Омега2 Лебед

Омега^2 Лебед

Податоци од набљудување Епоха J2000,0      Рамноденица J2000,0 (ICRS)
Соѕвездие	Лебед
Ректасцензија	20^ч 31^м &1000000000188166300000018,81663^с[1]
Деклинација	+49° 13′ &1000000000013065600000013,0656″[1]
Прив. величина (V)	5,5292 ± 0,0013[2]
Особености
Спектрален тип	M2 III[3]
Астрометрија
Радијална брзина (Rv)	−64,15 ± 0,20[2] км/с
Сопствено движење (μ)	Рект: +9.21[1] млс/г Дек.: −31.88[1] млс/г
Паралакса (π)	8.17 ± 0.19[1] млс
Оддалеченост	399 ± 9 сг (122 ± 3 пс)
Апсолутна величина (MV)	+0.00[4]
Податоци
Сјајност	301[5] L☉
Температура	3,847[5] K
Други ознаки
ω^2 Лебед, 46 Лебед, BD+48° 3154, HD 195774, HIP 101243, HR 7851, SAO 49741.[6]
Наводи во бази
SIMBAD	— податоци

Омега² Лебед, латинизирано од ω² Лебед — Бајерова ознака за единствената^[7] ѕвезда во северното соѕвездие Лебед. Ѕвездата има привидна величина од 5,5,^[2] што ја прави слабо видлива за човековото око. Според пресметаната годишна паралакса од 8,17 лмс,^[1] ѕвездата е на растојание од 399 светлосни години од Сонцето. На тоа растојание, привидната ѕвездена величина е придушена со згаснувачки фактор од 0,08 поради присуството на меѓуѕвездена прашина.^[2]

Станува збор за црвен џин на асимптотската гранка на џинови, со ѕвездена класификација M2 III.^[3] Постои сомнеж дека станува збор за променлива ѕвезда, но досега не постојат доволно цврсти докази за ова тврдење. Доколку пак е навистина така, променливоста е со многу мала амплитуда од 0,05 привидни величини и со временски период од околу 30 дена.^[8] Постои шанса од 58,3% дека оваа ѕвезда е припадник на Херкуловиот поток.^[2]

Наводи

1. van Leeuwen, F. (2007), „Validation of the new Hipparcos reduction“, Astronomy and Astrophysics, 474 (2): 653–664, arXiv:0708.1752, Bibcode:2007A&A...474..653V, doi:10.1051/0004-6361:20078357.
2. Famaey, B.; и др. (January 2005), „Local kinematics of K and M giants from CORAVEL/Hipparcos/Tycho-2 data. Revisiting the concept of superclusters“, Astronomy and Astrophysics, 430 (1): 165–186, arXiv:astro-ph/0409579, Bibcode:2005A&A...430..165F, doi:10.1051/0004-6361:20041272.
3. Eggen, Olin J. (July 1992), „Asymptotic giant branch stars near the sun“, Astronomical Journal, 104 (1): 275–313, Bibcode:1992AJ....104..275E, doi:10.1086/116239.
4. Anderson, E.; Francis, Ch. (2012), „XHIP: An extended hipparcos compilation“, Astronomy Letters, 38 (5): 331, arXiv:1108.4971, Bibcode:2012AstL...38..331A, doi:10.1134/S1063773712050015.
5. McDonald, I.; и др. (2012), „Fundamental Parameters and Infrared Excesses of Hipparcos Stars“, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 427 (1): 343–57, arXiv:1208.2037, Bibcode:2012MNRAS.427..343M, doi:10.1111/j.1365-2966.2012.21873.x.
6. „ome02 Cyg“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. (англиски)
7. Eggleton, P. P.; Tokovinin, A. A. (September 2008), „A catalogue of multiplicity among bright stellar systems“, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 389 (2): 869–879, arXiv:0806.2878, Bibcode:2008MNRAS.389..869E, doi:10.1111/j.1365-2966.2008.13596.x.
8. Percy, John R.; Fleming, David E. B. (February 1992), „A photometric survey of suspected small-amplitude red variables“, Publications of the Astronomical Society of the Pacific, 104: 96–100, Bibcode:1992PASP..104...96P, doi:10.1086/132963.