W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga utrzymana o nawierzchni twardej długości 8 km[7].
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[10].
Strażnica KOP „Wiazyń” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 330 metrów od słupa granicznego nr 596 do 603[5], a w 1938 pododcinek szerokości 6 kilometrów 20 metrów od słupa granicznego nr 593 do 603[7].
Wydarzenia
W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 11 do 20 listopada 1928 odnotowano: Pododcinek Dubrowa, strażnica Wiazyń. Przez stację kolejową Olechnowicze przepuszczono z Rosji sowieckiej dwa pociągi i ze strony Polskiej także dwa. Wszystkie konwojowane i sprawdzane były przez załogę strażnicy[12].
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/217.)
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)