Edward Sznajder (ur. 29 października 1920 w Krakowie , zm. 29 października 1978 w Warszawie ) – polski działacz gospodarczy i sportowy, minister handlu wewnętrznego (1965–1972), a następnie minister handlu wewnętrznego i usług (1972–1975).
Syn Edwarda i Florentyny, uzyskał wykształcenie średnie ekonomiczne. W latach 1939–1941 był robotnikiem w Krakowie , po czym został pracownikiem umysłowym w krakowskim Urzędzie Budowlanym. W 1945 został szefem działu w Zjednoczeniu Przemysłu Materiałów Budowlanych w Krakowie, a w 1947–1949 dyrektorem naczelnym Zakładów Przemysłu Wapiennego w Krakowie. Od 1949 dyrektor finansowo-administracyjny Centralnego Zarządu Przemysłu Mineralnego, następnie w latach 1950–1952 dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego , a w okresie 1957–1958 dyrektor Zjednoczenia Przemysłu Wapienno-Gipsowego.
W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej , w latach 1971–1975 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR .
Od 1952 do 1955 wiceprezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej , następnie zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1955–1956) oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1957, 1963–1965, 1975–1978). W latach 1957–1963 podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego , a od 1965 do 1972 minister. W 1972 stanął na czele Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług , urząd ministra pełnił do 1975. W 1978 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Gospodarki Materiałowej .
W trakcie ministerialnej kadencji budowano nowoczesne domy handlowe, np. Supersam oraz wdrożono eksperyment sądecki [2]
W roku 1962 był pełnomocnikiem rządu ds. organizacji mistrzostw świata w narciarstwie FIS, które odbyły się w Zakopanem.
W latach 1962–1967 był prezesem Polskiego Związku Szermierczego i za jego kadencji na tym stanowisku polska szermierka święciła największe triumfy, sukcesy odnosili tacy mistrzowie, jak Wojciech Zabłocki , Ryszard Parulski , Jerzy Pawłowski , Ryszard Zub . Od 1976 do śmierci w wypadku samochodowym był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej [3]
Żonaty ze Stefanią Sznajder z domu Mróz (1922-2009).
Grób Edwarda Sznajdra na Powązkach ; Warszawa, 22 lipca 2008 Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B4-tuje-5)[4]
Odznaczenie
Przypisy
↑ Do 29 marca 1972 jako minister handlu wewnętrznego.
↑ Eksperyment nowosądecki. Rozwój Polski nie musi się kręcić wokół Warszawy | Jagielloński24.pl [dostęp 2018-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-07] (pol. ) .↑ Wyborcza.pl [dostęp 2018-02-07] .↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1306 ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1084 ↑ M.P. z 1955 r. nr 14, poz. 154 ↑ Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu [w:] „Trybuna Robotnicza ”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza ”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.
↑ Odznaczenia dla pracowników handlu /w/ "Trybuna Ludu ", nr 34, 3 lutego 1974, s. 4.
Bibliografia
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu 
