Grzegorz IV (ur. w Rzymie, zm. 25 stycznia 844[1]) – 101. papież w okresie od grudnia 827 do 25 stycznia 844[2].
Życiorys
Był Rzymianinem, pochodzącym z rodziny arystokratycznej; kardynałem-prezbiterem od św. Marka[1]. Wybrany został już w październiku, lecz wstrzymał się z konsekracją do czasu zgody legata cesarza Lotara I[2]. Gdy zgodę tę uzyskał, złożył przysięgę posłuszeństwa 29 marca 828 roku[1].
W czasie swojego pontyfikatu prowadził spory z cesarzem Ludwikiem I Pobożnym oraz jego synami Lotarem I, Pepinem i Ludwikiem Niemieckim o prymat władzy w państwie Franków[1]. Papież zdecydował się poprzeć Lotara I, by zażegnać konflikt, co zostało źle odebrane przez biskupów frankońskich[1]. Jednak uznał on, że jest władny rozwiązać ten konflikt i udał się na negocjacje, które ostatecznie nie przyniosły efektu[1]. Oszukany Grzegorz powrócił do Rzymu i dopiero po krwawym rozwiązaniu sporu między braćmi, stosunki Kościoła z Frankami zostały odnowione[1].
W 835 wprowadził obchodzenie uroczystości Wszystkich Świętych w dniu 1 listopada[2]. W 832 roku nadał paliusz Ansgarowi i mianował go legatem papieskim na Skandynawię, a także polecił mu misję chrystianizacji Słowian[1].
Za pontyfikatu Grzegorza IV, po 115 latach na wschodzie zakończono spór o kult obrazów (ikonoklazm)[2]. W Ostii wybudował twierdzę Gregoriopolis, jako główną budowlę obronną przed Saracenami, którzy podbili Sycylię w 827 roku[1]. Papież odnowił akwedukt Janiuculum; po śmierci został pochowany na Watykanie[1].
Przypisy
Bibliografia
.jpg)
