Poza strukturami CWZS znajduje się Stowarzyszenie Piłkarskie Zawisza Bydgoszcz, które prowadzi zespół seniorów w III lidze oraz drużyny młodzieżowe[2].
Dyscypliny sportowe
Stowarzyszenia CWZS Zawisza zajmują się następującymi dyscyplinami:
Park sportowy Zawiszy Bydgoszcz (ul. Gdańska 163), o powierzchni 25 hektarów[4], budowany etapami w latach 1955-1963 i 1969-1972. W jego skład wchodzą[5]:
Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka – z podgrzewaną murawą i oświetleniem (1600 lux); w 2008 roku został gruntownie zmodernizowany, co zmniejszyło jego pojemność z pierwotnych 36 do 20,5 tys. miejsc siedzących, lecz znacznie polepszyła się widoczność z częściowo zadaszonych trybun
boczny stadion piłkarsko-lekkoatletyczny z pełną infrastrukturą
pełnowymiarowe boiska z naturalną oraz sztuczną nawierzchnią oraz oświetleniem (500 lux) do rozgrywek niższych klas i juniorów PZPN
hala sportowa 18 x 36 m do gier zespołowych (futsal, siatkówka)
kryta, tartanowa bieżnia lekkoatletyczna o długości ok. 150 m i szerokości 8 torów z infrastrukturą do konkurencji: skok w dal, skok o tyczce, skok wzwyż, pchnięcie kulą; miasto dysponuje projektem budowy nowej hali przy torach strzeleckich; dwukondygnacyjny obiekt ma mieć 18 metrów wysokości, około 7150 m kw powierzchni i niemal 85000 m sześciennych kubatury. Będą w nim trenować lekkoatleci, a poniżej – strzelcy[6].
kryta strzelnica przystosowana do strzelań pneumatycznych (10 m), kulowych (25 i 50 m), śrutowych, wyposażona w tarcze elektroniczne i analogowe, zaplecze i parking
hala 36 x 24 m do uprawiania gimnastyki i akrobatyki sportowej i trybunami na 200 widzów, wyposażona w specjalistyczny sprzęt gimnastyczno-akrobatyczny najnowszej generacji, z pełnym zapleczem szatniowo-socjalnym
Ośrodek Odnowy Biologicznej zajmujący się opieką nad sportowcami Zawiszy, a także innych sportowców z Bydgoszczy i regionu (siatkarze, koszykarze)
Obiekty Sportowe Astoria (ul. Królowej Jadwigi 23) – kryty basen pływacki, w 2017 wyburzony, w jego miejscu do 2020 zbudowany będzie 50-metrowy basen kryty (inwestycja w realizacji)
Od 2017 planowana jest budowa w kompleksie Zawiszy nowej hali lekkoatletycznej i strzelectwa sportowego[9]. Władze miejskie sfinansowały projekt oraz uzyskały pozwolenie na budowę, jednak ze względu na brak dofinansowania władz centralnych budowy nie rozpoczęto[10].
Przedmiotem długich narad była nazwa klubu. Wśród proponowanych były m.in. Pomorze, Bałtyk, Grunwald i Zawisza. Szalę na korzyść ostatniej nazwy przechylił ppłkStanisław Żwirski, który podkreślił, że osoba Zawiszy Czarnego jest uosobieniem ideału, do którego winni dążyć zarówno tak sportowcy, jak i żołnierze. Na zebraniu ustalono także barwy klubu. Jako obowiązujący strój przyjęto czarne spodenki i koszulki w podłużne czarno-niebieskie pasy. Kolor czarny pochodził od barw rodowych Zawiszy Czarnego, a niebieski zaś od baretki Orderu Virtuti Militari[12].
W maju 1946 Zawisza rozegrał inauguracyjny mecz z Bałtykiem Koszalin zakończony zwycięstwem „wojskowych” 9:7. W drużynie Zawiszy grał późniejszy aktor Emil Karewicz i por. Józef Lebek, późniejszy profesor Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi – ówcześni aktorzy zespołu artystycznego „Domu Żołnierza” z Białegostoku, którzy objeżdżali garnizony na Pomorzu[11].
Pod koniec 1946 WKS Zawisza, w ślad za Dowództwem Okręgu został przeniesiony do Bydgoszczy. Pierwszym prezesem na ziemi bydgoskiej został wybrany ppłk Stanisław Żwirski[12]. Jedną z pierwszych decyzji nowego zarządu było zgłoszenie drużyny piłki nożnej do Pomorskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. W pierwszym, historycznym meczu o punkty Zawisza rozgromił 6 kwietnia 1946 na Stadionie Miejskim rezerwę A-klasowej Gwiazdy Bydgoszcz 8:2. Pierwszy sezon w klasie B niebiesko-czarni zakończyli na trzecim miejscu, a w lipcu 1948 wywalczyli awans do klasy A[12]. Jednak do 1951 roku sekcje klubu działały głównie w strukturach sportu wojskowego[13].
W wyniku represji stalinowskich w latach 1948-1955 prezes klubu ppłk Stanisław Żwirski otrzymał wyrok więzienia, anulowany w 1957[12]. Do 1949 zdecydowaną większość członków zarządu Zawiszy usunięto. Po 1949 przy Dowództwach Okręgów utworzono Okręgowe Wojskowe Kluby Sportowe (OWKS), które były filiami Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego (CWKS) w Warszawie, który mógł dowolnie dysponować wszystkimi sportowcami odbywającymi służbę wojskową[12]. Niebiesko-czarne barwy zastąpiono przez resortowe zielono-biało-czerwone. W 1957 roku, na fali popaździernikowej odwilży, przywrócono tradycyjną nazwę bydgoskiego klubu. Od tego momentu do 1976 klub używał zmodyfikowanego herbu: tarczy w kolorze zielonym, z poprzecznymi biało-czerwonymi pasami oraz literą „Z” w wewnętrznej tarczy. W 1976 decyzją władz klubu, Zawisza wrócił do tradycyjnego herbu i barw niebiesko-czarnych[12].
