Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II (DOK II) – terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1921–1939, pełniący funkcje administracyjno-gospodarcze, mobilizacyjne i garnizonowo-porządkowe z siedzibą w Lublinie, w pałacu gubernialnym).
14 września 1939 roku dowódca okręgu generał Smorawiński wyjechał z Lublina do Kowla, gdzie przystąpił do organizowania nowej stacji rozdzielczej, która zgodnie z rozkazem naczelnego kwatermistrza miała zaopatrywać armie generałów: Szyllinga, Piskora i Dąb-Biernackiego[1].
↑Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 16 z 11 czerwca 1927 r. W okresie od czerwca 1927 do sierpnia 1928 płk piech. Edwin Ernst zajmował stanowisko inspektora poborowego OK II i IX z siedzibą w Lublinie.
↑Według Tadeusza Kryska-Karskiegi i Stanisława Żurakowskiego od 1938 do września 1939 r. był zastępcą dowódcy OK II.
↑ abcdAlmanach oficerski na rok 1923/24; praca zbiorowa Dział III Z.2, s. 35.
↑Ksiądz dziekan Jan Idec został zamordowany w nocy z 19 na 20 września 1925 roku w klasztorze karmelitów we Lwowie przez ojca Adama (Józefa Kopacza). Zamordowanie ks. dziekana Ideca z DOK II, „Polska Zbrojna” Nr 260 z 22 września 1925 roku, s. 10. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 108 z 20 października 1925 roku, s. 583.
↑Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 100 z 6 października 1925 roku, s. 544.
Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
Polska artyleria przeciwlotnicza w wojnie obronnej 1939 r. Sprawozdanie dowódcy Obrony Przeciwlotniczej Kraju, płk dypl. Włodzimierza Juliusza Ludwiga z działalności w czasie wojny. Opracowanie Mieczysław Lipiński i Zbigniew Moszumański, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 4 (204) z 2004 r., ss. 155-179,