Bruksela jest siedzibą króla i parlamentu belgijskiego, a ponadto jest siedzibą instytucji Unii Europejskiej, NATO i Euroatomu. Ważny ośrodek handlowy, bankowo-finansowy i kulturalno-naukowy kraju. Siedziba Królewskich Muzeów Sztuk Pięknych, Królewskiej Akademii Sztuki (zał. 1711), Biblioteki Królewskiej (zał. 1837); dwóch uniwersytetów (ULB i VUB), konserwatorium i instytutów naukowo-badawczych, teatrów, ponad 30 muzeów.
Historia
Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 966, wtedy była to osada obronna. Później Bruksela była stolicą krainy historycznej Brabancji.
Od XIII w. miasto rozwijało się jako znaczący i prężny ośrodek tkactwa oraz ważny przystanek na szlaku handlowym z Brugii do Kolonii. Powstało wówczas dzisiejsze centrum miasta z rynkiem - Wielki Plac(La Grand-Place).
W 1695 miasto poważnie ucierpiało w wyniku najazdu króla Francji, Ludwika XIV.
Austriacki minister pełnomocny w 1769 założył w Brukseli Towarzystwo Literackie (Literarische Gesellschaft), które było zaczątkiem przyszłej Belgijskiej Akademii Nauk.
W 1830 Bruksela została stolicą niepodległej Belgii. Rok później król Leopold I nakazał wyburzenie murów obronnych i rozbudowę miasta. Rozwój ten kontynuował jego następca, Leopold II.
W latach 60. XIX w. burmistrz Jules Anspach zapoczątkował wielką „sanację” i przebudowę miasta. Dokonano wyburzeń zabudowy wzdłuż rzeki Senne, jej kanalizacji; przebito (na wzór „bulwarów” Haussmanna) szeroką ulicę między dworcami Midi i Nord, zbudowano Giełdę, stworzono nową dzielnicę Notre-Dame-aux-Neiges(Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwwijk), przedłużono Aleję Luizy(Avenue Louise / Louizalaan), Rue de la Régence(Regentschapsstraat) i Rue Belliard(Belliardstraat), stworzono park Cinquantenaire(Jubelpark). Stworzono nowy system dystrybucji wody i gazu. Starania drugiego kolejnego burmistrza, Karela Bulsa, pozwoliły jednak na ocalenie znacznej części historycznych zabudowań.
W czasie II wojny światowej Bruksela ucierpiała w wyniku bombardowań z lat 1940 oraz 1943-1944.
Po wojnie miasto stało się centrum zjednoczonej Europy; od 1958 mieści się tutaj siedziba EWG, późniejszej Wspólnoty Europejskiej. W 1967 została tu również przeniesiona z Paryża kwatera główna NATO.
Do XIX wieku Bruksela była miastem, w którym dominującą rolę odgrywały dialekty języka flamandzkiego. Po uzyskaniu przez Belgię niepodległości, językiem urzędowym był język francuski, a napływ urzędników oraz klasy wyższej do nowej stolicy spowodował stopniową frankofonizację Brukseli. Dziś w Brukseli obowiązują dwa języki urzędowe: język francuski i język niderlandzki, jednak ludność stolicy posługuje się głównie językiem francuskim. Flamandzki jest używany tylko przez kilka procent populacji. W wyniku masowej imigracji po II wojnie światowej w stolicy Belgii mieszka również wiele osób posługujących się m.in. językami arabskim i tureckim oraz duża liczba pracowników instytucji międzynarodowych, tj. Unii Europejskiej, którzy używają na co dzień języka angielskiego.
Wielki Plac(La Grand-Place / Grote markt) będący historycznym centrum miasta z kamienicami z XVIII w.