Gwałtowny rozwój klubu rozpoczął się w połowie lat 50. XX w. Było to wynikiem rozbudowy bazy sportowej oraz pozyskiwaniu zawodników z innych klubów (Brdy, Gwardii) oraz spośród poborowych Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Wielu z nich wiązało się z klubem na stałe[13]. W 1955 istniało już 19 sekcji sportowych, lecz 10 z nich zlikwidowano w latach 60. lub 70. XX w. (kolarstwo, tenis, stołowy, pływanie, zapasy, siatkówka, koszykówka, piłka ręczna, sport żużlowy, hokej na lodzie)[13]. Bodźcem do powoływania nowych sekcji sportowych było ich istnienie w programie ogólnopolskich spartakiad wojskowych. Kiedy jednak zawodnicy jakiejś sekcji nie osiągali założonych wyników, odgórnie je likwidowano lub przekazywano do innych klubów[13].
W latach 1957-1963 i 1968-1972 wybudowano kompleks sportowy Zawiszy na powierzchni 25 ha w koszarowej dzielnicy miasta graniczącej z Lasem Gdańskim. Nadzór nad pracami powierzono czołowemu projektantowi obiektów sportowych inż. Jerzemu Hoffmanowi[14]. W parkową zieleń wkomponowano stadion piłkarsko-lekkoatletyczny na 36 tys. miejsc siedzących (50 tys. łącznie z miejscami stojącymi), kilka hal sportowych (bokserska, podnoszenia ciężarów, gier zespołowych, gimnastyczna), krytą bieżnię lekkoatletyczną, strzelnicę, korty tenisowe, boiska treningowe, internat, hotel itp.[13] W latach 70. stadion zyskał tartanową bieżnię i tablicę świetlną. Dysponowano również przystanią wioślarsko-kajakową na Brdzie oraz otwartą strzelnicą na Jachcicach. Budowa kompleksu sportowego przyczyniła się do wzrostu poziomu sportowego w klubie. Ośrodek Zawiszy cieszył się dużą popularnością w kraju jako doskonałe miejsce do treningów dla sportowców różnych dyscyplin[15]. W 1962 zlokalizowano w nim Ośrodek Przygotowań Olimpijskich[15]. Zawodnicy z sekcji: lekkoatletyki, piłki nożnej, strzelectwa, podnoszenia ciężarów, gimnastyki sportowej, boksu, kajakarstwa, wioślarstwa, a w latach 80. także spadochroniarstwa utrzymywali wysoki poziom sportowy, osiągając sukcesy na zawodach najwyższej rangi (igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata i Europy). Podczas obchodów 40-lecia klubu, 1 czerwca 1986, Zarząd Główny ZSMP objął nad nim patronat (akt podpisali Jerzy Szmajdziński ze strony ZSMP i płk. J. Caputa ze strony Zawiszy)[16].
Po 1989 Wojsko Polskie stopniowo zmniejszało świadczenia na sport, co przyczyniło się do kłopotów finansowych klubu. Na początku lat 90. przejęto w zarządzanie stadion dawnej Wisły Fordon przy ul. Sielskiej. W 2002 Agencja Mienia Wojskowego przekazała kompleks sportowy Zawiszy magistratowiBydgoszczy. W 2003 Rada Miasta nadała stadionowi za patrona Zdzisława Krzyszkowiaka oraz rozpoczęła prace modernizacyjne. W 2008 dokonano gruntowej modernizacji stadionu, połączonej z budową żelbetowych trybun, zaplecza i ośrodka odnowy biologicznej. Wizytówką stał się niestandardowy niebieski tartan oraz podgrzewana murawa piłkarska.
W 2003 zmieniono strukturę organizacyjną klubu. Osiem sekcji podpisało umowę o utworzeniu Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”, co zatwierdzono w kwietniu 2005 roku na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu Delegatów. Według stanu na rok 2003 bilans osiągnięć sportowców Zawiszy w zakresie złotych medali sięga 2 z igrzysk olimpijskich, 18 z mistrzostw świata i 40 z mistrzostw Europy, natomiast indywidualne tytuły mistrzów Polski można liczyć w setki i tysiące[17]. Według danych z 2008 olimpijczykami było 124 zawodników pochodzących z województwa kujawsko-pomorskiego, z czego 85 zawodników WKS Zawisza Bydgoszcz (dwie trzecie całości)[13].
Z dniem 31 grudnia 2019 władze miejskie wypowiedziały umowę na użytkowanie obiektów sportowych przez CWZS Zawisza, co wiązało się z przejęciem zarządzania obiektami sportowymi bezpośrednio przez miasto[18]. 31 grudnia 2021 Cywilno-Wojskowy Klub Sportowy Zawisza Bydgoszcz przestał istnieć, a tradycje klubu przejęły wchodzące dotąd w jego skład kluby jednosekcyjne[19].
gimnastyka akrobatyczna – 12 tytułów drużynowego mistrza Polski w latach 1988-2008 (seniorzy i juniorzy)
gimnastyka sportowa – 19 tytułów drużynowego mistrza Polski w różnych kategoriach oraz 23 tytuły wicemistrzowskie, w 1973 – DMP w klasie mistrzowskiej
kajakarstwo – drużynowy mistrz Polski w latach 1961, 1963–1967, w latach 1957-1986 kajakarze klubu wywalczyli 91 złotych medali w mistrzostwach Polski seniorów
lekkoatletyka – drużynowy mistrz Polski (1981, 1982, 1983, 1985), mistrz ligi lekkoatletycznej (1957, 1958, 1963, 1964, 1983, 1985, 1989), wicemistrz (1959–1962, 1965–1970, 1984, 1987, 1994, 1995), brąz (1974, 1977, 1986, 2010)
spadochroniarstwo – mistrz Polski seniorów (1976, 1978, 1980-1986), mistrz wielobojów spadochronowych (1995–2001, 2003), mistrz w celności lądowania (1997, 1999)
wioślarstwo – wielokrotny drużynowy mistrz Polski w latach 60. i 70. XX w.
Osiągnięcia indywidualne
boks – 19 tytułów mistrza Polski (seniorzy, juniorzy)
fitness – 15 tytułów mistrza Polski seniorów i juniorów
gimnastyka akrobatyczna – 96 medali mistrzostw Polski seniorów (38-32-26) oraz 109 medali Mistrzostw Polski juniorów (44-36-29)
gimnastyka sportowa – 118 indywidualnych tytułów mistrza Polski seniorów, 82 tytułów wicemistrzowskich oraz 34 indywidualne tytuły mistrza Polski juniorów
kajakarstwo – 91 tytułów mistrza kraju (lata 1960-1986)
lekkoatletyka – około 400 tytułów mistrza Polski w różnych konkurencjach lekkoatletycznych (lata 1953-2016)
motocross – 3 tytuły mistrza Polski w klasie 125 cm³ (lata 1971-1973)
Zbigniew Boniek – wychowanek Zawiszy, piłkarz Widzewa Łódź, Juventusu Turyn i AS Roma, 80-krotny reprezentant Polski (23 bramki), uczestnik 3 turniejów finałowych mistrzostw świata (1978, 1982, 1986), kapitan (1986-1988) i trener reprezentacji Polski (2002), od 2012 prezes PZPN, jedyny polski piłkarz na liście FIFA 100
Sekcja piłki nożnej narodziła się wraz z powstaniem klubu[13]. W 1952 drużyna awansowała do II ligi i odtąd z małymi wyjątkami grała w tej lub wyższej klasie rozgrywkowej[12], będąc wizytówką piłkarską Bydgoszczy. Klub przez 14 sezonów uczestniczył w rozgrywkach ekstraklasy piłkarskiej (1961, 1964–1967, 1977–1981, 1989–1994, 2013–2015)[28]. W 1977 mecz Zawiszy z Górnikiem Zabrze oglądało 50 tys. widzów, co pozostało po dzień dzisiejszy rekordem. Największym sukcesem było 4. miejsce w sezonie 1989/1990. Zawisza słynął z osiągnięć w pracy z młodzieżą. Juniorzy byli wielokrotnymi drużynowymi medalistami Polski U-19 (złoto – 1981, 2x srebro – 1958, 1986 i 2x brąz – 1967, 1979)[28]. Natomiast juniorzy młodsi (U-17) Zawiszy osiągnęli wicemistrzostwo Polski w 2013 roku[28]. Do rozpoznawalnych piłkarzy Zawiszy należeli m.in.: Andrzej Brończyk – długoletni bramkarz zespołu, Zbigniew Boniek – wychowanek klubu, który zrobił oszałamiającą karierę na arenie międzynarodowej, Stefan Majewski – obrońca, 40-krotny reprezentant Polski, czy Arkadiusz Onyszko – jedyny piłkarz z Kujaw i Pomorza, który wywalczył medal olimpijski[13].
W 1998 roku po wycofaniu zespołu z II ligi ze względów finansowych, Zawisza Bydgoszcz rozpoczął rozgrywki od IV ligi, stopniowo awansując do wyższych klas rozgrywkowych[29]. Od 2008 grał w nowej II lidze (III poziom rozgrywkowy), a od 2011 w I lidze, czyli na zapleczu ekstraklasy. W 2012 roku właścicielem drużyny został Radosław Osuch, który doprowadził w 2013 roku do awansu drużyny do ekstraklasy. W sezonie 2013/2014 Zawisza osiągnął 8. miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej, a ponadto wywalczył Puchar Polski (po zwycięskim finale z Zagłębiem Lubin na Stadionie Narodowym w Warszawie) oraz Superpuchar Polski (po zwycięstwie 3:2 z mistrzem Polski Legią Warszawa). W sezonie 2014/2015 zespół spadł do I ligi. W 2016 roku po wycofaniu się Radosława Osucha z klubu, drużyna została zdegradowana do najniższej klasy rozgrywkowej K-PZPN.
W skład Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego Zawisza Bydgoszcz wchodzi drużyna seniorów BKS Bydgoszcz występująca w klasie okręgowej oraz drużyny młodzieżowe (juniorzy starsi, juniorzy młodsi, trampkarze, młodzicy i orlicy). Niezależnie od struktur CWZS działalność w sferze rozgrywek młodzieżowych prowadzi także Stowarzyszenie Piłkarskie Zawisza[2]. Prowadzi również drużynę seniorów (dawne WKS Zawisza Bydgoszcz S.A.) w klasie BK-PZPN.
Sekcję założono w 1950 roku[13]. Rok później otrzymała ona jako swoją bazę sportową dawną przystań Yachtklubu na Wyspie Młyńskiej. Od początku sekcja wioślarska Zawiszy zaliczała się do najsilniejszych w regionie, a nawet kraju obok Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego i Kolejowego Klubu Wioślarskiego. Wioślarze Zawiszy wielokrotnie zwyciężali w konkurencji drużynowej mistrzostw Polski. W 1961 roku 12 zawodników Zawiszy zdobyło wszystkie siedem tytułów mistrzów Polski w klasycznych konkurencjach od skiff u do ósemki. Takiego wyczynu nie dokonał wcześniej nikt w historii polskiego wioślarstwa[25]. W latach 1952-2016 w igrzyskach olimpijskich reprezentowało Polskę ok. 20 wioślarzy z Zawiszy, którzy uzyskali 2 medale[27]:
Czwórka ze sternikiem z Wojciechem Neumanem i Ryszardem Kubiakiem z WKS Zawisza w 1986 zdobyła „Diamentowe Wiosła” w prestiżowych, królewskich regatach Henley na Tamizie[25]. Tytuły mistrzów świata seniorów zdobywali m.in.: Robert Sycz (1997-1998), Daniel Trojanowski (2007). Tacy zawodnicy jak Grzegorz Stellak, Ryszard Kubiak, Waldemar Wojda, Jacek Streich zdobywali również srebrne i brązowe medale mistrzostw świata i Europy[30]. Sekcja wioślarska Zawiszy ma w swoim dorobku ponad 40 medali mistrzostw świata i Europy oraz ponad 1000 medali indywidualnych i drużynowych Mistrzostw Polski juniorów i seniorów[31]. W 2016 w klubie trenowało pięciu zawodników (Rafał Hejmej, Daniel TrojanowskiKrystian Aranowski, Michał Szpakowski, Piotr Juszczak) reprezentacyjnej ósemki ze sternikiem, która w 2013 zdobyła wicemistrzostwo Europy, a w 2014 zdobyła brązowy medal mistrzostw świata[31].
