Komenda Rejonu Uzupełnień Mińsk Mazowiecki

Komenda Rejonu Uzupełnień Mińsk Mazowiecki
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Mińsk Mazowiecki
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU 36 pp
PKU Mińsk Mazowiecki[1]

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Mińsk Mazowiecki

Podległość

DOK I

Skład

PKU typ III

Granice PKU 36 pp w ramach Okręgu Generalnego Warszawa
Komendy rejonów uzupełnień OK I

Komenda Rejonu Uzupełnień Mińsk Mazowiecki (KRU Mińsk Mazowiecki) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy

Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Mińsk Mazowiecki[3].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[4], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[5]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[6][7]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[8].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[6]. W skład PKU Mińsk Mazowiecki wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[6]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[9][10][11].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[12].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Mińsk Mazowiecki „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[13]

W marcu 1930 roku PKU Mińsk Mazowiecki była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie i administrowała powiatami: mińskim i radzymińskim[14]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ III[13].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[15].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Mińsk Mazowiecki została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Mińsk Mazowiecki przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[16], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[17]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Mińsk Mazowiecki normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[18].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień obejmował powiaty: miński i radzymiński[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Mińsk Mazowiecki, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w latach 1926 i 1938.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko (dalsze losy)
mjr piech. Kazimierz Grabowski 12 XII 1919 – 29 VII 1920[19] szef Wydziału V DOGen. Kielce
ppłk Franciszek Truskolaski[a] od IX 1921[24]
ppłk art. / płk kanc. Michał Kłobukowski[b] 1923[27][28] – II 1927[29] stan spoczynku z dniem 30 IV 1927
płk piech. Mikołaj Korszun-Osmołowski III 1927[30] – 31 XII 1928[31] stan spoczynku
mjr piech. Michał Łabuś III 1929[32] – 30 XI 1931[33] stan spoczynku
mjr piech. Bronisław I Bednarczyk[c] XII 1931 – 1938 stan spoczynku
ppłk piech. Władysław Żabiński[d] 1938 – 1939[43] dowódca 179 pp
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[44][28]
I referent por. rez. zatrz. w sł. czyn. Teofil Władysław Kożuchowski 1923 – VII 1925[45] młodszy referent
mjr piech. Henryk Dmowski VII[46] – 1 XII 1925[47] kierownik ref. mob. Oddz. Og. DOK I
referent urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Leon Izdebski do II 1926 referent
młodszy referent por. piech. Teofil Władysław Kożuchowski VII 1925 – II 1926 kierownik II referatu
oficer instrukcyjny por. piech. Bolesław Studziński do III 1926[48] baon manewrowy
oficer ewidencyjny na powiat miński urzędnik wojsk. XI rangi Michał Watrach 1923 – II 1925[49] OE Węgrów PKU Ostrów Łomżyński
por. piech. Jerzy Żędzian[e] XII 1924[53] – II 1926[54] 34 pp
oficer ewidencyjny na powiat radzymiński urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Ludwik Kostecki[f] 1923 – 1924
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[55][56][57]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr piech. Stanisław Jaster II 1926 – V 1927[58] referent w Dep. X MSWojsk.
mjr kanc. Paweł Kazimirski IX 1927[59][60] – III 1928[61] kierownik kancelarii DOK I
mjr piech. Michał Łabuś XI 1928[62] – III 1929 komendant PKU
mjr piech. Józef I Domański III 1929[63] – IX 1930[64] p.o. komendanta PKU Prużana
mjr piech. Bronisław I Bednarczyk IX 1930 – XI 1931 komendant PKU
kpt. piech. Stanisław Paszkowski X 1931[65] – VI 1938 kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu poborowego por. piech. Teofil Władysław Kożuchowski[g] od II 1926
por. kanc. Leon Izdebski IV 1928[66] – VIII 1929[67] dyspozycja dowódcy OK I
por. kanc. / piech. Zdzisław Toczewski[h] IX 1930[69] – 1934 stan spoczynku z dniem 30 VI 1934
kpt. art. Bronisław Kuczyński 1934 – VI 1938 kierownik II referatu KRU
referent por. kanc. Leon Izdebski II 1926 – IV 1928 kierownik II referatu
por. piech. Kazimierz Hryniewiecki[i] IV 1928[73] – XII 1929[74] kierownik II referatu PKU Poznań Pow.
kpt. piech. Wojciech Marczewski[j] XII 1929[74] – III 1931[75] dyspozycja dowódcy OK I
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[43][k]
