La prononciacion es [,senbin'sens]. las fòrmas ancianas son : ecclesia in villa quae vocatur Veziacus, en latin, lo 16 de noveme de 1064, ecclesia quae vocatur Sanctus Vincentius de Avezac, en latin, en 1076, ecclesia Sancti Vincentii de Avezac, en latin, en 1096, ecclesia Sancti Vincentii, en latin, lo 29 de julhet de 1199[1].
Segon Dauzat e Rostaing, Vincens es un martir espanhòu deu sègle III e un monge de Lerins deu sègle V[2]. Negre, (citat per B. Boyrie-Fénié), se contente de díser que lo sent es Vincentius. Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, precisa que lo sent es benlèu lo diague de l'avesque de Saragossa[1].
Lo canonge Durengues (1860-1948 [3]) precisa que lo vocable de la glèisa es Sent Vincenç, diague, donc lo martir de Saragossa deu sègle III. Bénédicte Boyrie-Fénié ajusta que l'agionime a remplaçat un nom antic, Avesac, vengut deu nomen Avitius, damb lo sufixe -acum. Lo determinant es La Montjòia[1], vilòta situada a 2 km.
.svg){kind=small}