Sekcję kajakarską założono w 1952 roku[13]. W latach 60. najlepszą polską kajakarką była zawodniczka kilku klubów, w tym Zawiszy Daniela Walkowiak. Była ona trzykrotną olimpijką, medalistką z Rzymu 1960, zdobywczynią 32 tytułów mistrzyni Polski[32]. Sekcja kajakarska Zawiszy należała do najlepszych w kraju. W latach 60. XX w. była 6-krotnie drużynowym mistrzem Polski (1961, 1963-1967), a jej zawodnicy zdobywali 37 indywidualnych tytułów mistrza kraju[26]. W latach 1957-1986 kajakarze Zawiszy wywalczyli 91 złotych medali w mistrzostwach Polski seniorów[25]. W latach 1956-2016 Zawisza wypromował kilkunastu olimpijczyków[33], którzy zdobyli 2 medale olimpijskie[27]:
Sekcja narodziła się wraz z powstaniem klubu i miała wysoki priorytet z uwagi na wykorzystanie umiejętności strzeleckich w służbie wojskowej[13]. Sukcesy w strzelectwie wyczynowym rozpoczęły się w połowie lat 50. W 1957 strzelcy Zawiszy wywalczyli siedem tytułów mistrzów kraju w konkurencjach klubowych. Serię sukcesów międzynarodowych rozpoczęły w 1958 roku wyczyny sportowe Stefana Masztaka, Tadeusza Pawlaty, Henryka Górskiego i Jerzego Nowickiego[26]. W kolejnych latach zdobywano niezliczone tytuły[25], np. w okresie 1958-1968 zdobyto 73 indywidualnych tytułów mistrzów Polski[26] oraz ustanowiono 80 rekordów Polski[34]. Pod koniec lat 50. na terenach dawnej strzelnicy garnizonowej na Jachcicach zbudowano nowoczesny obiekt do strzelań z broni dużego i małego kalibru z 25 stanowiskami, a w 1966 zbudowano krytą strzelnicę w kompleksie sportowym Zawiszy przy ul. Gdańskiej[25]. Od 1960 roku 10 zawodników Zawiszy reprezentowało Polskę na Igrzyskach Olimpijskich[25][27]:
W latach 1960-1986 zawodnicy Zawiszy zdobyli 10 medali mistrzostw świata (2 , 4 , 4 ) i 35 medali mistrzostw Europy (11 , 12 , 12 )[25]. Trofea na imprezach międzynarodowych zdobywali (oprócz olimpijczyków): Tadeusz Pawlata, Elżbieta Kowalewska, Wanda Ryczko, Irena Mazurkiewicz, Tadeusz Dubaniewicz, Bogna Temlak, Bartosz Jasiecki, Jerzy Nowicki, Daniel Czerwiński, Joanna Nowakowska-Dzimińska i inni[25].
Zawisza jest jednym z najlepszych klubów strzeleckich w Polsce pod względem osiąganych wyników oraz wyposażenia (strzelnica pneumatyczna 10m, 25m, 50m, tarcze elektroniczne). Ćwiczenia odbywają się w konkurencjach: pistolet sportowy, pistolet pneumatyczny, karabin pneumatyczny, karabin dowolny, strzelania do rzutków (skeet, trap). W 2015 w mistrzostwach Polski juniorzy zdobyli 17, a seniorzy – 18 medali (7 , 9 , 2 ), pobijając rekordy Polski i drużynowo osiągając 1. miejsce w kraju[35]. W 2016 do kadry narodowej powołano 13 zawodników Zawiszy (w tym 2 juniorów) oraz 10 zawodniczek (w tym 7 juniorek)[36]. Na listach rankingowych czołowe miejsca wśród seniorów zajmują[37]: Wojciech Knapik i Klaudia Breś (pistolet pneumatyczny), Bartosz Jasiecki i Aneta Stankiewicz (karabin dowolny leżąc), Jakub Werys (skeet). Zawodnicy klubu ustanowili dużą część aktualnych rekordów Polski[38].
Podnoszenie ciężarów
Marcin Dołęga – multimedalista mistrzostw świata i Europy, w barwach Zawiszy od 2010 roku
Sekcję podnoszenia ciężarów założono w 1952 roku[13], lecz dwa lata później zlikwidowano. Reaktywowano ją w 1962 za sprawą sprowadzonego do Bydgoszczy trenera, medalisty mistrzostw Europy i dwukrotnego olimpijczyka Krzysztofa Becka[32]. Wielu szkolonych przez niego zawodników zostało mistrzami, reprezentantami i rekordzistami Polski. W 1967 zespół ciężarowców Zawiszy awansował do I ligi i odtąd startował w niej nieprzerwanie[25], kilkukrotnie zdobywając drużynowe mistrzostwo Polski. Jednym z nowych talentów był Jan Wojnowski, który 15-krotnie ustanawiał rekordy Polski w wadze piórkowej, był dwukrotnym olimpijczykiem (Meksyk 1968, Monachium 1972), mistrzem Europy (1971) i wicemistrzem i rekordzistą świata (1970)[25]. W latach 70. XX w. reprezentantami Polski byli m.in. Józef Meder (29 występów), Henryk Stępak (26), Zenon Kruszyna (12), Kazimierz Jarczyński (12), Stefan Sochański (12), Henryk Wierzbowski (8) i Czesław Paterka (7), który w 1971 poprawił rezultatem 177 kg w wadze półciężkiej rekord świata i Europy[25]. W latach 80. sukcesy odnosił zawodnik Zawiszy Sławomir Zawada, początkowo jako junior, a od 1986 także w mistrzostwach Europy (3 , 1 ), mistrzostwach Świata () i w Igrzyskach Olimpijskich w Seulu (1988, ). Do grona wyróżniających się zawodników należeli również m.in. Andrzej Zbroiński, Jacek Zawadzki, Dariusz Zawadzki, Dariusz Tobolski, Piotr Banaszak, Roman Mańkowski[25]. W 10-osobowej drużynie polskiej udającej się mistrzostwa świata w 1984 znajdowało się aż 4 wychowanków Zawiszy[25]. W latach 90. XX w. mistrzami Polski byli Piotr Banaszak i Ireneusz Chełmowski. Rozwój dyscypliny dotyczył także kobiet, które od 1994 zaczęły uczestniczyć w mistrzostwach Polski. Mistrzynią Polski została w 1996 Monika Fiszer, a kilkukrotną wicemistrzynią – Monika Kwas. Po 2000 roku sukcesy odnosiła kolejna grupa zawodników: Arkadiusz Ratajczak, Bartosz Pindel, Krzysztof Fąfara, Damian Wiśniewski, Dominik Kozłowski (wielokrotni medaliści i mistrzowie Polski), a wśród kobiet: Aneta Rosiak i Małgorzata Wiejak[39]. W 2010 zawodnikami Zawiszy zostali multimedaliści mistrzostw świata i Europy: Marcin Dołęga i Aleksandra Klejnowska-Krzywańska, którzy zdobywali kolejne tytuły w barwach bydgoskiego klubu.
Sekcja podnoszenia ciężarów w Zawiszy Bydgoszcz od 1967 nieprzerwanie uczestniczy w rozgrywkach ekstraklasy, uzyskując wysokie pozycje w klasyfikacji drużynowej zarówno seniorów jak i juniorów. Zawodnicy klubu w latach 1959-2013 zdobyli 24-krotnie tytuły mistrzów Polski juniorów oraz 39-krotnie młodzieżowych mistrzów Polski do lat 23[25][39]. Natomiast w latach 1996-2013 sztangistki Zawiszy osiągnęły 6-krotnie tytuł mistrzyni Polski juniorów[39]. W 2016 roku sekcję podnoszenia ciężarów w Zawiszy Bydgoszcz sklasyfikowano na pierwszym miejscu w Polsce w klasyfikacji Współzawodnictwa Dzieci i Młodzieży[40]. Na igrzyskach olimpijskich reprezentowało bydgoskiego Zawiszę 6 ciężarowców[27]:
Sekcję gimnastyczną założono w 1958 roku[13] pod kierunkiem Józefa Karniewicza[26]. Lata 60. XX w. to pasmo sukcesów wychowanków klubu: drużynowe wicemistrzostwo juniorów (1962, 1963), indywidualne tytuły mistrzów Polski (1964 – Bernard Pochylski, Romuald Rydzyński i Edmund Zabłotny), tytuł drużynowego mistrza Polski (1965)[26]. W 1968 siedmiu wychowanków Zawiszy powołano do kadry narodowej[41]. Pod koniec dekady pojawili się nowi zawodnicy, którzy uzyskiwali szereg medali w rozgrywkach krajowych: Karol i Waldemar Ciżmowscy, Adam i Krzysztof Kamińscy, Mariusz Zasada, Wojciech Skowroński, Janusz Kokocha, Waldemar i Krzysztof Marek, Andrzej Zdunek oraz Andrzej Szajna – najlepszy polski gimnastyk lat 70. XX w.[25] Zawodnik ten brał udział w trzech olimpiadach, ocierając się o strefę medalową, zdobył medale MŚ (2 ) i ME (1 , 3 , 2 ) oraz około 80 medali w zawodach krajowych. Jako pierwszy i jedyny Polak został mistrzem Europy w gimnastyce sportowej (1975)[25]. Historia startów bydgoskich gimnastyków w Igrzyskach Olimpijskich przedstawia się następująco[25]:
W roli trenera polskiej kadry występował związany z Zawiszą Roman Rydzyński[25]. W latach 70. XX w. sukcesy odnosiły także gimnastyczki Zawiszy: drużynowe wicemistrzostwo Polski juniorek (1973), medale indywidualnych MP juniorek i mistrzostw klubowych[25]. Ogółem w latach 1958-1988 zawodnicy Zawiszy zdobyli 334 indywidualne medale mistrzostw Polski w różnych klasach oraz 53 medale w drużynowych mistrzostwach Polski[25]. W latach 90. XX w. kolejne tytuły mistrzów oraz medale IMP seniorów i juniorów zdobywało nowe pokolenie gimnastyków Zawiszy, m.in. Paweł Adach, Łukasz Nurczyński, Michał Kasica, Jarosław Szmelc, Krzysztof Janasek, Oskar Baumgart, Tomasz Kunde, Adam Rzepa i Bartosz Bojar[41]. W 2016 w skład kadry narodowej wchodziło 11 zawodników Zawiszy (senior i seniorka, 5 juniorów, juniorka, 3 juniorów młodszych).
Sekcja akrobatyki sportowej powstała w 1988 na podstawie porozumienia z likwidowanego KS Pionier Szczecin[42]. W okresie swego istnienia (do 2008) zawodnicy sekcji zdobyli 22 medale mistrzostw świata i Europy juniorów i seniorów (1 , 4 , 17 ) oraz 206 medali mistrzostw Polski juniorów i seniorów (82 , 69 , 55 )[43]. W punktacjach drużynowo-klubowych zdobyto 42 tytuły, w tym 12 tytułów drużynowego mistrza Polski. W 2000 zawodnicy wywalczyli wszystkie trofea seniorskie i juniorskie: 9 medali na indywidualnych Mistrzostwach Polski seniorów, tytuł DMP seniorów klasy mistrzowskiej, 5 medali na indywidualnych Mistrzostwach Polski juniorów oraz tytuł DMP juniorów klasy I[42]. W latach 1988-2008 w hali akrobatycznej Zawiszy odbywało się szereg zawodów rangi międzynarodowej oraz ogólnopolskiej (IMP, DMP, Puchary Polski)[42].