kierownik I referatu ewidencji kpt. adm. (piech.) Stanisław Paszkowski[l] był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnień kpt. adm. (art.) Bronisław Kuczyński był w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Franciszek Truskolaski ur. 3 grudnia 1865 (starego stylu wg kalendarza juliańskiego), w rodzinie szlacheckiej zamieszkałej w ówczesnej guberni łomżyńskiej[20][21]. Ukończył siedem klas Gimnazjum Męskiego w Łomży i Odeską Szkołę Junkrów Piechoty. Służył w 14 ołonieckim pułku piechoty. 12 lutego 1905 awansował na kapitana ze starszeństwem z 7 marca 1903. W 1911 został odznaczony Orderem Świetej Anny 3 stopnia. 13 sierpnia 1914 dostał się do niewoli. Mieszkał w Warszawie[22]. Zmarł 28 stycznia 1931 i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[23].
  2. ↑ Płk adm. Michał Kłobukowski ur. 2 stycznia 1876[25]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[26]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[25].
  3. ↑ Podpułkownik Bronisław I Bednarczyk ur. 3 września 1890 w Warszawie, w rodzinie Pawła. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 w korpusie oficerów piechoty. W lutym 1925 został przeniesiony z 28 pp do 64 pp na stanowisko dowódcy III batalionu[34]. We wrześniu 1930 został przeniesiony z 78 pp do PKU Mińsk Mazowiecki[35]. Po przeniesieniu majora Michała Łabusia w stan spoczynku (30 listopada 1931) pełnił obowiązki komendanta PKU Mińsk Mazowiecki. W marcu 1932 został zatwierdzony na tym stanowisku[36][37]. W czerwcu 1935 nadal pozostawał na stanowisku komendanta PKU Mińsk Maz. Zmarł 16 lutego 1958. Został pochowany na Powązkach. Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Medalem Niepodległości (25 stycznia 1933[38][39]). W 1938 jako major stanu spoczynku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[40].
  4. ↑ Ppłk piech. Władysław Żabiński ur. 14 lutego 1892 we wsi Łososin, w ówczesnym powiecie słonimskim guberni słonimskiej, w rodzinie Wojciecha i Emilii z Kozłowskich. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był odznaczony Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie), Medalem Niepodległości (13 września 1933[41]) i Medalem Zwycięstwa[42]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli.
  5. ↑ Kpt. int. Jerzy Żędzian ur. 19 (6) października 1896 w Ostrogorsku (Starobielsku), w rodzinie Juliana i Leokadi[50]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W 1928 pełnił służbę w 29 Baonu Odwodowego w Suwałkach na stanowisku młodszego oficera karabinów maszynowych. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów[51]. W tym czasie pełnił służbę w 26 Pułku Artylerii Lekkiej w Skierniewicach na stanowisku oficera gospodarczego[52]. 28 września 1939 w Lublinie dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II B Arnswalde i Oflagu II D Gross-Born. 1 maja 1945 został uwolniony z niewoli[50]. Zmarł 5 stycznia 1959[50].
  6. ↑ por. kanc. Ludwik Kostecki ur. 19 lipca 1887 we wsi Munina, w ówczesnym powiecie jarosławskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława. W 1936 mieszkał w Warszawie na Krakowskim Przedmiściu 69/14.
  7. ↑ por. piech. Teofil Władysław Kożuchowski ps. „Łabędź”, „Zubrzyc” ur. 2 listopada 1876 w Warszawie, w rodzinie Jana. Na emeryturze mieszkał w Mińsku Maz. przy ul. Stankowizna 6. W październiku 1939 był jednym z założycieli tajnej organizacji wojskowej Komenda Obrońców Polski na terenie Mińska Maz. Później pełnił funkcję kwatermistrza Obwodu Mińsk Mazowiecki AK (sierpień 1940 – lipiec 1944).
  8. ↑ Zdzisław Toczewski (ur. 7 lutego 1888[68]). We wrześniu 1930 został przeniesiony z PKU Konin do PKU Mińsk Mazowiecki na stanowisko kierownika II referatu poborowego[69][70]. W marcu 1934 roku został przeniesiony z korpusu oficerów administracyjnych, dział kancelaryjny, do korpusu oficerów piechoty w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1922 roku i 20,8 lokatą[71]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[72]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[50].
  9. ↑ Więcej informacji biograficznych w: Komenda Rejonu Uzupełnień Prużana.
  10. ↑ Kpt. piech. Wojciech Marczewski ur. 18 kwietnia 1891 w Raciechowicach, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Bronisławy z Baranowskich. W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach Oddziału Sztabowego 2 i 3 Pułku Piechoty. Od 15 lutego 1915, chory, leczył się w szpitalu w czeskich Cieplicach. W 1917 był odnotowany w Oddziale Sztabowym Komendy Legionów Polskich. Do PKU Mińsk Maz. został przydzielony ze Szkoły Podoficerów w Koninie. W marcu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[75], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[76]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[77]. Na emeryturze mieszkał w Legionowie przy ul. Toruńskiej 6, a później w Koninie przy ul. Solnej 6. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (17 września 1932[78]) i Krzyżem Walecznych[79].
  11. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[80].
  12. ↑ kpt. adm. (piech.) Stanisław Paszkowski ur. 19 (6) grudnia 1891 w Sobotnikach, w ówczesnym powiecie oszmiańskim guberni wileńskiej, w rodzinie Piotra. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 79 Pułku Piechoty w Słonimie[81][82][83][84]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1491. lokatą w korpusie oficerów piechoty[85]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 60 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim[86], a w październiku 1931 przeniesiony do PKU Mińsk Mazowiecki. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938)[87].

