Strażnica KOP „Wilk”

Strażnica KOP „Wilk”

Strażnica KOP „Pieszczanka”

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Pieszczanka[1]
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Hawrylczyce”

Strażnica KOP „Wilk” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1925, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 15 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic^[2]. W 1928 strażnica KOP „Pieszczanka” znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP ”Hawrylczyce”^[3]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1929 nie występuje^[4]. W jej miejscu pojawia się strażnica KOP „Wilk”. W latach 1929 – 1939 strażnica znajdowała się nadal w strukturze 3 kompanii KOP ”Hawrylczyce”^{[4][5] [6][1][7][8]} batalionu KOP „Ludwikowo”^[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[10].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym^[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 5 km^[7].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[10].

Strażnica KOP „Wilk” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 5 kilometrów 200 metrów od słupa granicznego nr 1002 do 1006^[6], a w 1938 pododcinek szerokości 6 kilometrów 800 metrów od słupa granicznego nr 999 do 1006^[7].

Sąsiednie strażnice:

• strażnica KOP „Borowa” ⇔ strażnica KOP „Mysino” – 1928^[3], 1929^[4], 1931^[5] , 1932^[6], 1934^[1]
• strażnica KOP „Wołma I” ⇔ strażnica KOP „Mysino” – 1938^[7]

Przypisy

1. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
2. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
3. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
4. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
5. Szkice dyslokacyjne ↓.
6. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
7. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.
8. Prochwicz 2003 ↓, s. 309.
9. Szubański 2000 ↓, s. 89.
10. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
11. Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.

Bibliografia

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 2 Brygady KOP nr L.dz. 1040/2Br.OP.
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
• Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)