La prononciacion es [me'ziŋ]. Las fòrmas ancianas son : de Medicino, en latin, en 1279, 1291 e 1293, Meysin en 1294, Medecinum, Medicinum, en latin, en 1307-1317, Meysin, Meyzin en 1307-1317[1].
Segon Dauzat e Rostaing, Mesin ven deu nom gallic d'òme Metius, damb lo sufixe latin -inus[2]. Segon Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, ven deu nom « romanic » d'òme Maecinus, derivat de Maecius. Segon Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, ven deu nom latin d'òme Metius o Matias[1].
Bénédicte Boyrie-Fénié accèpta l'ipotèsi de Negre, Maecinus, derivat deu nomen Maecius. Pr'aquò, se las fòrmas Medicino son pas faussas latinizacions, l'etime pòt tanben estar medicinum (fundum), « la proprietat deu mètge », damb l'evolucion *medicinu > *medizinu ([k + i] > [z]), > *medzin- (tombada de la pretonica) > meyzin ([d] > [j]) > mezin (amudiment de [j] davant la shiulanta sonòra[1]. Aqueth amudiment demòra problematic, atau com lo de Neirac > Nerac.
Comptes consularis de Riscle: Meysin.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !