W latach 1999–2002 wiceprezes Polskiego Związku Piłki Nożnej ds. marketingu, w 2002 selekcjonerreprezentacji Polski w piłce nożnej[4], w latach 2012–2021 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, od 2021 honorowy prezes oraz ambasador federacji. Od 5 kwietnia 2017 członek Komitetu Wykonawczego UEFA. Od 2021 wiceprezydent UEFA[5].
W 1975 został graczem Widzewa Łódź[11], w którym zadebiutował 16 sierpnia 1975[12][13]. Pierwszy mecz przed własną publicznością zagrał 20 sierpnia 1975[11]. 20 września rozegrał swój pierwszy mecz przeciwko mistrzowi kraju – Ruchowi Chorzów[11]. 2 listopada rozegrał mecz przeciwko Polonii Bytom, którym strzelił gola w 9. minucie[14].
Z Widzewem Łódź dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski (1981, 1982). Rozegrał w klubie 172 ligowe mecze, w których strzelił łącznie 50 bramek[15].
Juventus
30 kwietnia 1982 podpisał kontrakt z Juventusem[16]. 21 lipca przyleciał do Włoch[17], 25 zagrał w towarzyskim meczu przeciwko Widzewowi[18], a 12 września oficjalnie zadebiutował w klubie podczas meczu przeciwko Sampdorii[19]. Trzy dni później z drużyną wystartował w Pucharze Europy przeciwko drużynie Hvidorve[20], a w rewanżowym meczu strzelił jedną bramkę[21]. 3 października w meczu przeciwko Napoli strzelił dwie bramki[21].
Obok Paolo Rossiego i Michela Platiniego był jednym z filarów zespołu. W latach 1984–1985 zdobył z klubem wszystkie najważniejsze międzynarodowe trofea, na czele z Pucharem Europy i Pucharem Zdobywców Pucharów[22]. Był nazywany „Pięknością nocy”, gdyż najlepsze występy notował w meczach rozgrywanych przy sztucznym oświetleniu[15].
W 1980 był zamieszany w tzw. Aferę na Okęciu i w konsekwencji zawieszony w prawach reprezentanta[31]. Szybko wrócił do kadry i odegrał czołową rolę w występie polskiej reprezentacji na Mistrzostwach Świata 1982 w Hiszpanii, m.in. strzelił hat trick w spotkaniu z reprezentacją Belgii[32]. W meczu przeciwko Związkowi Radzieckiemu dostał żółtą kartkę (drugą w trakcie całego turnieju), przez co pauzował w meczu półfinałowym przeciwko Włochom, przegranym przez Polskę 0:2[33]. Do składu wrócił na mecz o trzecie miejsce z Francją, w którym Polska zwyciężyła 3:2[34].
W 1979 został wybrany do drużyny „Reszty Świata” na mecz z mistrzem świata, Argentyną, wygranym przez drużynę gwiazd 2:1. W drużynie „Reszty Świata” wystąpił także w meczu z Francją w 1986 podczas pożegnalnego występu Michela Platiniego[15].
Kariera trenerska
W latach 1989–1990 odbył kurs trenerski w Coverciano[39]. Uzyskał licencję UEFA Pro[40]. W sezonie 1990/1991 prowadził drużynę US Lecce, występującą wówczas w Serie A, jednak na zakończenie sezonu klub spadł do Serie B. W następnym sezonie prowadził drużynę AS Bari, która na zakończenie sezonu spadła do Serie B.
W sezonie 1992/1993 trenował grający w Serie C1 klub SS Sambenedettese, w którym był trenerem przed 10 kolejek (bilans 0-6-4), skąd został zwolniony przed końcem rozgrywek. Na dwie kolejki przed końcem sezonu 1994/1995 został trenerem grającego w Serie C1 US Avellino 1912, z którym po dwustopniowych barażach awansował do Serie B, jednak w następnym sezonie wytrzymał jedynie cztery mecze (bilans 1-1-2).
8 lipca 2002 objął funkcję selekcjonera reprezentacji Polski w piłce nożnej[41]. Na ławce trenerskiej reprezentacji zadebiutował 21 sierpnia 2002 w zremisowanym 1:1, towarzyskim spotkaniu z Belgią[42]. Jako trener poprowadził kadrę w pięciu spotkaniach – dwóch wygranych, dwóch przegranych i jednym zakończon remisem. 3 grudnia 2002 zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Polski[43].
Od 2004 do 20 lipca 2006 był jesnym ze współwłaścicieli i członków zarządu Widzewa Łódź, a 18 czerwca 2007 do września 2008 był członkiem rady nadzorczej Klubu Sportowego Widzew Łódź SA.
