NML Лебед

NML Лебед

Местоположба на NML Лебед (заокружена)
Податоци од набљудување Епоха J2000      Рамноденица J2000
Соѕвездие	Лебед
Ректасцензија	20^ч 46^м &1000000000000255400000025,54^с[1]
Деклинација	+40° 06′ &1000000000000059400000059,4″[1]
Прив. величина (V)	16.60[2]
Особености
Спектрален тип	M6I[3]
Привидна ѕвездена величина (K)	12,3[4]
B−V Боен показател	+2,04[2]
Променлив тип	SR[5]
Астрометрија
Сопствено движење (μ)	Рект: −1,55[6] млс/г Дек.: −4,59[6] млс/г
Паралакса (π)	0.620 ± 0.047[6] млс
Оддалеченост	1.610[6] пс
Податоци
Маса	50[7] M☉
Полупречник	1.183[4] (1.640-2.770[6] R☉
Сјајност	272.000[4][6] L☉
Температура	3.834[4] (2.500-3.250)[6] K
Други ознаки
V1489 Cyg, RAFGL 2650, IRC+40448, 2MASS J20462554+4006594, AAVSO 2042+39
Наводи во бази
SIMBAD	— податоци

Лебед OB2 — ѕвезденото здружение во кое се наоѓа NML Лебед.

NML Лебед или V1489 Лебед (NML Cygni, V1489 Cygni) — црвен хиперџин^[6] и втора позната ѕвезда по големина, со полупречник од 1.640 Сончеви полупречници (1,14×109 или 7,6 ае) или од 1.183–2.770 Сончеви полупречници (823.000.000–1.927×10⁹ км; 5,50–12,88 ае). Се проценува дека е оддалечена од Земјата 1,6 кпс, околу 5.300 сг.^[8]

Ѕвездата е дел од здружението Лебед OB2, едно од масивните здруженија најблиски до Сонцето, протегаќи се речиси 2° на небото или ∼30 парсеци во пречник, на растојание од 1,74±0,2 кпс.^[9]

Историја на набљудување

Ѕвездата е откриена во 1965 г. од Нојбебауер, Марц и Лејтон, кои опишале две многу црвени сјајни ѕвезди, со бои што одговараат на црнотелесна тепмература од 1.000 K.^[10] Акронимот NML во името се првите букви од имињата на откривачите.^[11] Втората ѕвезда за кратко се водела како NML Бик^[12] но денес е позната како IK Бик,^[13]мирида од типот M9. NML Лебед потоа ја добил ознаката V1489 Лебед поради малите полуправилни колебања во светлоста,^[14] но сепак го задржува NML Лебед како најчесто име. Нејзиниот состав почнал да станува познат со откривањето на OH-мазери (1612 MHz) во 1968 г.^[15] Пронајдени се и молекули од H₂O, SiO, CO, HCN, CS, SO, SO₂ и H₂S.^[16]

Особености

Во поново време полупречникот на NML Лебед се наведува како 1.183 R_☉.^[4] Поточното мерење на нејзиното растојание и сјајност, заедно со претпоставките за нејзината делотворна температура даваат полупречник од 1.640 R_☉ при температура од 3.250 K или 2.770 R_☉ при температура од 2.500 K.^[6] Во 2004 г. Зубко и др. го процениле дека ѕвездата е многу поголема, со полупречник од дури 3.740 R_☉,^[17] согласно претпоставената оддалеченост од 2.000 пс и аголен пречник од 8,6 млс.^[18] Поновите мерења укажуваат на браново добиен аголен пречник од 44 млс при оддалеченост од 1.600 пс, со што оптичкиот аголен пречник би изнесувал 22 млс.^[6]

Ако ја сместиме во средиштето на нашиот Сончев Систем, ѕвездата би се протегала подалеку од орбитата на Јупитер. Има зафатнина меѓу 1,6 и 21,4 милијарди пати поголема од онаа на Сонцето. Болометриска сјајност (L_bol) на NML Лебед изнесува речиси 3 × 10⁵ L_☉. Нејзината болометрична величина (M_bol) е околу −9,0. Спаѓа меѓу најсјајните студени хиперџинови и најсјајните ѕвезди во Млечниот Пат. По поведение, NML Лебед е полуправилна променлива ѕвезда со период од околу 940 дена.^[9]

Ѕвездата е сместена близу очекуваната положба на која ѕвезда од 25 M_☉ би се развила по осум милиони години.^[6] Тешко е да се процени нејзината тековна маса. Еден извор вели дека таа изнесува 50 M_☉.^[7]

NML Лебед е во поодмината развојна фаза и во нејзината атмосфера се пронајдени низа тешки елементи и молекули, особено кислород, хидроксил и вода. Опкружена е со правилв материјал^[6][9] и има несиметрична маглина во облик на зрно грав складна со распределбата на мазерите со испаренија од H₂O.^[19]

Се смета дека ѕвездата губи 2×10⁻⁴ M_☉ маса годишно,^[16] што е меѓу најголемите степени на губиток од сите познати ѕвезди. Годишната паралакса на NML Лебед изнесува околу 0,62 лачни милисекунди.^[6] Од набљудувањата се проценува дека ѕвездата има две засебни оптички дебели обвивки од прав и молекули. Оптичката длабочина на внатрешната обвивка изнесува 1,9, а пак внатрешната е дебела 0,33.^[20] Овие обвивки од прав се образувале поради силниот ветер од подрачјата по главната низа, и дуваат со брзина од 23 км/с.^[9]

Наводи

1. Cutri, R. M.; Skrutskie, M. F.; Van Dyk, S.; Beichman, C. A.; Carpenter, J. M.; Chester, T.; Cambresy, L.; Evans, T.; Fowler, J.; Gizis, J.; Howard, E.; Huchra, J.; Jarrett, T.; Kopan, E. L.; Kirkpatrick, J. D.; Light, R. M.; Marsh, K. A.; McCallon, H.; Schneider, S.; Stiening, R.; Sykes, M.; Weinberg, M.; Wheaton, W. A.; Wheelock, S.; Zacarias, N. (2003). „VizieR Online Data Catalog: 2MASS All-Sky Catalog of Point Sources (Cutri+ 2003)“. VizieR On-line Data Catalog: II/246. Originally published in: 2003yCat.2246....0C. 2246. Bibcode:2003yCat.2246....0C.
2. Johnson, Harold L.; Mendoza v., Eugenio E.; Wisniewski, Weislaw Z. (1965). „Observations of "Infrared Stars."“. Astrophysical Journal. 142: 1249. Bibcode:1965ApJ...142.1249J. doi:10.1086/148393.
3. Monnier, J. D.; Millan‐Gabet, R.; Tuthill, P. G.; Traub, W. A.; Carleton, N. P.; Coude Du Foresto, V.; Danchi, W. C.; Lacasse, M. G.; Morel, S.; Perrin, G.; Porro, I. L.; Schloerb, F. P.; Townes, C. H. (2004). „High‐Resolution Imaging of Dust Shells by Using Keck Aperture Masking and the IOTA Interferometer“. The Astrophysical Journal. 605: 436. arXiv:astro-ph/0401363. Bibcode:2004ApJ...605..436M. doi:10.1086/382218.
4. De Beck, E.; Decin, L.; De Koter, A.; Justtanont, K.; Verhoelst, T.; Kemper, F.; Menten, K. M. (2010). „Probing the mass-loss history of AGB and red supergiant stars from CO rotational line profiles. II. CO line survey of evolved stars: Derivation of mass-loss rate formulae“. Astronomy and Astrophysics. 523: A18. arXiv:1008.1083. Bibcode:2010A&A...523A..18D. doi:10.1051/0004-6361/200913771.
5. Blöcker, T.; Balega, Y.; Hofmann, K.-H.; Weigelt, G. (2001). „Bispectrum speckle interferometry observations and radiative transfer modelling of the red supergiant NML Cyg. Multiple dust-shell structures evidencing previous superwind phases“. Astronomy and Astrophysics. 369: 142. arXiv:astro-ph/0102092. Bibcode:2001A&A...369..142B. doi:10.1051/0004-6361:20010095.
6. Zhang, B.; Reid, M. J.; Menten, K. M.; Zheng, X. W.; Brunthaler, A. (2012). „The distance and size of the red hypergiant NML Cygni from VLBA and VLA astrometry“. Astronomy & Astrophysics. 544: A42. arXiv:1207.1850. Bibcode:2012A&A...544A..42Z. doi:10.1051/0004-6361/201219587.
7. Morris, M.; Jura, M. (1983). „The nature of NML Cygnus“. Astrophysical Journal. 267: 179. Bibcode:1983ApJ...267..179M. doi:10.1086/160856.
8. Schuster, Michael Thomas (2007). Investigating the Circumstellar Environments of the Cool Hypergiants. ProQuest. стр. 57. ISBN 978-0-549-32782-0. Посетено на 27 August 2012.^{[мртва врска]}
9. Schuster, M. T.; Marengo, M.; Hora, J. L.; Fazio, G. G.; Humphreys, R. M.; Gehrz, R. D.; Hinz, P. M.; Kenworthy, M. A.; Hoffmann, W. F. (2009). „Imaging the Cool Hypergiant NML Cygni's Dusty Circumstellar Envelope with Adaptive Optics“. The Astrophysical Journal. 699 (2): 1423. arXiv:0904.4690. Bibcode:2009ApJ...699.1423S. doi:10.1088/0004-637X/699/2/1423.
10. Neugebauer, G.; Martz, D. E.; Leighton, R. B. (July 1965). „Observations of Extremely Cool Stars“. Astrophysical Journal. 142: 399–401. Bibcode:1965ApJ...142..399N. doi:10.1086/148300.
11. Hearnshaw, J. B. (2 May 1996). „New infrared sources and their interpretation“. The Measurement of Starlight: Two Centuries of Astronomical Photometry. Cambridge University Press. стр. 278. ISBN 978-0-521-40393-1. Посетено на 23 August 2012.
12. Pesch, P. (1967). „Objective-Prism Spectra of Some Very Red Stars“. The Astrophysical Journal. 147: 381. Bibcode:1967ApJ...147..381P. doi:10.1086/149015.
13. Kukarkin, B. V.; Efremov, Yu. N.; Frolov, M. S.; Medvedeva, G. I.; и др. (8 November 1968). „Identification List of the New Variable Stars Nominated in 1968“. Information Bulletin on Variable Stars. 311 (1): 1. Bibcode:1968IBVS..311....1K.^{[мртва врска]}
14. Kukarkin, B. V.; Kholopov, P. N.; Kukarkina, N. P. (27 November 1975). „61st Name-List of Variable Stars“. Information Bulletin on Variable Stars. 1068 (1): 1. Bibcode:1975IBVS.1068....1K.^{[мртва врска]}
15. Cohen, R. J.; Downs, G.; Emerson, R.; Grimm, M.; и др. (1 April 1987). „Narrow polarized components in the OH 1612-MHz maser emission from supergiant OH-IR sources“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 225 (3): 491–498. Bibcode:1987MNRAS.225..491C. doi:10.1093/mnras/225.3.491.
16. Kevin Marvel (19 December 1996). „NML Cygni“. The Circumstellar Environment of Evolved Stars As Revealed by Studies of Circumstellar Water Masers. Universal-Publishers. стр. 182–212. ISBN 978-1-58112-061-5. Посетено на 23 August 2012.
17. Zubko, Viktor; Li, Di; Lim, Tanya; Feuchtgruber, Helmut; Harwit, Martin (2004). „Observations of Water Vapor Outflow from NML Cygnus“. The Astrophysical Journal. 610: 427. arXiv:astro-ph/0405044. Bibcode:2004ApJ...610..427Z. doi:10.1086/421700.
18. Monnier, J. D; Bester, M; Danchi, W. C; Johnson, M. A; Lipman, E. A; Townes, C. H; Tuthill, P. G; Geballe, T. R; Nishimoto, D; Kervin, P. W (1997). „Nonuniform Dust Outflow Observed around Infrared Object NML Cygni“. The Astrophysical Journal. 481: 420. arXiv:astro-ph/9702103. Bibcode:1997ApJ...481..420M. doi:10.1086/304050.
19. Schuster, M. T.; Humphreys, R. M.; Marengo, M. (2006). „The Circumstellar Environments of NML Cygni and the Cool Hypergiants“. The Astronomical Journal. 131: 603. arXiv:astro-ph/0510010. Bibcode:2006AJ....131..603S. doi:10.1086/498395.
20. DanchiI, W. C.; Green, W. H.; Hale, D. D. S.; McEleroy, K.; и др. (July 2001). „Proper Motions of Dust Shells Surrounding NML Cygni“. The Astrophysical Journal. 555: 405. Bibcode:2001ApJ...555..405D. doi:10.1086/322237.

Координати: &1000000000000002000000020^ч &1000000000000004600000046^м &1000000000000255400000025,54^с, +&1000000000000004000000040° &1000000000000000600000006′ &1000000000000594000000059,40″