1550), Reims (1532–1538), Albi (1535–1550), Lyonu (1537–1539), Agenu (1538–1550) i Nantes (1542–1550)[1][2]. W sierpniu 1537 roku był wysłannikiem Franciszka I by negocjować pokój z Karolem V[1]. W czasie rządów Henryka II pełnił funkcję ministra stanu i legata a latere w Lotaryngii[1]. Zmarł 10 maja 1550 roku w Neuvy-sur-Loire[1].
Przypisy
Biskupi Reims |
- św. Sykstus (ok. 260)
- Amantius
- św. Synicjusz (ok. 280)
- św. Amance (ok. 290)
- przed 300 – ok. 314 (Betause)
- Aprus (328–350)
- św. Maternien (350–359)
- Domitianus
- św. Donacjan (361–390)
- św. Wincenty (390–394)
- św. Sewer (394–400)
- św. Nikazy (400–407)
- Barucius
- Barnabas
- ??? – 459 (Bennage)
- św. Remigiusz (459–533)
- Romanus
- Flavius (ok. 535)
- Mappinus (ok. 549)
- Egidius (573–590)
- Romulph (590–613)
- Sonacjusz (613 – ok. 627)
- Leudigisil
- Angelbert (ok. 630)
- Lando
- przed 657–673 (św. Niward)
- św. Rieul (673 – ok. 689)
- św. Rygobert (ok. 689–717)
- Milo (717–744)
- Abel (744–748)
|
---|
Arcybiskupi Reims |
|
---|