30 października 2008 kandydował w wyborach na prezesa polskiej federacji piłkarskiej, ale przegrał z Grzegorzem Latą[45]. 26 października 2012, zwyciężył w wyborach po zdobyciu w drugiej turze 61 głosów delegatów (przy wymaganych co najmniej 59), dzięki czemu objął urząd prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej[46]. Po zatrudnieniu przez Bońka Adama Nawałki w 2013 reprezentacja Polski zakwalifikowała się na Mistrzostwa Europy 2016, na których dotarła do ćwierćfinału turnieju, osiągając najlepszy wynik na tych rozgrywkach. Polska od początku kadencji Bońka awansowała w rankingu FIFA o 47 lokat (z 54. miejsca w 2012 na piąte miejsce w 2017)[47]. 28 października 2016 po raz drugi został wybrany na prezesa PZPN[48] i pełnił tę funkcję do 18 sierpnia 2021[49]. 2 września 2024 usłyszał zarzut popełnienia przestępstwa dotyczącego działania na szkodę PZPN[50]. Prokuratura zarzuciła mu, że w okresie od listopada 2014 do sierpnia 2021, jako prezes federacji, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, wyrządził związkowi szkodę majątkową wielkich rozmiarów w kwocie przekraczającej 1 mln zł, w związku z umową sponsorską[50]. Boniek nie przyznał się do zarzucanego mu czynu[50].
Od września 2017 jest członkiem rady nadzorczej Ekstraklasy SA.
5 kwietnia 2017 podczas 41. Kongresu Europejskiej Unii Piłkarskiej w Helsinkach, otrzymując 45 na 55 możliwych głosów, został wybrany w skład Komitetu Wykonawczego UEFA, stając się drugim Polakiem w historii – po Leszku Rylskim (lata 1956-64 i 1966-68) – przyłączym do tego komitetu[51]. Pełni funkcję przewodniczącego Komisji UEFA ds. Statusu Zawodników, Transferów, Agentów i Agentów Meczowych, wiceprzewodniczącego Komisji UEFA ds. Rozwoju i Wspierania Szkolenia. Jest także członek Panelu Doradczego ds. Szkolenia (TAP) w Międzynarodowej Radzie Piłkarskiej (IFAB). 20 kwietnia 2021 podczas kongresu UEFA w Montreux uzyskał reelekcję na kolejną kadencję komitetu wykonawczego europejskiej unii piłkarskiej[5] i został wybrany jednym z czterech wiceprezydentów UEFA[52]. 17 lipca 2021 podczas posiedzenia zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej został wybrany ambasadorem PZPN, dzięki czemu może reprezentować polski futbol w strukturach europejskich[53].
Jako jedna z legend Juventusu, Boniek uhonorowany został przyznaniem mu jednej z 50 gwiazd otaczających Juventus Stadium. Spotkało się to ze sprzeciwem fanów, którzy wypominali Polakowi nieprzychylne wypowiedzi na temat klubu. Nowe władze Juventusu, pod naciskiem kibiców, postanowiły poddać ten temat pod ich głosowanie. Kibice zdecydowali, że ostatnia gwiazda trafi do Edgara Davidsa. Holender zdobył w głosowaniu 60%. Drugi był Boniek, z 5% poparcia. 14 lutego 2011, jego gwiazda została zamieniona na gwiazdę wspomnianego Edgara Davidsa[57].
19 czerwca 2018 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Województwa Łódzkiego[58], a 18 listopada 2020 tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łodzi[59].
W 2019 został uznany za najbardziej wpływowego człowieka w polskim sporcie w rankingu magazynu Forbes i Pentagon Research[60].
W 2020 ukazała się jego książka biograficzna pt. Zibi, czyli Boniek, autorstwa dziennikarza i publicysty Romana Kołtonia[61], a także autobiografia pt. Zbigniew Boniek. Mecze mojego życia, wydana nakładem Wydawnictwa SQN[62].
18 sierpnia 2021 podczas zjazdu sprawozdawczo-wyborczego Polskiego Związku Piłki Nożnej został głosami delegatów wybrany honorowym prezesem tegoż związku[63][64].
Życie prywatne
Boniek (2008)
Mieszka w Rzymie. Posiada obywatelstwo polskie i włoskie[65]. Od 1976 żonaty z Wiesławą, z która ma troje dzieci[66]: Karolinę, Kamilę i Tomasza[67]. Zięciem Bońka jest były włoski tenisista Vincenzo Santopadre[68]. Ma troje wnuków: Mateo (ur. 2004), Giulię (ur. 2006)[69] i Emmę Catterinę (ur. 17 grudnia 2015)[70].
_1Kl_z_Gw_BAR.svg){kind=small}
.jpg)
.jpg)
.jpg)
