Wypracował własny styl gry aktorskiej, oparty na systemie Stanisławskiego. Konsekwencją postawy aktorskiej Brando była niechęć do uczenia się ról - podczas kręcenia scen plan filmowy był obwieszony kartkami z jego kwestiami[4]. Jego styl aktorski miał wpływ na takich aktorów jak James Dean[4], Paul Newman[5] i Robert De Niro[5].
Był laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. dwóch Oscarów (oprócz tego zdobył jeszcze sześć nominacji) – za Na nabrzeżach i Ojca chrzestnego.
Życiorys
Młodość
Urodził się w Omaha w stanie Nebraska[6] jako syn Dorothy Julii (z domu Pennebaker; 1897–1954) i Marlona Brando Sr. (1895–1965), producenta pestycydów i pasz chemicznych[7]. Miał dwie starsze siostry: Jocelyn Brando (1919–2005) i Frances (1922–1994). Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, holenderskiego, angielskiego i irlandzkiego. Wychowywał się w wierze Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki[8]. Kiedy miał 11 lat, wraz z rodziną przeprowadził się do Evanston. W 1937 wraz z rodziną przeniósł się do Libertyville w Illinois, gdzie uczęszczał do Libertyville High School[9]. Naukę kontynuował w Shattuck Military Academy[6] w Faribault w stanie Minnesota.
Grał główne role w dramatach, komediach i westernach, gdzie zwykle wcielał się w postaci zbuntowanych bohaterów o skomplikowanej psychice. W dramacie László BenedekaDziki (The Wild One, 1954) zagrał Johnny’ego Strablera, motocyklistę-awanturnika. Jako Terry Malloy w melodramacie kryminalnym Na nabrzeżach (On the Waterfront, 1954) został uhonorowany Oscarem, Złotym Globem i nagrodą BAFTA dla najlepszego aktora pierwszoplanowego.
Francis Ford Coppola, któremu powierzono wyreżyserowanie Ojca Chrzestnego, wraz z producentem Robertem Evansem planował obsadzenie w roli Vita CorleoneLawrence'a Oliviera (który jednak odmówił z powodów zdrowotnych) lub Marlona Brando, uznając ich za najlepszych aktorów na świecie. Albert S. Rundy, producent filmu, zgodził się z tym wyborem, natomiast szefowie studia Paramount byli przeciwni obsadzeniu Brando ze względu na jego reputację jako osoby, z którą trudną współpracować na planie filmowym. Stanley Jaffe zdecydowanie odmówił Coppoli zaangażowania Marlona Brando, później jednak złagodził stanowisko, wyznaczając trzy warunki obsadzenia Brando; znacznie mniejsze wynagrodzenie, wzięcie na siebie odpowiedzialności finansowej za wszelkie opóźnienia produkcji oraz próbne nagrania. Ostatecznie Brando otrzymał rolę, co było punktem zwrotnym w jego karierze. W 1973 r. został za nią nagrodzony Oscarem, jednak odmówił przyjęcia tego wyróżnienia na znak protestu przeciwko dyskryminacji Indian i ich fałszywemu przedstawianiu w westernach oraz w geście poparcia dla Indian z Ruchu Indian Amerykańskich okupujących Wounded Knee w rezerwacie Pine Ridge. Zamiast niego na scenę wyszła młoda Indianka Sacheen Littlefeather (Maria Cruz), która w jego imieniu odmówiła przyjęcia nagrody oraz wyjaśniła tego powody (Brando wspierał potem m.in. przywódcę okupacji Dennisa Banksa)[5].
Następnym filmem, w którym zagrał Brando, było Ostatnie tango w Paryżu w reżyserii Bernarda Bertolucciego. Podobnie jak w poprzednich filmach, odmawiał uczenia się scenariusza na pamięć, zamiast tego zapisywał swoje kwestie na kartkach i umieszczał je wokół planu filmowego. Występ w filmie przyniósł Marlonowi kolejną nominację do Oscara za najlepszą postać pierwszoplanową.
W 1955 związał się z Anną Kashfi, z którą się ożenił 11 października 1957. Mieli syna Christiana Devi (ur. 11 maja 1958; w 1990 został skazany za morderstwo przyjaciela swojej siostry, zm. 26 stycznia 2008 w wieku 49 lat na zapalenie płuc)[16]. Rozwiódł się 22 kwietnia 1959. Spotykał się z Rossaną Rory (1955)[13], Marilyn Monroe (od marca 1955 do sierpnia 1962)[13], Lee Meriwether (w grudniu 1955)[13], Tallulah Bankhead (1956)[13]. W 1959 poznał Movitę Castanedę. Pobrali się 4 czerwca 1960 i mieli dwójkę dzieci: Miko (ur. 1961) i Rebeccę (ur. 1966). Jednak w 1962 doszło do rozwodu. Romansował z Joan Collins (1959)[9] i Earthą Kitt (1962)[13]. 10 sierpnia 1962 poślubił Taritę Teriipię, z którą miał dwoje dzieci: syna Tehotu (ur. 30 maja 1963) i córkę Taritę Zumi Cheyenne (ur. 13 lutego 1970, popełniła samobójstwo 16 kwietnia 1995). Trzeci raz rozwiódł się 14 lipca 1972. W latach 1988–1996 był związany z Marią Christiną Ruiz, z którą miał troje dzieci: córkę Ninnę Priscillę (ur. 13 maja 1989) oraz dwóch synów – Mylesa Jonathana Brando (ur. 16 stycznia 1992) i Timothy’ego Gahana (ur. 6 stycznia 1994). Adoptował też trójkę dzieci: Petrę (ur. 1972), Maimiti (ur. 1977) i Raiatuę (ur. 1982).