Podgorica (czarnog.cyr. Подгорица, dawniej Titograd, Ribnica) – największe miasto i stolicaCzarnogóry, leżąca na wysokości 44 m n.p.m. Według danych ze spisu ludności z 2011 miasto liczyło 156 169 mieszkańców[1]. Dobre położenie geograficzne między rzekami Ribnicą i Moračą uczyniło miasto atrakcyjnym miejscem do zasiedlenia. Miasto znajduje się blisko ośrodków narciarskich w Górach Dynarskich oraz wybrzeża Morza Adriatyckiego.
W czasach rzymskich miasto funkcjonowało pod nazwą Doclea, w średniowieczu Ribnica. W czasach komunistycznych na cześć Josipa Broza Tito nosiło natomiast nazwę Titograd.
Historia
Miasto to w czasach rzymskich znane było jako Birziminium, a potem do roku 1326 nazywało się Ribnica. To w Ribnicy urodził się serbski książę Stefan Nemania w roku 1132. Podgorica weszła w skład Serbii i z czasem znalazła się we władaniu Wenecji. W latach 1466–1878 stała się częścią imperium osmańskiego, a następnie Czarnogóry. W listopadzie 1918 roku Wielkie Zgromadzenie Serbskie uchwaliło w Podgoricy włączenie Czarnogóry do Serbii. Z czasem Podgorica wraz z Czarnogórą weszła w skład Jugosławii. W czasie II wojny światowej w roku 1941 Podgorica była okupowana przez wojska włoskie, a od 1943 niemieckie. Z polecenia Tity w roku 1944 Podgorica została zbombardowana i niemal całkowicie zrównana z ziemią przez naloty alianckie. 19 grudnia 1944 miasto zostało wyzwolone.
W latach powojennych zostało zbudowane od podstaw w zupełnie nowym kształcie, a jego nazwa, dla upamiętnienia Josipa Broz Tito, zmieniona na Titograd. W 1946 roku z Cetynii do Titogradu została przeniesiona stolica Czarnogóry. Powrót do dawnej nazwy nastąpił 2 kwietnia 1992 roku. Jednak międzynarodowy skrót dla lotniska w Podgoricy to nadal, w nawiązaniu do poprzedniej nazwy miasta, TGD[2].
Atrakcje turystyczne
Doclea – ruiny rzymskiego miasta, położone na północ tuż za granicami Podgoricy
ruiny fortecy osmańskiej z XV w., pełniącej funkcję arsenału, zniszczonej w 1878 r. w wyniku eksplozji wywołanej uderzeniem pioruna