SuperSam – pawilon handlowy, który znajdował się przy ul. Puławskiej 2 w Warszawie. Jedno z najwybitniejszych osiągnięć modernizmu w Polsce[1]. Wybudowany w 1962 był pierwszym supersamem w Polsce – od tego obiektu pochodzi nazwa podobnych placówek handlowych charakterystycznych szczególnie dla drugiej połowy okresu PRL. Został zburzony w 2006, a w jego miejscu w latach 2010–2013 wzniesiono kompleks biurowo-handlowy Plac Unii.
W jednoprzestrzennym pawilonie o powierzchni użytkowej 6 tys. m² umieszczono największy w Warszawie samoobsługowy sklep spożywczy. Posiadał on własną piekarnię, wytwórnię garmażeryjną, rozbieralnię mięsa, palarnię kawy oraz paczkarnię[4]. Znajdował się tam także bar kawowy i samoobsługowy bar „Frykas” na ok. 170 osób[5].
7 sierpnia 1971, podczas rekordowych upałów, Supersam odwiedził premier Piotr Jaroszewicz, interesując się stanem zaopatrzenia placówki w artykuły spożywcze i napoje chłodzące[6]. Premier zalecił zwiększenie częstotliwości zaopatrywania sklepu w artykuły mięsne i zainstalowanie urządzeń wentylacyjnych[6].
9 kwietnia 2006 Supersam został zamknięty z powodu ekspertyzy Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, z której wynikało, że konstrukcja dachu budynku jest skorodowana[7]. Mimo przeprowadzonej kampanii na rzecz uratowania Supersamu przed zburzeniem jako cennego obiektu architektury modernistycznej budynek został rozebrany w grudniu 2006. W 2009 roku opublikowano projekt wzniesienia na działce biurowca z częścią handlową pod nazwą Plac Unii.
W 2008 Supersam otwarto ponownie w innej lokalizacji, w parterowej hali przy ul. Puławskiej 131 (róg ul. Domaniewskiej)[8][9]. Hala funkcjonowała jako zastępcza do października 2013, kiedy to Supersam wrócił na ul. Puławską 2, lokując się na piętrze podziemnym kompleksu biurowo-handlowego Plac Unii[8]. W lutym 2019 Spółdzielnia Spożywców Supersam poinformowała o zakończeniu działalności w zastępczej lokalizacji z dniem 1 marca 2019 z powodu nierentowności sklepu[10].
Przypisy
↑T. Przemysław Szafer: Współczesna architektura polska. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1988, s. 227. ISBN 83-213-3325-7.
↑Warszawa. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1966, s. 25.
↑Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
↑Warszawa. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1966, s. 201.
↑Warszawa. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1966, s. 202.
↑ abKronika wydarzeń w Warszawie 1 VI–31 VIII 1971. „Kronika Warszawy”. 1972. s. 126.