Ratusz(Hôtel de ville de Bruxelles / Stadhuis van Brussel) w stylu gotyckim ukończony w 1459
Maison du Roi / Broodhuis (Dom Króla) z XIX w., w którym obecnie znajduje się Muzeum Miejskie Brukseli(Musée de la ville de Bruxelles / Museum van de Stad Brussel), między innymi z ceramiką i wyrobami ze srebra
Królewski Pasaż św. Huberta(Galeries royales Saint-Hubert / Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen)) z 1847 ze sklepami, galeriami, kafejkami i restauracjami. 8 kwietnia 2008 zgłoszony na listę światowego dziedzictwa UNESCO
Pałac Królewski(Palais royal de Bruxelles / Koninklijk Paleis van Brussel) z XIX w.
Katedra św. Michała i św. Guduli(Cathédrale Saints-Michel-et-Gudule / Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele) z XIII-XVI w., słynie z witraży
Kościół Notre-Dame du Sablon(Notre-Dame du Sablon de Bruxelles / Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zavelkerk) zbudowany w stylu gotyku brabanckiego; znajduje się w dzielnicy Sablon
Czarna Wieża(Tour Noire / Zwarte Toren), którą jest pozostałością średniowiecznych fortyfikacji miejskich
Brama Halle(Porte de Hal / Hallepoort), średniowieczna brama miejska
Manneken pis, jeden z symboli miasta, czyli figurka siusiającego chłopca z 1619. Żeńskim odpowiednikiem chłopca jest Jeanneke Pis, figurka z 1987
Hôtel Ravenstein(De Clèves-Ravensteinhuis) z XV w. w stylu burgundzkim
Zbudowany z okazji Expo 1958, 103-metrowej wysokości model kryształu żelaza (powiększonego 150 miliardów razy). Składa się z 9 stalowych sfer o średnicy 18 m i łączących je 20 korytarzy, każdy o długości ok. 40 m. Na szczyt budowli można wjechać windą. Z okien najwyższej sfery widać panoramę Brukseli, a także Mini-Europę(Mini-Europe) – kompozycję miniaturowych obiektów z niektórych miast w Europie, która znajduje się w pobliskim Bruparcku, w dzielnicy Laeken. W innych znajdują się wystawy dotyczące mody, mebli i stylu życia lat 50. ubiegłego stulecia. Konstruktorem budowli jest André Waterkeyn.
Dzielnica Europejska (Quartier européen / Europese Wijk) jest nieformalnym obszarem odpowiadającym w przybliżeniu głównemu wschodniemu obszarowi część dzielnicy Léopold(Leopoldswijk) i dzielnicy Quartier des Squares(Wijk van de Squares).
Duży ośrodek przemysłowy; m.in. włókiennictwa (wyrób koronek), montażu samochodów (Citroën,
Renault, Audi), piwowarstwa, hutnictwa metali nieżelaznych, elektroniki. Wielki ośrodek finansowo-handlowy (giełda, banki międzynarodowe).
Węzeł kolejowy i drogowy oraz port śródlądowy, połączony kanałem z Antwerpią, cztery linie metra oraz dwie linie premetra (podziemny tramwaj).
Na podstawie zbieranych od 2006 danych producent urządzeń nawigacyjnych, firma TomTom w 2010 opublikowała informację, że wśród 59 miast Europy Bruksela posiada największy udział głównych dróg (37,7%), na których prędkość poruszania bywa mniejsza niż 70% ograniczenia prędkości[3][4].
Dwujęzyczne francuskie i holenderskie znaki drogowe w Brukseli
Miasto Bruksela wraz z całym Regionem Stołecznym Brukseli posiada oficjalnie status obszaru dwujęzycznego, gdzie działają dwie wspólnoty językowe: flamandzka i francuska. Równoprawne języki urzędowe to francuski, którym posługuje się większość ludności (85-90%) oraz niderlandzki (10-15% ludności). Zasada dwujęzyczności jest ściśle przestrzegana m.in. w odniesieniu do nazw ulic, znaków drogowych, wszelkich oficjalnych obwieszczeń itp. Każda z grup językowych posiada odrębne szkoły, uczelnie, biblioteki, teatry.
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=logo}
