1 kompania pod dowództwem porucznika Stefana Kazimierczaka, po zakończeniu organizacji, została skierowana do wsi Jaśliska z zadaniem „bardzo dyskretnego rozpoznania przedpola Przełęczy Dukielskiej, zaplanowania stanowisk obrony broni ciężkiej i plutonów strzeleckich”. Obrona przełęczy miała być zorganizowana w rejonie wsi Barwinek. „Przerzut kompanii z Jaślisk na właściwy kierunek do Barwinka miał nastąpić na specjalny rozkaz”[5]. 20 sierpnia 1939 roku porucznik Kazimierczak otrzymał rozkaz przesunięcia kompanii do Barwinka z zadaniem: „zaryglować kierunek ze Słowacji. Przewidzieć obronę przeciwko broni pancernej lub zmotoryzowanej. Do umocnień ziemnych przystąpić natychmiast (...)”. Kompania została wzmocniona II plutonem 1 kompanii ciężkich karabinów maszynowych, plutonem 81 mm moździerzy i dwoma 37 mm armatami przeciwpancernymi wz. 36[6].
dowódca I plutonu - por. Rajmund Świętochowski († 2 IX 1939)
dowódca II plutonu - por. Stanisław Kowalski
dowódca III plutonu - st. sierż. Wojciech Eliasz
2 kompania strzelecka
dowódca kompanii - kpt. Tadeusz Pściuk
dowódca II plutonu - por. Zdzisław Dubicki
3 kompania strzelecka
dowódca kompanii - por. Władysław Ostrowski
dowódca I plutonu -
dowódca II plutonu - por. Tadeusz Gryglaszewski
dowódca III plutonu - sierż. Władysław Kupliński
1 kompania ckm
dowódca kompanii - kpt. Artur Mazurek
dowódca I plutonu -
dowódca II pluton - por. Tadeusz Ossowski
dowódca III plutonu -
Uwagi
↑Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP[1].
↑Posterunek żandarmerii KOP „Dukla” zorganizowany miał być z dniem 18 lipca 1939. Wchodził w skład plutonu żandarmerii KOP „Karpaty”. Etat przewidywał 1 podoficera zawodowego, 1 podoficera nadterminowego i szeregowego zasadniczej służby wojskowej[7].
↑Majchrowski Wacław Wawrzyniec, mjr piech., w KOP od 1933. Do lipca 1939 zastępca dcy baonu KOP „Budsław”. Potem mianowany dcą baonu KOP „Dukla”. We wrześniu 1939 początkowo dca I baonu 2 pułku piechoty KOP „Karpaty”, a od 14 września dca 3 pułku strzelców górskich, z którym po walkach w rejonie Starego Sambora 19 września przeszedł granicę z Węgrami[10].
Stefan Kazimierczak: Żołnierz losu nie wybierał. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06697-3.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN0043-7182.
Rozkaz organizacyjny w sprawie utworzenia 2 Pułku Korpus Ochrony Pogranicza „Karpaty” → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.