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 34.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 6 czerwca 1922 roku, poz. 346.
  4. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  5. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  6. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  7. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  8. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  11. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  13. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  14. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  15. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  16. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  17. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  18. ↑ Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowego Centrum Rekrutacji w Suwałkach. Wojskowe Centrum Rekrutacji w Suwałkach. [dostęp 2023-11-11].
  19. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 66 z 29 lipca 1920 roku, pkt 613.
  20. ↑ Трусколяский Франц Антонович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2024-01-07]..
  21. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-07].
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1584.
  23. ↑ Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK TRUSKOLASKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-01-29].
  24. ↑ Obsada dowództw. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.59, s. 170 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-29].
  25. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 387.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 884.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1472.
  28. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1341.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 42, 44.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 66.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 302.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 364.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925 roku, s. 78.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226.
  37. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206, 407.
  38. ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933 roku, s. 60.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 21.
  41. ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238.
  42. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
  43. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 853.
  44. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 622, 1472, 1558, 1560, 1569.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 12 lipca 1925 roku, s. 384.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 12 lipca 1925 roku, s. 383.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 739.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 5.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 62.
  50. ↑ a b c d Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-12-05].
  51. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 498.
  52. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 343, 743.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 132 z 20 grudnia 1924 roku, s. 749.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
  56. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 151, 828.
  57. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 519.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 130.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 10 września 1927 roku, s. 274, tu ogłoszono przeniesienie z PKU Warszawa Miasto II do PKU Bielsk Podlaski na stanowisko kierownika I referatu.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 290, sprostowano przeniesienie do PKU Mińsk Maz..
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 94.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 355.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 175.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 261.
  68. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 359.
  69. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 303.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 271.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 87.
  72. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
  74. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
  75. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 92.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 346.
  77. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 843.
  78. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
  79. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 53, 192.
  80. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  81. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 210.
  82. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 352, 418.
  83. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 307, 361.
  84. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 93, 194.
  85. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 63.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 399.
  87. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!