W 2003 powstała sekcja fitness sportowego przy CWKS Zawisza na bazie zawodników sekcji akrobatyki i gimnastyki sportowej[44]. Zawodnicy Zawiszy m.in. Patrycja Knopik, Ewelina Barej, Marcin Łopucki, Marcin Barej startowali w reprezentacji Polski na mistrzostwach Świata i Europy seniorów i juniorów zdobywając łącznie 7 medali (4 , 2 , 1 )[44]. W indywidualnych mistrzostwach Polski seniorów i juniorów zawodnicy Zawiszy do 2008 roku zdobyli 22 medali (15 , 6 , 1 )[44].
Boks
Sekcję boksu w Zawiszy założono w 1951 roku[13]. W 1955 w kadrze narodowej znajdowało się 3 pięściarzy Zawiszy (Planutis, Kunc, Walczak). W latach 60. XX w. drużyna prowadziła rozgrywki na przemian w II i I lidze. Do wyróżniających się zawodników na arenie międzynarodowej należał Brunon Bendig – zdobywca brązowego medalu olimpijskiego w wadze koguciej (Rzym 1960) oraz Zygmunt Zawadzki i Hubert Skrzypczak – medaliści mistrzostw Europy[45]. Zawisza utrzymywał silną drużynę bokserską w latach 70., 80. i 90. XX w. Zawodnicy wielokrotnie sięgali po tytuły mistrzów Polski[25], a 7 sezonów spędzili w ekstraklasie (1955/1956, 1957/58, 1960/61, 1965–1967, 1981–1983). W 1982 w Mistrzostwach Świata w Monachium uczestniczył wychowanek Zawiszy Mirosław Kuźma, a w 1983 w mistrzostwach Europy: Henryk Sakowski i Mirosław Piotrowski[25]. Poza tym w mistrzostwach Europy wielokrotnie występowali juniorzy Zawiszy. W 1976 Krzysztof Kikowski, Krzysztof Kucharzewski i Mirosław Pabianek wywalczyli brązowe medale[25]. W latach 90. XX w. zawodnicy Zawiszy osiągali tytuły mistrzów i wicemistrzów Polski, a w 2000 roku zespół awansował do ekstraklasy bokserskiej oraz zdobył Puchar Polski. W 2001 roku pięściarze Zawiszy zdobyli 11 medali mistrzostw kraju seniorów (2 złote, 2 srebrne i 7 brązowych)[46]. Na igrzyskach olimpijskich reprezentował Zawiszę:
Brunon Bendig – waga kogucia, brązowy medal , wygrał m.in. z ówczesnym mistrzem Europy Horstem Rascherem (RFN), występował również na olimpiadzie w Tokio 1964 (w barwach Gedanii Gdańsk), gdzie odpadł w eliminacjach, przegrywając 2. walkę
Znaną postacią boksu z Zawiszy jest również Mirosław Kuźma zwany polskim „królem nokautu”, dwukrotny mistrz Polski (1977 – mistrzostwo Polski juniorów (waga lekkośrednia) w Łodzi oraz w 1981 – mistrzostwo Polski seniorów (waga lekkośrednia) w Zabrzu), pięciokrotny brązowy medalista mistrzostw Polski, uczestnik mistrzostw Świata w Monachium w 1982. W latach 2001–2003 zajmował stanowisko pierwszego trenera seniorów sekcji bokserskiej, a jego wychowankowie odnosili znaczące sukcesy. Podczas mistrzostw Polski w 1981 roku potrzebował jedynie 1 minuty i 45 sekund, by zdobyć tytuł. Przeciwnicy - Błędziński, Chamerski oraz Kapałka w starciu z „królem nokautu” wytrwali na ringu odpowiednio 5 sekund, 10 sekund, ostatni zaś 1 minutę i 30 sekund.
Sekcje nieistniejące
Siatkówka
Reaktywowana w 1953 drużyna męskiej siatkówki OWKS Bydgoszcz po kilkuletnim udziale w rozgrywkach klasy regionalnej, w 1960 awansowała do II ligi. Utrzymała się w niej tylko jeden rok i po spadku do klasy niższej została przez kierownictwo klubu zlikwidowana[13].
Tenis ziemny
Sekcja tenisa w Zawiszy istniała do 1970 roku i utrzymywała wysoki poziom sportowy. Zlikwidowano ją, gdy nie zdołała wywalczyć awansu do ligi państwowej. W Zawiszy występował późniejszy wielokrotny mistrz Polski (w barwach Polonii Bydgoszcz) Henryk Drzymalski[13].
Koszykówka
Koszykarze Zawiszy w latach 1955-1963 uczestniczyli w rozgrywkach II ligi, a przez jeden sezon (1963/1964) grali w ekstraklasie. Do 1970 drużyna grała w II lidze, a następnie została przekazana do KS Astoria[13].
1969/1970 II liga – 10 miejsce, spadek i rozpad sekcji, przekazanie zawodników do Astorii Bydgoszcz
Sporty motorowe
Sekcję motocyklową założono już w 1946 roku pod kątem wykorzystania umiejętności zawodników w służbie wojskowej. Uprawiano wyścigi na żużlu i na ulicach. W 1955 sekcję zlikwidowano, po czym reaktywowano ją w 1961 jako wyczynową sekcję motocrossową. W 1974 kierownictwo MON zlikwidowało sekcje motocrossowe przy klubach wojskowych, także w Zawiszy Bydgoszcz[13].
Hokej na lodzie
Sekcję założono w 1952 roku. Jej zawodnicy w 1955 awansowali do II ligi, a w 1956 roku grali w ekstraklasie. Po spadku zarząd klubu rozwiązał sekcję, lecz reaktywowano ją ponownie w sezonie 1961/1962. Następnie przez 5 kolejnych lat hokejowy zespół Zawiszy uczestniczył w rozgrywkach II ligi, lecz w 1967 po spadku z niej sekcja została zlikwidowana[13]. Jeden z zawodników Zawiszy występował w kadrze Polski na igrzyskach olimpijskich[27]:
W 1957 Zawisza przejął z KKS Brda ukształtowaną w pełni 11-osobową drużynę piłki ręcznej. Po rocznym pobycie w II lidze zespół awansował do ekstraklasy, gdzie przebywał do 1963 roku. Po spadku z najwyższej ligi rozgrywkowej sekcję w Zawiszy rozwiązano[13].
Spadochroniarstwo
Sekcję spadochronową zainaugurowano w 1976 roku[47]. W okresie jej istnienia (1976-2007) zawodnicy Zawiszy wywalczyli setki medali Mistrzostw Polski i Mistrzostw Wojska Polskiego[25]. Odnosili również sukcesy na arenie międzynarodowej, zdobywając medale mistrzostw Europy, świata, Pucharu Świata i Spartakiad Armii Świata. W latach 80. w rywalizacji spadochroniarzy wprowadzono konkurencje wieloboju: (celność lądowania w dzień i w nocy, 20 strzałów z kbks z 50 m, pływanie 100 m oraz bieg przełajowy na 3 km z różnicą wzniesień 150 m) i dwuboju (celność lądowania, akrobacja indywidualna)[25].
↑ abcdefghPoczątki Wojskowego Klubu Sportowego Zawisza. [w:] Prace Komisji Historii Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. T. XXI. Wojsko, a społeczeństwo na Kujawach i Pomorzu. Zbiór Studiów pod red. Zdzisława Biegańskiego i Włodzimierza Jastrzębskiego
↑ abcdefghijklmnopqrstuEncyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 274
↑Encyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 254
↑ abcdefghijklmnopqrstuvwxyzTomasz Malinowski, Zbigniew Smoliński, Zbigniew Urbanyi: Ważniejsze osiągnięcia sportowców woj. bydgoskiego w latach 1957-1986 [w:] 100 lat sportu na Kujawach i Pomorzu. Praca zbiorowa pod red. Prof. dr hab. Włodzimierza Jastrzębskiego. Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej oddział w Bydgoszczy 1993
↑ abcdefgZbigniew Urbanyi, Zbigniew Smoliński: Bydgoszcz jako ośrodek sportowy [w:] Kronika Bydgoska III
↑ abcEncyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 259
↑Encyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 271
↑ abZbigniew Kuras: Sport wyczynowy w województwie bydgoskim (pomorskim) w latach 1945-1956 [w:] 100 lat sportu na Kujawach i Pomorzu. Praca zbiorowa pod red. Prof. dr hab. Włodzimierza Jastrzębskiego. Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej oddział w Bydgoszczy 1993
↑Encyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 252
↑Encyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 242
↑Encyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 264
Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada November 2022. Gianluca Grava Informasi pribadiTanggal lahir 07 Maret 1977 (umur 46)Tempat lahir Caserta, ItaliaTinggi 1,72 m (5 ft 7+1⁄2 in)Posisi bermain BekKarier senior*Tahun Tim Tampil (Gol)1993–1997 Casertana 84 (7)1997–1998 Turri...
Laurenzana Entidad subnacional LaurenzanaLocalización de Laurenzana en Italia Coordenadas 40°27′00″N 15°58′00″E / 40.45, 15.966666666667Capital LaurenzanaIdioma oficial ItalianoEntidad Comuna de Italia • País Italia • Región Basilicata • Provincia PotenzaMunicipios limítrofes Anzi, Calvello, Castelmezzano, Corleto Perticara, Pietrapertosa, ViggianoSuperficie • Total 95 km²Altitud • Media 850 m s. n. m.Población&#...
Stasiun Honjō本庄駅Pintu masuk selatan Stasiun Honjō, Desember 2006Lokasi3-6-19 Ginza, Honjō-shi, Saitama-ken 367-0041JepangKoordinat36°14′11″N 139°11′18″E / 36.2364°N 139.1884°E / 36.2364; 139.1884Koordinat: 36°14′11″N 139°11′18″E / 36.2364°N 139.1884°E / 36.2364; 139.1884Pengelola JR EastJalur■ Jalur TakasakiLetak dari pangkal55.7 km dari ŌmiyaJumlah peron1 sisi + 1 pulauJumlah jalur3Informasi lainStatusStaf (M...
Sainte-Marie Entidad subnacional Sainte-MarieLocalización de Sainte-Marie en FranciaCoordenadas 44°27′56″N 5°28′30″E / 44.465555555556, 5.475Entidad Comuna de Francia y Comuna delegada • País Francia • Región Provenza-Alpes-Costa Azul • Departamento Altos Alpes • Distrito Gap • Cantón Serres • Mancomunidad Comunidad de comunas de Sisteron-Buëch • Comuna ValdouleAlcalde delegado Jean-Louis Correard (2017-2020...
Keranda KuntilanakPosterSutradara Koya Pagayo Produser Gope T. Samtani Ditulis olehPemeranZaky ZimahFiona Fachru NisaTiffany JaneAnastasya OctavianiYessa Iona GaffarIndra BrotolarasMunajat RadityaStefan WilliamDistributorRapi FilmsTanggal rilis22 September 2011Negara IndonesiaBahasa Indonesia Keranda Kuntilanak adalah film hantu-komedi asal Indonesia yang dirilis pada tanggal 22 September 2011. Sinopsis Abby (Tiffany Jane) dan Ikke (Fiona Fachru Nisa) tidak pernah menduga bahwa kost mereka ya...
Painting by Élisabeth Vigée Le Brun Self-portrait in a Straw HatArtistÉlisabeth Vigée Le BrunYearc. 1782MediumOil on canvasDimensions97.8 cm × 70.5 cm (38.5 in × 27.8 in)LocationNational Gallery, London Self-portrait in a Straw Hat (French: Autoportrait au chapeau de paille, Dutch: Zelfportret met strohoed) is a self-portrait by the French painter Élisabeth Vigée Le Brun, painted after 1782, in oil on linen, measuring 97.8 by 70.5 centimetres....
Kaiser Decius. Soldatenkaiser ließen sich häufig in Rüstung oder zumindest behelmt darstellen. Als Soldatenkaiser werden in der althistorischen Forschung oft die Kaiser bezeichnet, die im Zeitraum von 235 bis 284/85 die Macht im Römischen Reich ausübten. Der Begriff bezieht sich darauf, dass viele Herrscher in diesen Jahrzehnten ihre Macht dem Heer verdankten und große Teile ihrer Herrschaft mit Feldzügen verbrachten. Wenngleich auch andere Kaiser ihren Aufstieg dem Militär verdankten...
Italian cyclist (1964–2021) Monica BandiniPersonal informationFull nameMonica BandiniBorn(1964-11-16)November 16, 1964Faenza, ItalyDiedApril 19, 2021(2021-04-19) (aged 56)Forlì, ItalyMajor winsUCI Team Time Trial (1988) Monica Bandini (November 16, 1964 – April 19, 2021)[1] was an Italian racing cyclist. Her biggest achievement in the sport was winning the world title in the women's team time trial (1988), alongside Maria Canins, Roberta Bonanomi, and Francesca Galli. R...
Constituency of the Andhra Pradesh Legislative Assembly, India KandukurConstituency No. 109 for the Andhra Pradesh Legislative AssemblyLocation of Kandukur Assembly constituency within Andhra PradeshConstituency detailsCountryIndiaRegionSouth IndiaStateAndhra PradeshDistrictNelloreLS constituencyNelloreEstablished1951Total electors218,859ReservationNoneMember of Legislative Assembly15th Andhra Pradesh Legislative AssemblyIncumbent Manugunta Maheedhar Reddy Party YSRCPElected year20...
Recology Inc.TypePrivateIndustryIntegrated Resource RecoveryFounded1920[1]Headquarters50 California Street, 24th Floor San Francisco, CA San Francisco, California 94111 - 9796Area servedUnited StatesKey peopleSal ConiglioRevenue US$1 billion (2018)Number of employeesapprox 3,700 people (2021)WebsiteOfficial website Aerial view of Recology San Francisco, Recology's dump/transfer station. Recology, formerly known as Norcal Waste Systems, is a waste management company headquartered in Sa...
Programming language derived from Perl RakuCamelia, the Raku mascot[1]ParadigmMulti-paradigmFamilyPerlDesigned byLarry WallDeveloperRaku communityFirst appeared25 December 2015; 7 years ago (2015-12-25)Stable release6.d 'Diwali'[2] / 24 October 2020; 3 years ago (2020-10-24) Typing disciplineDynamic, gradualOSCross-platformLicenseGNU General Public License or Artistic License 2Filename extensions.raku, .rakumod, .rakudoc, .t, .raku...
Jewellery house This article is an orphan, as no other articles link to it. Please introduce links to this page from related articles; try the Find link tool for suggestions. (April 2021) Khazana JewelleryTypePrivateIndustryJewelleryFounderKishore Kumar JainHeadquartersChennaiArea servedIndiaKey peopleKishore Kumar JainWebsitewww.khazanajewellery.com Khazana Jewellery is an organised jewellery retail house in South India. It was founded by Kishore Kumar Jain, and opened its first professional...
Private school in the United StatesNew Village AcademyLogo of organizationLocation23679 Calabasas Road, Suite 414Calabasas, CaliforniaUnited StatesInformationTypePrivateMottoSpiral Up! (motto)Established2008ClosedJune 28, 2013GradesPre-kindergarten - Grade 6Head of SchoolPiano FosterWebsitenvlacademy.org New Village Leadership Academy (NVLA), also known as New Village Academy, was a private elementary school located in Calabasas, California, USA. Indian Hills High School previously used the c...
Untuk kegunaan lain, lihat Siena (disambiguasi). Artikel ini sudah memiliki referensi, tetapi tidak disertai kutipan yang cukup. Anda dapat membantu mengembangkan artikel ini dengan menambahkan lebih banyak kutipan pada teks artikel. (April 2012) (Pelajari cara dan kapan saatnya untuk menghapus pesan templat ini) SienaKomuneCittà di SienaPemandangan Piazza del Campo (Lapangan Campo), Menara Mangia Tower (Torre del Mangia), dan Katedral Santa Maria Assunta Lambang kebesaranSiena di dalam Prov...
This article is about the suburb of London. For other uses, see Hampton (disambiguation). Not to be confused with the neighbouring suburbs of Hampton Hill or Hampton Wick. Human settlement in EnglandHamptonThe River Thames at HamptonHamptonLocation within Greater LondonArea8.83 km2 (3.41 sq mi)Population20,000 [1]• Density2,265/km2 (5,870/sq mi)OS grid referenceTQ135705London boroughRichmondCeremonial countyGreater LondonRegionLondon...
Norwegian multinational discount grocery chain owned by Reitan Group This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: REMA 1000 – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (June 2016) (Learn how and when to remove this template message) REMA 1000TypeDiscount shopFounded1979; 44 years ago (...
Road in Malaysia This article does not cite any sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Gelugor Highway – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (January 2009) (Learn how and when to remove this template message) Federal Route 6Gelugor HighwayRoute informationExisted1982–presentHistoryCompleted in 1985Major junctionsNorth endGeorge Town...
Combined military forces of Paraguay Armed Forces of the NationFuerzas Armadas de la NaciónParaguayan Coat of ArmsMottoVencer o morir(Win or die)Service branchesParaguayan ArmyParaguayan Air ForceParaguayan NavyWebsiteffmm.mil.pyLeadershipCommander-in-chiefPresident Santiago PeñaMinister of DefenseDiogenes MartínezCommander of the Armed ForcesGeneral of the Army Óscar Arnaldo CardozoPersonnelMilitary age18Available formilitary service1,678,335[1], age 16–49 (2010 est.)...
First Vice-chancellor of Newcastle University Charles Ion Carr Bosanquet (19 April 1903 – 9 April 1986) was a Vice‑chancellor of Durham University, and the first Vice-chancellor of Newcastle University.[1][2][3] Signature of Charles Bosanquet Career Bosanquet was born on 19 April 1903 in Athens, where his father, Robert Carr Bosanquet, was Director of the British School of Archaeology.[1][4] He was educated at Winchester College[5] and ...
هذه المقالة تحتاج للمزيد من الوصلات للمقالات الأخرى للمساعدة في ترابط مقالات الموسوعة. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة وصلات إلى المقالات المتعلقة بها الموجودة في النص الحالي. (نوفمبر 2022) هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة...
