Jerzy Kuberski (ur. 22 marca 1930 w Paschalinie ob. Babice Nowe , zm. 20 września 2007 w Warszawie ) – polski pedagog, polityk komunistyczny i dyplomata. Minister oświaty i wychowania (1972–1979), w latach 1980–1982 Minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań .
Życiorys
Syn Wacława i Natalii. Ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie oraz w 1960 na Uniwersytecie Warszawskim . W 1977 otrzymał stopień doktora , a w 1980 profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych.
W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej . Działał w aparacie partii, wchodził w skład egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej w Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego w Warszawie (1950–1952), następnie do 1954 był sekretarzem komitetu uczelnianego WSP. Członek egzekutywy komitetu dzielnicowego Warszawa-Stare Miasto (1957–1961). Od 1970 do 1972 sekretarz komitetu warszawskiego, a następnie zastępca członka (1971–1975) i członek (1975–1981) Komitetu Centralnego PZPR . Od 1979 do 1980 kierował wydziałem organizacji społecznych, sportu i turystyki KC.
W 1954 podjął pracę w szkolnictwie, był dyrektorem studium nauczycielskiego oraz kuratorem okręgu szkolnego Warszawy (1965–1970). Od marca 1972 do lutego 1979 minister oświaty i wychowania w rządzie Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem . Od kwietnia 1980 do maja 1982 minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań w rządzie Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego . Po jego interwencji u prymasa Józefa Glempa mającej miejsce w nocy z 16 na 17 grudnia 1981 roku wstrzymano publikację opracowanego przez hierarchię Kościoła katolickiego komunikatu krytycznego wobec wprowadzenia stanu wojennego [2] . Następnie do roku 1989 kierownik zespołu do spraw stałych kontaktów roboczych między rządem Polski a Stolicą Apostolską . Od 1989 do 1990 ambasador PRL/RP w Watykanie – pierwszy po wojnie, od czasu wznowienia polsko-watykańskich stosunków dyplomatycznych[3] . Wieloletni przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka. Prezes i wiceprezes Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego w latach 1960–1976. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej . W latach 70. był członkiem Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi ”[4] .
Od 1971 był członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie [5] .
W latach 1991–2007 rektor Wyższej Szkoły Hotelarstwa, Gastronomii i Turystyki w Warszawie .
Zmarł dnia 20 września 2007 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Leśnym w Laskach [6] .
Odznaczenia
Przypisy
↑ Henryk Jabłoński pełnił urząd ministra oświaty i szkolnictwa wyższego.
↑ Krzysztof Michalski: Działalność Komisji Wspólnej przedstawicieli Rządu PRL i Episkopatu Polski 1980–1989 . IPN Warszawa 2012, s. 106.
↑ Wielka Encyklopedia Jana Pawła II , Edipresse Polska, Warszawa 2005, tom XVI, s. 14.
ISBN 83-60160-10-4 .
↑ „Nowe Drogi” nr 3/1978, s. 2.
↑ "Biuletyn Zamek", nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.
↑ a b c d e f g h i j k Tadeusz T. Tulibacki Tadeusz T. , Jerzy Kuberski – wspomnienie , „Gazeta Wyborcza ”, 20 grudnia 2007 . Brak numerów stron w czasopiśmie
↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.
Bibliografia
Tadeusz Mołdawa , Ludzie władzy 1944–1991 , Warszawa 1991
Biuletyn IPN
Kto jest kim w Polsce 1989. Informator biograficzny. Edycja 2 , wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 650
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu