Okręgowa Komenda Uzupełnień Lwów DOGen. „Lwów” DOK VI
Skład
PKU typ I
Komendy rejonów uzupełnień DOK VI
Komenda Rejonu Uzupełnień Złoczów (KRU Złoczów) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
12 czerwca 1919 roku minister spraw wojskowych rozkazem D.M.O 3314.IV zarządził utworzenie Powiatowej Komendy Uzupełnień Złoczów z czasową siedzibą we Lwowie i podporządkował ją Okręgowej Komendzie Uzupełnień we Lwowie. PKU Złoczów obejmowała powiaty: brodzki, kamionecki, zborowski i złoczowski[2].
W latach 1920–1921 PKU 52 pp była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Lwów” i obejmowała swoją właściwością powiaty: brodzki, kamionecki, radziechowski, zborowski i złoczowski[3][4].
Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Złoczów[5].
W marcu 1930 roku PKU Złoczów była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie i administrowała powiatami: złoczowskim, zborowskim i przemyślańskim[6]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ I[7].
Z dniem 1 grudnia 1934 roku minister spraw wojskowych wyłączył powiat przemyślański z PKU Złoczów i przyłączył do PKU Lwów Powiat oraz wyłączył powiat brodzki z PKU Kamionka Strumiłowa i przyłączył do PKU Złoczów[8].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Złoczów została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Złoczów przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[9], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[10].
Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: brodzki, zborowski i złoczowski[1].
W planie mobilizacyjnym „W” KRU Złoczów nie została obciążona zadaniami mobilizacyjnymi. W czasie mobilizacji pozostawała na etacie pokojowym, a w czasie wojny przynależała pod względem ewidencji i uzupełnień do Ośrodka Zapasowego 5 Dywizji Piechoty[11].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Złoczów, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
Tablica upamiętniająca mjr. Karola Władysława Soroczaka na terenie cmentarza wojennego w Gʻuzor
Uwagi
↑Karol Władysław Soroczak ur. 4 listopada 1887 w Złoczowie[38], w rodzinie Antoniego[39]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 80. Na stopień nadporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Został odznaczony Krzyżem Wojskowym Karola i Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913[40]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Inspekcji Etapów 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 45 Pułk Piechoty[41]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 283. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 45 pp[42]. Później został przeniesiony do 52 Pułku Piechoty w Złoczowie[43][44]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 81. lokatą w korpusie oficerów piechoty[45]. W maju 1925 był dowódcą III baonu[46]. W czerwcu tego roku został odkomenderowany z 52 pp do PKU Złoczów na 4 miesiące[47]. W lutym 1926 został przydzielony z 52 pp do PKU Złoczów na stanowisko kierownik referatu I administracji rezerw[48]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[49]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[50], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[51]. 11 kwietnia 1940 został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Złoczowie. 17 maja 1941 został skazany, a następnie wysłany do Uchtiżemłag w Komi ASRR, a następnie zesłany do Syzrania w ówczesnym obwodzie kujbyszewskim[39]. Zmarł 6 marca 1942. Został pochowany na cmentarzu wojennym w Gʻuzor[52].
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[57].
↑kpt. adm. (piech.) Henryk Ścigalski (ur. 16 lipca 1897). W marcu 1930 został przeniesiony z 5 psp do PKU Złoczów na stanowisko referenta. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 36. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[58].
↑Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 700, przydzielony z 5 bsan, z równoczesnym przeniesieniem z działu sanitarnego do działu kancelaryjnego w korpusie oficerów administracji.
Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Adam Adrian Ostanek: VI Lwowski Okręg Korpusu w dziejach wojskowości polskiej w latach 1921–1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2013. ISBN 978-83-7543-286-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
