Grób Jana Mietkowskiego i jego żony Ireny na cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Jan Mietkowski (ur. 4 marca 1923 w Nieświeżu , zm. 4 lipca 1978 w Warszawie ) – polski dziennikarz i polityk, w 1978 minister kultury i sztuki .
Życiorys
Syn Jana i Marii. Z zawodu filolog, ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim . W czasie okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej . W 1944 został dziennikarzem Polskiego Radia , w 1945 został kierownikiem działu literackiego, a od 1948 do 1950 był zastępcą kierownika działu literackiego. Do 1956 ponownie dziennikarz PR, następnie do 1962 kierownik działu publicystyczno-kulturalnego, a do 1966 zastępca redaktora nczelnego działu literackiego. W 1966 został naczelnym redaktorem III Programu Polskiego Radia , po czym od 1972 do 1978 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” . W 1944 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich , w latach 1974–1978 był przewodniczącym jego Zarządu Głównego.
W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej , a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej . W 1950 usunięty z PZPR, ponownie przyjęty do organizacji partyjnej przy Polskim Radio w 1961. Od VII Zjazdu PZPR w grudniu 1975 aż do śmierci był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR .
29 marca 1978 został ministrem kultury i sztuki w rządzie Piotra Jaroszewicza , stanowisko pełnił do śmierci.
Był żonaty z Ireną z Minkiewiczów (1926–2007).
Zmarł 4 lipca 1978 w Warszawie i został pochowany 7 lipca 1978 z honorami państwowymi w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B4-Tuje-10)[1] . W pogrzebie uczestniczyli członkowie Biura Politycznego KC PZPR i Sekretariatu KC PZPR: premier Piotr Jaroszewicz , Edward Babiuch , Józef Tejchma , Jerzy Łukaszewicz , Andrzej Werblan , wicepremier Longin Cegielski , kierownicy wydziałów KC PZPR, prezes ZG Związku Literatów Polskich Jarosław Iwaszkiewicz , a także przedstawiciele środowiska dziennikarskiego i kulturalnego z całego kraju. Premier Piotr Jaroszewicz wygłosił przemówienie pożegnalne oraz odznaczył trumnę przyznanym pośmiertnie Janowi Mietkowskiemu przez Radę Państwa Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski [2] .
Ordery i odznaczenia
Przypisy
↑ Miejsce pochówku . [dostęp 2018-02-02].
↑ Pogrzeb Jana Mietkowskiego [w:] „Trybuna Robotnicza ”, nr 155 (10.636), 10 lipca 1978, s. 1–2.
↑ M.P. z 1945 r. nr 39, poz. 94 „w uznaniu zasług, położonych dla sprawy radiofonii w Polsce, a w szczególności odbudowy Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia w Raszynie”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 215 „za wybitne zasługi w realizacji Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju 1946 r.”
↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359 - Uchwała Rady Państwa z dnia 7 stycznia 1955 r. nr 0/31 - na wniosek Komitetu do spraw Radiofonii „Polskie Radio”.
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s.11.
Bibliografia
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu