La prononciacion es [la'fitə dɔw] (per Òut, prononciacion recomandada per l'autora). Las fòrmas ancianas son : La Fita en 1185, castrum de La Fita en 1271, feudum de Lafittaen 1286-87, La Fite, Laffitte en 1289, Petrus Martini, rector S. Salvatoris de Fita, en latin, en 1308, p. Sancti Salvatoris de Fita et Sancti Felicis, en latin, en 1520, La Fitte (mapa deu sègle XVII)[2].
Lo nom ven de l'occitan fita, derivat deu latin ficta, e s'aplica a una pèira. Lo sens es de (pèira) plantada, de bòrna, de limit, o de menir[3],[2].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}
