PROFILBARU.COM

Fernando Rey
Imię i nazwisko	Fernando Casado Arambillet
Data i miejsce urodzenia	20 września 1917 ; A Coruña
Data i miejsce śmierci	9 marca 1994 ; Madryt
Zawód	aktor
Współmałżonek	Mabel Karr; (1960–1994; jego śmierć)
Lata aktywności	1935–1994

Fernando Rey, właśc. Fernando Casado Arambillet (ur. 20 września 1917 w A Coruña, zm. 9 marca 1994 w Madrycie) – hiszpański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.

Największą sławę i uznanie przyniosły mu kreacje w filmach Luisa Buñuela: Viridiana (1961), Tristana (1970), Dyskretny urok burżuazji (1972), Mroczny przedmiot pożądania (1977), a także rola narkotykowego bossa w legendarnym amerykańskim filmie Francuski łącznik (1971) w reżyserii Williama Friedkina^[1].

Życiorys

Urodził się w A Coruña w Hiszpanii jako syn Sary Aambillet Rey i Fernando Casado Veigi. Studiował architekturę, ale wojna domowa w Hiszpanii przerwała jego studia, co doprowadziło go do sukcesu. Rey i jego ojciec walczyli po stronie lojalistów i pod koniec wojny zostali zubożeni^[2].

Karierę filmową rozpoczął jako statysta w musicalu Fazendo Fitas (1935), czasem nawet zdobywając uznanie w Nuestra Natacha (1936), Los cuatro robinsones (1939), Leyenda rota (1940), El rey que rabió (1940), La Dolores (1940), La gitanilla (1940), ¡A mí no me mire usted! (1941) jako Viajero i Escuadrilla (1941). To właśnie wtedy wybrał swój pseudonim sceniczny – Fernando Rey. Zachował swoje imię, ale przyjął drugie nazwisko matki, Rey, krótkie nazwisko o jasnym znaczeniu („Rey” to po hiszpańsku „król”). Znał biegle kilka języków. Jego pierwszą rolą mówioną był książę Alby w dramacie Eugenia de Montijo (1944). Cztery lata później zagrał rolę Filipa I Pięknego, króla Hiszpanii, w hicie hiszpańskiego kina Szaleństwo miłości (Locura de amor, 1948)^[3]. Był angażowany zarówno do filmów europejskich, jak i amerykańskich.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 28. MFF w Cannes (1975). W latach 1992–1994 był przewodniczącym Hiszpańskiej Akademii Sztuki Filmowej.

W 1960 zawarł związek małżeński z argentyńską aktorką Mabel Campolongo Jaime, lepiej znaną jako Mabel Karr. Byli małżeństwem przez 34 lata do jego śmierci. Mieli syna Fernando Casado Campolongo (ur. 1961)^[4]^[5] i córkę Mabel^[6].

Zmarł 9 marca 1994 w Madrycie na raka pęcherza moczowego w wieku 76 lat^[7]^[8].

Wybrana filmografia

Marcelino, chleb i wino (1955) jako Mnich - narrator
Księżycowi jubilerzy (1957) jako wuj Ursuli
Viridiana (1961) jako Don Jaime
Powrót siedmiu wspaniałych (1966) jako ksiądz
Navajo Joe (1966) jako ojciec Rattigan
Kolty siedmiu wspaniałych (1969) jako Quintero
Tristana (1970) jako Don Lope
Francuski łącznik (1971) jako Alain Charnier
Miasto zwane piekłem (1971) jako ślepiec
Dyskretny urok burżuazji (1972) jako Don Rafael
Francuski łącznik II (1975) jako Alain Charnier
Szacowni nieboszczycy (1976) jako minister ds. bezpieczeństwa
Siedem piękności Pasqualino (1976) jako Pedro
Jezus z Nazaretu (1977) jako Gasper
Mroczny przedmiot pożądania (1977) jako Mathieu
Elizo, życie moje (1977) jako Luis
Caboblanco (1980) jako szef policji
Dyktator z Paradoru (1988) jako Alejandro
1492. Wyprawa do raju (1992) jako Marchena
Po drugiej stronie tunelu (1993) jako Miquel

Nagrody


Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1970	Nagroda Sant Jordi	Najlepszy występ w filmie hiszpańskim	Tristana (1970)
1972	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián	Najlepszy aktor	La duda (1972)
1977	30. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes	Złota Palma^[9]	Elizo, życie moje (1977)
1986	Nagroda Sant Jordi	Najlepszy aktor hiszpański	Gwiezdny rycerz (1985) Padre nuestro (1985)
1988	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián	Najlepszy aktor	Zimowy dziennik (1988) El aire de un crimen (1988)
1989	Goya	Najlepszy aktor	Zimowy dziennik (1988)
1993	Nagroda Hiszpańskiego Związku Aktorów i Aktorek	Najlepszy aktor telewizyjny	El Quijote de Miguel de Cervantes (1991–1992)

Przypisy

↑ Fernando Rey. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-12-31]. (ang.).
↑ MyrnaM. Oliver MyrnaM., Fernando Rey, 76; Debonair Film Star, „Los Angeles Times”, 10 marca 1994 [dostęp 2024-12-31] (ang.).
↑ DavidD. Shipman DavidD., Obituary: Fernando Rey, „The Independent”, 11 marca 1994 [dostęp 2024-12-31] (ang.).
↑ Jaime MoredaMarratxí: «Me da pena que los jóvenes no sepan quién es mi padre». Ultima Hora, 26 lutego 2019. [dostęp 2024-12-31]. (hiszp.).
↑ Vicente Ferrer Molina: Buenas noches y saludos cordiales: José María García. Historia de un periodista irrepetible. Córner, 2016, s. 358. ISBN 978-84-944256-4-6.
↑ WilliamW. Grimes WilliamW., Fernando Rey, 76, Spanish Actor Known for Roles in Bunuel Films, „The New York Times”, 10 marca 1994 [dostęp 2024-12-31] (ang.).
↑ Deaths, „The Washington Post”, 9 marca 1994 [dostęp 2024-12-31] (ang.).
↑ Spanish movie actor Fernando Rey dies. Virginia Tech, 11 marca 1994. [dostęp 2024-12-31]. (ang.).
↑ Fabio Secchi Frau: Fernando Rey biografia. Mymovies.it. [dostęp 2024-12-31]. (wł.).

Bibliografia

Ludzie: Cierpienie i radość. „Film”. nr 30 (1494) (XXXII), s. 24, 24 lipca 1977. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
Pascual Cebollada: Fernando Rey. Madryt: C.I.L.E.H., 1992, s. 393. ISBN 84-87411-12-6.
Pożegnania: nekrolog. „Kino”. nr 5 (XXVIII), s. 38, maj 1994. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. ISSN 0023-1673.