Strażnica KOP „Chutor Zachara”

Strażnica KOP „Chutor Zachara”

Strażnica KOP „Chutor Stefana”

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1926
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Chutor Zachara
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Borowe”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Bereźne” w 1931

Strażnica KOP „Chutor Zachara” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1924, w składzie 1 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 2 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic^[1]. Strażnica KOP „Chutor Stefana” w 1928 funkcjonowała w 1 kompanii granicznej KOP „Borowe”^[2]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1929 nie występuje^[3]. W jej miejsce pojawia się strażnica KOP „Chutor Zachara”. Strażnica w latach 1929–1939 funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 1 kompanii granicznej KOP „Borowe”^{[2][3][4] [5][6][7][8][9]} z pułku KOP „Sarny”^[10]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[11].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP^[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 11 km^[7].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[12].

Strażnica KOP „Chutor Zachara” w 1932 i 1938 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 300 metrów od słupa granicznego nr 1420 do 1429^[5][7].

Sąsiednie strażnice:

• strażnica KOP „Jamcowa Niwa” ⇔ strażnica KOP „Chutor Krzyżowa” – 1928^[2]
• strażnica KOP „Jamcowa Niwa” ⇔ strażnica KOP „Dermanka” – 1929^[3], 1931^[4] , 1932^[13], 1934^[6], 1938^[7]

Przypisy

1. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
2. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
3. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
4. Szkice dyslokacyjne ↓.
5. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 33/1932.
6. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.
7. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 87/1938.
8. Prochwicz 2003 ↓, s. 311.
9. Szubański 2000 ↓, s. 89.
10. Polak 1999 ↓, s. 217.
11. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
12. Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
13. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 31/1932.

Bibliografia

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
• Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)